YABAN GÜLÜ

29. Bölüm: "Tatlı Dudaklar"

İki gözümüzün gülü dört bin okunmayı geçmiş. Duygusal bir anneyim.🥺
Teşekkür ederim❤
Umarım beğeneceksiniz bir bölüm olmuştur.
Keyifli okumalar.🥀

29. Bölüm: "Tatlı Dudaklar"

Ayağını bastın odama, kırk yıllık beton çayır çimen şimdi.

Nazım Hikmet

Hiç beklenmedik bir haber karşısında, stresten, üzüntüden ve hatta sevinçli bir olaydan sonra bile baygınlık geçirilebilirmiş. Lisedeki bir hocamız bununla ilgili hipotezlerini bize anlattığında bu bilgilere gerek olmadığı için onu çok dinlememiştim.

Keşkelerimin arasına bir yenisi daha eklendi.

Keşke lisede hocalarımı daha dikkatli dinleseydim.

Başka bir hocamız ise bazı olayların rüyada yaşayıp geçirdiğimizi, gerçek hayatta öyle bir şeyin olmayacağını anlatmıştı. Kendisi astrolojiyle yakından ilgiliydi.

Şu an hangi hocamın dediği doğru diye düşünüyor ve bir yandan da burnuma dayanmış limon kolonyalı avuç içini kokluyordum. Eğer biraz daha kolonya kokusuna maruz kalırsam hastaneye kaldırılmak zorunda kalacaktım.

Gözlerimi yavaşça açıp tepemde kafalardan oluşan halkaya baktım. Alp Amcadan tutun Mavi bile bu halkaya dahildi ve hepsinin yüzünde bir gerginlik hakimdi. Gözlerim hepsinin endişeli yüzünde gezinmiş en son Demir'in yüzünde duraksamıştı.

"Demir," diye mırıldandım. "Çok kötü bir rüya gördüm!" Gördüğüm rüya aklıma geldikçe bütün tüylerim ürperiyordu. "Bunca zaman sonra abla oluyordum rüyamda. Annem hamile oluyordu inanabiliyor musun?"

Demir alt dudağını kenarını ısırıp gözlerini kaçırınca kaşlarım çatıldı. Gözlerim bu defa annemin yüzüne tırmandı, hemen arkasından da babamın.

Kaşlarım daha da fazla çatıldı.

"Bu bir rüyaydı," dedim kendimi buna inandırmak ister gibi. "Değil mi baba?"

Her zaman babamdan medet umduğum için bu soruyu ona sormuştum. O beni üzecek bir şeyi söylemezdi.

Babam sessiz kaldı.

Galiba beni üzmek istemediği için sessiz kalmayı seçmişti.