🥀
Yaban Gülü
"Neden bana böyle sesleniyorsun?"
Sorum onu şaşırtmışa benziyordu. Elindeki son simit parçasını martılara atıp iki elini birbirine vurdu.
"Güle benziyorsun çünkü," dedi ve gözlerime farklı anlamla baktı sanki. "Ama herkesin ulaşabilece...
Merhaba! Bugün özel bir bölümle karşınızdayım. Pamuk ve Toprak'a biraz haksızlık yapmış gibi hissettim ve bu bölümü onlar için yazdım. Keyifli okumalar. 🥀
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Özel Bölüm: Pamuk ve Toprak
Dilsizdir benim acılarım, konuşmazlar kimseyle. Sadece benim canımı acıtırlar, Hem de hiç hak etmediğim halde.
Cemal Süreya
Pamuk Akçahan
İyi insanların hep erken öldüğü söylenir. Buna bu yaşıma kadar hep şaşırmıştım. İyiyse madem neden ölürdü bir insan? Neden nefesini son kez verir ve bir daha hiç almamak üzere yumardı gözlerini.
İçimdeki sesin kulağıma bir şey fısıldadığını fark ettim çok sonra. Sen bir bahçeye girsen hangi çiçeklerikoparırsın...
En güzelini koparırım.
Annem bu dünyadaki en güzel çiçekmiş. En güzel kokan, En güzel rengi olan ve çok nadir bulanan bir çiçekmiş. Babam her defasında anlatır, annem babamla tanışmadanönce çok aksi bir kadınmış. Babam onu sevdikçe kalbi iyileşmiş, huyu güzelleşmiş. Benim annem çok güçlü bir kadınmış, başına ne gelirse gelsin hiçbir zaman pes etmemiş.
Biliyor musunuz, ben bu yaşıma geldim bir kere doğum günümü kutlamadım. Çünkü annem beni doğururken öldü. Çünkü annem beni yaşatmak için verdi canını.
Benim annem çok güçlü bir kadın.
Doğum yaparsa öleceğini bile bile beni dünyaya getirmek istemiş. Bunu da kimseyesöylememiş. Babam ben annemin karnında filizlenmeye başladığım zaman havalara uçmuş. Bir oğlum var belki bu defa dünyalar güzeli sana benzeyen bir kızım olur demiş anneme. Annem gülümsemiş ama bu buruk bir tebessümden fazlası değilmiş.
Ben Pamuk, annesinin zor hayatına nokta koyan, ona tıpatıp benzeyen, anesinin ölümünden hep kendini sorumlu tutan öksüz bir genç kızım. Babam kendime bunları söylediğim duysa bana çok kızar ama ne yaparsa yapsın içimdeki duyguları değiştiremez.
Annemi fotoğraflardan tanıyorum, bir de babamın anlattıkları anılardan. Bazen abim de anlatırdı ama çok fazla dile getirip benim üzülmemi istemezdi.Onun da en az benim kadar üzüldüğünü ve annemi çok özlediğini biliyordum. İkimiz de acılarımızı kimseye belli etmez, hep içimizde yaşardık. Bazı geceler ikimiz de annemizi düşünür ama odamızdan çıkıp birbirimizin yüzüne bakmazdık. Çünkü bilirdik, eğer gözlerimiz kesişse içimiz çıkana kadar dökülürse gözlerimizden yaşlar.
