Overwinnaar

17.

17.

Het begon herfst te worden en dat was goed te merken. De bomen begonnen kaal te worden en het werd buiten steeds wat kouder. Het was een typische oktoberdag. Sira was al vroeg uit veren want ze wou voor haar voetbaltraining graag nog even naar de winkel om boodschappen te doen.

'Ik ga zo naar de supermarkt. Kan ik iets voor je meenemen?' Sira liep met een kladblokje en een pen de woonkamer binnen. Addy zat op de bank. Op haar schoot had ze haar laptop liggen.

'Wat zei je?'

'Ik ga naar de supermarkt. Heb jij nog iets nodig?' Vroeg ze. 'Ik heb zoveel zin in chocolade.' Zei Addy likkebaardend. Sira grinnikte. 'Ik denk niet dat dat verstandig is. We moeten goed op onze calorieën letten.'

'Neem dan maar wat fruit mee.' Besloot Addy. 'Ik zal het op mijn lijstje zetten.' Sira schreef het op haar boodschappenlijstje. Elke maandag deed Addy of Sira de wekelijkse boodschappen. Ze deelden de kosten. Alleen als je echt zelf graag iets wou moest je het zelf betalen.

De afgelopen week waren de boodschappen er snel doorheen gegaan. Het was nu pas donderdag. Sira wist niet wat het was. Soms had ze in een keer van die vreetbuien en at ze alles op wat ze zag liggen. Ook Addy at veel.

Sira liep langs de schappen van de supermarkt heen. Op haar gemakje werkte ze het boodschappenlijstje af. Kaas, brood, een pak rijstenwafels, bloemkool, rijst, fruit. Sira stopte alle producten in haar winkelkarretje.

Sira was onderweg naar de kassa toen ze gebeld werd. Sira pakte haar telefoon uit haar zak en ze keek op het startscherm. Het was haar moeder.

'Hey mam.' Opgewekt nam ze de telefoon op. 'He Sier. Hoe is het?' Ivonne haar stem klonk anders dan normaal. 'Mam, is alles oké?' Vroeg Sira bezorgd. 'Uhm.' Ivonne haar stem trilde. 'Mam?'

'We zijn met Sammie naar de dierenarts. Het gaat niet goed met hem.' Vertelde Ivonne. 'Wat? Wat is er gebeurd?' Sira schrok. Sammie is de familiehond van de familie van de Donk. Sira was drie jaar oud toen ze Sammie kregen. Hij was haar beste maatje. Ze vond het heerlijk om met de hond te wandelen en te spelen.

'Hij is oud Sier. Hij kan niet meer.' Zei Ivonne. 'Ga je hem laten inslapen?' Sira durfde de woorden nauwelijks uit te spreken. Ze moest er niet aan denken. Ivonne slikte. 'We gaan kijken wat de mogelijkheden zijn.'

'Je kan hem niet laten inslapen. Sammie is mijn beste vriend.' Riep Sira uit. Een paar mensen die in hetzelfde gangpad stonden keken Sira gek aan. 'Mam..' Sira fluisterde zachtjes.

'Ik weet het lieverd. We gaan kijken of we iets voor Sammie kunnen doen maar als dat niet gaat hebben we helaas andere geen keuze.' Zei Ivonne. 'Ik hoop dat ze Sammie kunnen helpen.' Zei Sira. 'Ik hoop het ook lieverd. Ik ga nu ophangen. Ik zal je op de hoogte houden.' Beloofde Ivonne haar dochter. 'Oké. Bedankt mam.'

'Ik houd van je.'

'Love you to.'

Sira hing op en er ontsnapte een traan uit haar ooghoek. Snel veegde ze traan weg. Sammie kon niet ingeslapen worden. Sammie was haar beste vriend. Ze waren samen opgegroeid.

Sira liep met haar boodschappenkarretje naar de kassa en ze rekende de boodschappen af. Daarna vertrok ze zo snel mogelijk naar huis. Op dit soort momenten wou Sira echt dat ze een rijbewijs had. Ze was nu voor haar autorijbewijs bezig maar het ging nog niet heel goed. Sturen, gassen en remmen kon ze prima maar de koppeling vond ze verschrikkelijk. Ze snapte gewoon niet hoe mensen het deden. Ze was zo slecht in multitasken.

Sira fietste naar huis. Het begon te regenen en toen ze bij het appartement aankwam was ze doorweekt. Haar bruine haren waren zaten door de war en haar mascara was uitgelopen. Wat een rotdag!

Sira liep het appartementencomplex binnen en chagrijnig opende ze de deur van haar appartement. Ze stormde naar binnen. Zonder wat te zeggen legde Sira de boodschappen op het aanrecht.

'Hey. Alles oké?' Addy liep naar Sira toe. 'Sira?' Addy probeerde een gesprek te beginnen maar Sira reageerde niet. Ze had geen zin om te praten. Ze wou naar huis. Haar echte huis in Valkenswaard.

'Is er iets gebeurd onderweg?' Vroeg Addy. 'Heeft iemand je aangeraakt? Als dat zo is heeft diegene een heel groot probleem.' Addy haar stem klonk vijandig. Sira schudde haar hoofd. 'Er is niks.'

'Ik zie aan je dat er wat is. Heb je gehuild?' Addy gaf niet op. Sira kon koppig zijn en praatte niet graag over haar gevoelens maar Addy moest en zou weten wat er was. Ze kon er niet tegen als Sira verdrietig was. Ze wou haar juist troosten en er voor haar zijn.

'Sier, je kan alles tegen me zeggen. Praat alsjeblieft tegen me.'

'Sammie is ziek.'

'Sammie? De hond?'

Sira knikte.

'Oh Sira.'

Addy liep naar Sira toe en ze omhelsde het meisje. Ze drukte Sira stevig tegen zich aan en Sira sloeg haar armen om Addy heen.