Bu yazıyı okuyan olmaz diye düşünüyorum çünkü buraya uğramayalı gerçekten yıllar oldu. Ancak biraz da kendim için bir açıklama yaparak noktalamak istiyorum.
Bu hikayeyi burada 2020 senesinde paylaşmıştım. Yazmaktan çok keyif aldığım zamanlardı. Sonrasında çok uzaklaştım her şeyden. Yazdıklarımdan da, yazmaktan da kaçtım. Çok saçma geldi hepsi, okumak istemedim. Senelerdir tekrar okumadığım başka hikayeler de duruyor öyle bilgisayarımda.
Başka bir sebeple girmiştim hesabıma ve hikayeyi öylece yayından kaldırılmış hâlde görünce, hem 3 sene önceki kendime hem de hikayenin karakterlerine karşı kötü hissettim sanırım. Ve pek bir değişiklik yapmasam da tekrar paylaştım. Henüz bitmemişti, yarım kalmıştı. Paylaşmadığım bölümler de duruyor öylece. Ancak devam etmesem dahi taslak olarak durması yük oldu içime. Senelerdir hiçbir şey yazmamış olan kızın hoşuna gidiyor 3 sene evvelki acemiliğim, heyecanım. Dolayısı ile yük olacağına, burada dursun.
Yazdıklarımı seneler sonra tekrar okuyunca şunu fark ettim.
Hem iyileşmişim, hem de yitirmişim.
Hiç iyileşmeyeceğini sandığım yaralarım kabuk bağlamış. Zaman zaman ben ya da bir başkası o kabuğu kaldırmaya çalışıp kanamasına neden oluyor olsa dahi ilk günkü halinden eser yok. Sanıyorum bu iyi bir şey.
Ancak var olmadığını iddia ettiğim umutlarımı, hayallerimi yitirmişim.
3 sene boyunca hiçbir şey yazmamış oluşumu da izah ediyor bu durum sanki.
Neyse, boşluğa konuşuyor gibi hissettim :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
iflilak: yeryüzünü bulutlar kapladı
Ficción General"Yeryüzünü bulutlar kapladı Verdâ. Bâtılın kara bulutları yüzünden insanlar gözlerinin önündeki hakîkati idrak edemez olmuş." Travmaların, yalnızlığın, geçmişin aydınlığındaki kavrayışın ve şefkat yüklü bir sevginin hikâyesi. "Sevmekten daha zordur...
