Overwinnaar

02.

02.

'Luister, ik snap dat je schrikt en dat het voor jou volledig onverwachts komt maar dit is een kans die ik misschien nooit meer krijg.' Begon Daniëlle. 'Maar je laat Beth achter, al je andere teamgenoten, Londen.' Sira somde alles op wat Daniëlle niet meer ging hebben in Frankrijk. 'Ik weet het maar ik heb mijn keuze al gemaakt. Ik wil bij Lyon gaan voetballen. Besef je je niet hoe goed die club is?'

'Arsenal is ook goed.' Zei Sira. 'Natuurlijk is Arsenal ook goed maar de Franse competitie word ook steeds sterker.' Antwoordde Daniëlle. Sira wist dat Daniëlle gelijk had. Sira volgde het vrouwenvoetbal op de voet. Ze wist dat het een mooie stap was voor haar zus en ze gunde het haar ook. Het was alleen een hele slechte timing.

'Hoe moet het nu met mij?' Vroeg Sira zachtjes. 'Je mag mee naar Frankrijk of je gaat weer bij ons pap en mam in Nederland wonen.' Antwoordde Daniëlle. Sira dacht na. 'Is er een voetbalclub voor mij in Frankrijk?' Vragend keek ze haar zus aan. 'Vast wel. We kunnen er eentje zoeken.'

'En een school? Ik kan geen Frans hoor!' Daniëlle moest lachen. 'Misschien is er wel een internationale school of je kan bijles nemen in Frans.' Bedacht Daniëlle zich. 'Nah. Ik moet er nog even over nadenken. Wanneer wil je het uiterlijk weten?'

'Volgende week.'

'Volgende week al? Dat is over zeven dagen!' Riep Sira uit. 'Ik weet hoelang een week duurt. Ik weet dat het een beetje last-minute is maar het seizoen bij Arsenal is bijna voorbij en ik wil graag voordat de olympische spelen begint verhuizen. Ik heb een appartementje gehuurd in Lyon en ik kan er al vanaf volgende week in.'

'En dus besluit je het mij nu pas te vertellen?' Vroeg Sira boos. 'Ik had het wel eerder kunnen vertellen maar het contract was nog niet in orde.' Vertelde Daniëlle. 'Ik ben zestien. Je had het mij kunnen vertellen. Wanneer ga je je contract tekenen?'

'Morgen vlieg ik met een privéjet naar Frankrijk.'

'Met een privéjet?' Sira haar mond viel open. 'De club heeft en privéjet geregeld. Als je wilt mag je ook mee.' Zei Daniëlle. 'Gaat Beth ook mee?' Vroeg Sira. Daniëlle schudde haar hoofd. 'Die heeft morgen gewoon training.'

'Dus als ik met jou mee ga hoef ik morgen niet naar school?' Er stond een grote glimlach op Sira haar gezicht. Morgen had ze een biologie toets en ze had nauwelijks geleerd. Als ze die kon uitstellen had ze langer de tijd om te leren.

'Vanuit een privéjet kan je lastig school volgen.' Antwoordde Daniëlle. 'Oké. Ik ga mee morgen.' Besloot Sira. 'Als je alleen mee wilt vanwege school kan je beter hier blijven.' Vond Daniëlle. 'Ik wil mee vanwege school en omdat je mijn zus bent. Ik vind het niet leuk dat je naar een andere club gaat maar ik wil er wel bij zijn als je je contract tekent. Er moet wel iemand zijn waarmee je dit moment kan delen.'

'Dat is lief van je. Pap en mam kunnen helaas niet komen maar ik ben blij dat je mee wilt.' Daniëlle gaf haar zusje een knuffel.

*

Het was later op de middag en Sira had zometeen voetbaltraining. Ze had al haar spullen al bij elkaar gezocht en ze stond op het punt om te vertrekken. Er was enkel één dingetje: het regende.

'Daan, kan je mij alsjeblieft naar de voetbal brengen?' Smekend keek Sira haar zus aan. 'Waarom? Je hebt een gloednieuwe fiets.' Antwoordde Daniëlle. 'Het regent en jij hebt een rijbewijs.' Antwoordde Sira. 'Je bent toch niet van suiker?'

'Nee, maar anders ben ik al kletsnat voordat de training begint.' Zei Sira. 'Ik breng je wel.' Zei Beth. 'Beth, je moet haar niet zo verwennen.' Zei Daniëlle. 'Het is maar een kleine moeite. Mijn moeder bracht mij vroeger ook altijd naar de training als het regende.' Beth pakte haar autosleutels van tafel. 'Dankje Beth.' Sira stak haar tong uit naar Daniëlle en snel liep ze met haar sporttas naar de auto.

'Ik ga deze autoritjes missen.' Zuchtte Sira toen ze de auto zat. 'Ik ook.' Antwoordde Beth. 'Kan je niet mee naar Frankrijk?' Vroeg Sira. 'Je weet dat dat niet gaat. Ik voetbal bij Arsenal. Ik kan lastig elke dag heen en weer reizen.' Antwoordde Beth.

'Maar kan jij niet bij Lyon gaan voetballen? Of een andere Franse club?' Sira keek opzij naar Beth. 'Ik ben gelukkig bij Arsenal. Ik ben dicht bij mijn familie. Het is goed zo.' Zei Beth. 'Maar je bent niet dicht bij mij en Daan. Ben je ook gelukkig zonder ons?'

'Daar zal ik achter moeten komen. Ik geef echt veel om jullie allebei maar ik moet ook aan mijn eigen carrière denken. Volgend jaar is het EK en wil graag onderdeel worden van het Engelse team. Het is misschien niet geheel realistisch maar wel een droom.'

'Ik snap het. Ik ga je wel missen hoor.' Zei Sira zachtjes. 'Ik jou ook, maar we houden contact. Het is niet het einde van de wereld.' Stelde Beth haar gerust. 'Zo voelt het wel. Frankrijk ligt nou niet om de hoek.' Antwoordde Sira nors. 'Het is beter dan Amerika of Australië.' Vond Beth. 'Daar heb je gelijk in.'

Ze waren aangekomen bij de voetbalvereniging waar Sira voetbalde. 'Bedankt voor de lift.' Sira stapte uit de auto. 'Geen probleem. Veel succes!' Beth zei het meisje gedag en Sira vertrok richting de kleedkamer.