Overwinnaar

05.

05.

'Goedemorgen.' Riep Daniëlle vrolijk toen Sira de keuken in kwam gelopen. 'Goedemorgen.' Bromde Sira. Het was vijf over zeven s'ochtends. Sira ging op een stoel zitten. 'Heb je lekker geslapen?' Vroeg Daniëlle geïnteresseerd. 'Niet echt.' Gaf Sira toe.

'Liggen piekeren?' Vroeg Daniëlle. 'Zoiets.' Sira stond op van haar stoel en ze liep naar de koelkast om drinken te pakken. 'Wil je erover praten?'

'Nee. Eigenlijk niet.' Antwoordde Sira. 'Toch denk ik dat het goed is om te praten.' Zei Daniëlle. 'Maar ik zei net dat ik er niet over wilde praten.'

'Ja, maar ik denk dat het toch goed is om erover te praten. Waarom maak je geen lijstje met voor en nadelen? Misschien word je keuze dan gemakkelijker.' Stelde Daniëlle voor. 'Werkt dat?' Vroeg Sira.

'Het hielp mij met mijn keuze.' Antwoordde . 'Wat gaf de doorslag?' Vragend keek Sira haar zus aan. 'De voordelen op mijn lijstje. Als je wilt kan ik je het lijstje vanavond laten zien. Je moet je nu klaar gaan maken voor school anders kom je te laat.'

'Ik heb geen zin om naar school te gaan.' Zei Sira. 'Je zal wel moeten. Je hebt bijna vakantie.' Probeerde Daniëlle haar zusje te troosten. 'Bijna? Ik moet nog anderhalve maand naar school voordat de zomervakantie begint.'

'Anderhalve maand is niks. Dat overleef je wel.' Zei Daniëlle. 'Mag ik alsjeblieft een dagje thuis blijven? Alsjeblieft.' Sira trok een pruillip. 'Nee.' Antwoordde Daniëlle zonder ook maar enige twijfel. 'Ah kom op Daan. Jij bent ook ooit jong geweest.'

'Sira, ik ga niet met je in discussie. Je gaat gewoon naar school.' Zei Daniëlle. 'Goedemorgen.' Beth kwam de keuken ingelopen. 'Beth, mag ik vandaag thuis blijven van school?' Vroeg Sira. Beth keek naar Daniëlle die meteen haar hoofd schudde. 'Je zus is de baas.'

'Oh kom op.' Sira keek naar Daniëlle. 'Sira, ga je omkleden. Je gaat gewoon naar school.' Sira zuchtte eens diep. 'Best. Ik ga al, maar als ik aan het einde van het schooljaar helemaal overspannen ben is het jouw schuld.' Sira stond op van haar stoel en ze liep de keuken uit.

'Waar ging dat over?' Vroeg Beth verbaasd. 'Ze wil niet naar school.' Vertelde Daniëlle. 'Waarom niet?' Vroeg Beth. 'Ze zegt dat ze geen zin heeft maar ik denk dat ze zich niet goed voelt vanwege de interesse van Ajax.'

'Waarom zou ze zich daardoor niet goed voelen?' Vroeg Beth. 'Het is een grote beslissing die ze moet nemen. Zie jij Sira al in haar eentje door Amsterdam heen lopen? Ze is zestien.' Zei Daniëlle. 'Bijna zeventien.' Zei Beth.

'Alsnog. Het blijft mijn zusje.' Zei . 'Wil je dat ze naar Ajax gaat?' Vroeg Beth. 'Het liefst zou ik haar mee willen nemen naar Frankrijk maar het belangrijkste vind ik dat ze gelukkig is. Het maakt me niet uit waar dat is.'

'Het komt wel goed. Sira is een slimme meid en ze heeft veel talent.' Zei Beth. 'Ik wou dat ze dat zelf ook inzag.' Antwoordde Daniëlle. 'Misschien is het juist goed dat ze het zich nog niet zo goed beseft. Ze is nog zo jong. Ze moet wel blijven genieten van haar jeugd.'

'Ik ben blij dat je haar zover hebt gekregen om weer te gaan voetballen.' Zei Daniëlle. Ze dacht terug aan het moment dat ze Sira haar voetbalschoenen vond.

Sira had op haar elfde een hele zware blessure opgelopen. Door die blessure is ze gestopt met voetbal. Drie jaar lang moest ze niks van voetballen hebben. Ze haatte het spelletje totdat ze op een dag ging hardlopen met Beth.

Beth praatte met haar en hielp Sira met het vertrouwen terug krijgen in het spelletje. Ze oefenende stiekem samen met Beth zonder dat Daniëlle er vanaf wist.

Uiteindelijk kwam Daniëlle erachter toen ze voetbalschoenen in Sira haar tas zag liggen. Ze was best teleurgesteld geweest dat Sira haar niks had vertelt maar achteraf gezien is ze ook wel blij dat het zo is gelopen. Sira heeft weer plezier in het voetballen.

'Ik heb haar niet zover gekregen om weer te gaan voetballen. Dat heeft ze zelf gedaan. Het enige wat ik deed was haar meenemen om rondje te hard lopen.' Zei Beth. Daniëlle glimlachte. 'Ik ben blij dat je dat hebt gedaan. Bedankt Beth.'