သူ့ရဲ့နေ့ရက်တွေကရိပေါ်ဆိုတဲ့ကောင်လေးမရှိတော့တာကလွဲရင် ပုံမှန်ဖြစ်လိမ့်မယ်လို့ ရှောင်ကျန့်ကတွေးထားခဲ့တာ ...
အမြင်မခံဝံ့တော့တဲ့နေရောင်တွေ....
ထွက်မကြည့်ချင်တော့တဲ့ သူသဘောကျတဲ့နေဝင်ချိန်တွေ...
ရပ်ကြည့်နေကျ ညရထားဘူတာရဲ့မီးပွိုင့်တွေ...ရှောင်ကျန့်ကြောက်တဲ့အရာက စွဲလမ်းခြင်းတွေမဟုတ်တော့ပဲ သူသဘောကျခဲ့တဲ့အရာတွေဖြစ်လာခဲ့တယ် ဘေးမှာရိပေါ်မရှိလိုက်တာနဲ့ရှောင်ကျန့်ကလုပ်နေကျအရာတွေကိုတောင်မလုပ်နိုင်တော့တဲ့အထိ...
တစ်ချိန်လုံးစောင့်နေမိတဲ့အိမ်ရှေ့ကလူခေါ်ခေါင်းလောင်းလေးကတစ်ယောက်သောသူဆီကပဲဖြစ်ချင်တဲ့အကြောင်း ရှောင်ကျန့်ကမေ့ပစ်ထားလို့ရရင်ကောင်းမယ်...
ကလင်....ကလင်....
အိမ်ရဲ့အောက်ထပ်ကို အပြေးဆင်းလိုက်တဲ့ခြေထောက်တွေမှာ ရှောင်ကျန့်ကအိမ်ရဲ့တံခါးကိုဖွင့်ဖို့မရဲဘူး သူမျှော်လင့်နေတဲ့ကောင်လေးမဟုတ်ခဲ့ရင် သူ့အားတင်းထားသမျှခြေထောက်တွေကဒီနားမှာတင်ခွေလဲသွားမလား....
တံခါးရဲ့ရှေ့မှာရပ်နေမယ့်သူကရိပေါ်မဟုတ်မှာသူကြောက်တယ် ဒါပေမယ့် ရိပေါ်ဖြစ်နေမှာပိုကြောက်တယ်...
သူ...နောက်တစ်ကြိမ်...ဘယ်လိုမှတွန်းမထုတ်နိုင်တော့ဘူး..."ထပ်ပြီးမရက်စက်နိုင်တော့တာမလို့...ရိပေါ်ဆိုတဲ့ကောင်လေးတော့မဖြစ်လိုက်ပါနဲ့..."
ဖွင့်လိုက်မိတဲ့တံခါးရဲ့ရှေ့မှာ အပြုံးလှလှလေးတစ်ခု...
ကံကြမ္မာကမတရားလိုက်တာ..."ကျန့်ကော..."
အလျင်အမြန်တွန်းပိတ်လိုက်တဲ့တံခါးကို လက်ဖဝါးကြီးကြီးတွေက ပြန်တွန်းကန်ထားတယ်
သူရင်မဆိုင်ချင်တော့ဘူး
လှိုက်တက်လာတဲ့ခံစားမှုက ဒီကောင်လေးကြောင့် သူငိုမိပြန်ပြီ..."ကျွန်တော်ပြောတာနားထောင်ပေးလို့မရဘူးလား"
ရိပေါ်ရဲ့နောက်မှာ မိန်းကလေးတစ်ယောက်လာရပ်တယ် မြင်ဖူးသလိုရှိခဲ့ပေမယ့်ရှောင်ကျန့်ကသေချာမမှတ်မိတော့ဘူး
"အရေးကြီးလို့လား.."
"ကျန့်ကော...ဘာလို့ငိုထားတာလဲ"
YOU ARE READING
|| 𝐓𝐫𝐚𝐟𝐟𝐢𝐜 𝐋𝐢𝐠𝐡𝐭 || 信号 || [ ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇ ]
FanfictionBJYX burmese fanfiction and creation, thoughs (not plot) inspired from Driver License by Oliva Rodrigo ♡.