Overwinnaar

38.

38.

'Daan? Ik begin mij nu toch wel zorgen te maken om Sira. Ze neemt haar telefoon niet op en ze reageert niet op mijn berichtjes.' Addy tikte Sira haar nummer voor de negende keer in. De telefoon ging over en Addy kreeg Sira haar voicemail voor de negende keer.

De avond was inmiddels gevallen en Sira was nog niet terug van haar wandeling. 'Als ze over tien minuten nog niet thuis is gaan we haar zoeken.' besloot Daniëlle. 'Waar wil je zoeken? Amsterdam is hartstikke groot.' zei Addy. 'We vinden haar wel. Sira kennende is ze op een voetbalveld.'

Na tien minuten was Sira nog niet thuis dus besloten Daniëlle en Addy Sira te gaan zoeken. Ze reden talloze rondjes door Amsterdam. Elk voetbalveld werd door het tweetal gecontroleerd.

Het begon te regenen. De ruiterwissers van de auto deden hard hun werk, maar het maakte de zoektocht naar Sira lastiger.

'Zijn er nog meer voetbalvelden in Amsterdam? Voor mijn gevoel zijn we overal geweest.' zei Addy. Daniëlle keek naar haar telefoon. 'Google maps geeft aan dat er nog zes velden zijn.'

'Zes?!'

'He, Amsterdam is groter dan je denkt.' antwoordde Daniëlle. 'Misschien is ze wel gewoon naar huis gegaan. Of naar jullie ouderlijk huis. Dan zou ze nu nog in de trein zitten.' Opperde Addy. 

'Ik weet het niet, maar iets zegt mij dat we toch langs die zes velden moeten rijden. Ik weet niet of Sira met de trein naar huis zou gaan. Ik denk niet dat ze op moment iemand wil zien.'

'Oké. Dan rijden we eerst langs die voetbalveldjes. Heb je een adres voor mij?'

Daniëlle gaf Addy het eerste adres en ze reden richting het voetbalveld. Ook daar was geen teken van Sira te bekennen. Ze gingen langs nog drie andere voetbalveldjes maar ook daar was Sira niet.

Op hoop van zegen reden ze naar het volgende veldje. Addy parkeerde de auto op de parkeerplaats.

'Is dat niet Sira?' Addy wees naar het voetbalveld aan de overkant van de weg waar een meisje een bal stond hoog te houden. Daniëlle tuurde uit het raam. 'Dat is Sira. 100%.'

Addy wou uitstappen, maar Daniëlle hield haar tegen. 'Misschien is het beter als ik ga.'

'Gaat dat wel met je voet?' vroeg ze. Daniëlle haalde haar schouders op. 'Ik zal wel moeten. Wil jij hier wachten? Hopelijk krijg ik haar mee.'

Daniëlle stapte uit de auto. Addy stapte ook uit en ze gaf Daniëlle haar krukken. 'Ik wacht in de auto. Mocht er wat zijn hoor ik het wel.'

'Bedankt Addy.' Daniëlle liep met haar krukken naar het voetbalveld. Sira was de bal aan het hooghouden. Geconcentreerd keek het meisje naar de bal. Ze zag Daniëlle niet eens aankomen lopen. Ze was zo gefocust op het hooghouden.

Daniëlle stopte met lopen en vanaf een afstandje keek ze naar haar zusje. Sira deed haar soms zo denken aan haar zelf. Altijd maar willen doorgaan en nooit willen stoppen. Voetbal was haar leven. Sira was helemaal nat geregend. Ze moest het wel koud hebben. Ze was al uren buiten.

'Sira?' zei Daniëlle zachtjes.

'Rot op Daan.'

Sira keek niet op of om.

'Sier, we moeten praten.'

'Ik wil niet praten. Ik ben aan het voetballen. Dat zie je toch?'

'Sira, kijk naar jezelf. Zie je niet waar je mee bezig bent? Je bent alleen nog maar bezig met voetbal. Ik zie je om niks anders meer geven! Heel je leven draait om voetbal.'

'Ik kan nu niet stoppen. Ik moet de beter worden.' Sira ging ijverig door met de bal hooghouden. 'Beter worden? Sira, je hebt vandaag een wedstrijd gespeelt. Je lichaam moet rusten. 'Mijn lichaam hoeft helemaal niet te rusten. Mijn lichaam moet sterker worden en dat word ik door te trainen.'

'Oh stop it. Nu sla je echt door.'

Daniëlle probeerde de bal af te pakken. De bal stuiterde van Sira haar voet af. Boos keek ze haar zus aan. 'Wat doe je nou? Ik was net zo lekker bezig.' Sira pakte de bal op.

'Ik probeer jou de realiteit te laten zien. Je bent verslaaft. Ik wil dat je nu met mij mee gaat.' zei Daniëlle koeltjes. 'Waar gaan we heen dan?'

'Naar huis.'

'Ik kan niet naar huis. Ik moet de bal nog minstens vijfentwintig keer hooghouden.' Stamelde Sira. 'Sira, het is klaar. Geen voetbal meer. Het regent, het is donker, ik heb het koud en wil naar huis. Je gaat nu mee.'

'Ik kan niet mee.' Sira stortte neer op de grond. Het gras voelde koud en nat aan maar Sira had daar geen oog voor. Ze was op. Ze begon te huilen. Tranen stroomden over haar wangen.

'He, rustig aan.' Daniëlle ging voorzichtig naast haar zusje in het gras zitten. De krukken legde ze naast haar neer op de grond. 'Kom hier.' Ze sloeg haar armen om Sira heen. Sira liet haar hoofd tegen haar schouder rusten en huilde.