🥀
Yaban Gülü
"Neden bana böyle sesleniyorsun?"
Sorum onu şaşırtmışa benziyordu. Elindeki son simit parçasını martılara atıp iki elini birbirine vurdu.
"Güle benziyorsun çünkü," dedi ve gözlerime farklı anlamla baktı sanki. "Ama herkesin ulaşabilece...
Selamlaaaar! Yeni bölüm geldi haaanıım. Pamuk elleriniz oy ve yorumlara hadi bakıyım. Keyifli okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
9. Bölüm: "Bandana Hırsızı"
Neyi düşünsem seni düşünüyorum. Neyi görsem seni görüyorum.
Nazım Hikmet.
Küçükken düşünce acırdı canım, şimdi düşününce acıyor. Düşünmek her insanın yaptığı bir eylemdi. Herkesin düşünmekten uyumadığı geceler olmuştur. Kimi güzel şeyler düşünüp heyecanlandığı için uyuyamamıştır, kimi ise canını sıkan şeyleri aklından atamadığı için.
Yine sabahladığım gecenin izlerini kapatmak ile uğraşıyordum. Kapatıcıdan biraz işaret parmağıma sıkıp göz altlarıma sürdüm. Bir fırça yardımıyla kapatıcıyı tenime yedirip dudaklarıma da kırmızı bir ruj sürdüm.
Dipnot: Rol modelim Merve Boluğur.
Rimelle kıvırdığım kirpiklerim sanki dün hiç gözyaşlarımdan ıslanmamış gibi dururken dün geceyi hatırlamamla yine sinir yüklendi bedenime. Silkelenip kendime geldiğimde derin bir nefes aldım. Ve kendi kendime mırıldandım:
"Bugün her şey çok güzel olacak."
"Kızım!"
Gözlerimi huzur eşliğinde açacağımı düşünüp kapatmışken annemin bülbül gibi şakıyan sesiyle açmış olmam günümün kötü geçeceğinin habercisi falan değildi elbette. Daha gün yeni başlıyordu ne de olsa.
Annem yanında bir silah gibi taşıdığı tahta kepçeyi merdivenin korkuluğuna vurup bana tekrar seslendi. "Gülnihal, geç kalacaksın."
Canım annem ne de çok düşünür beni.
"Kalktım anne," diye bağırdım anneme sesimi duyurmak için. Beni duymuş olsa gerek başka seslenmedi.
Çantamı ve çizimlerimi koyduğum siyah dosyayı alıp odamdan çıktım. Kırmızı kasketimi kafama geçirip deri ceketimi de giymek için elimdekileri duvarın kenarına bıraktım. Ceketimi giyip merdivenlerden indim yavaşça. Yavaş indiğimden olsa gerek düşmemiş, bir yerimi vurup acıtmamıştım.
Aşağı indiğimde annem açılan dış kapının önünde durmuş elindeki tahta kaşığı saklamak için elini arkasına götürmüştü. Gülüp onun bu saklama girişini baltaladım neşeli bir ses eşliğinde.
"Anne elinde kaşıkla mı açıyorsun sen kapıyı? Bu karşılama sadece bana özel sanıyordum."
Annem ince kaşlarını çatmış omzunun üzerinden bana bakmıştı. Gözlerim kapının dışındaki kişiyle çarpışınca sertçe yutkundum. Bir anlık duraksama yaşayıp açık saçlarımı omzumun arkasına savurdum.
