Overwinnaar

09.

09.

'He, wat ben je aan het doen?' Sira kwam de woonkamer binnengelopen. Daniëlle zat op de grond. Voor haar neus lagen allemaal brieven en cadeautjes. Daniëlle keek op. 'Ik ben brieven aan het uitzoeken. In de afgelopen jaren heb ik zoveel kaarten, briefjes en cadeautjes gehad. Nu ik ga verhuizen wil ik alles opruimen.'

'Opruimen? Ga je het weggooien?' Geschokt keek Sira haar zus aan. 'Ik weet het nog niet. Het zijn wel veel kaarten en cadeautjes om mee te nemen.' Zei Daniëlle kijkend naar de spullen. 'Ik wil de cadeautjes wel. Ik zie daar parfum liggen.' Sira pakte het flesje parfum van de grond.

'Afblijven. Die is van mij.' Daniëlle griste het flesje uit Sira haar handen. 'Het blijft mij verbazen wat je allemaal krijgt.' Zei Sira.

'Mij ook. Ik heb al zo vaak gezegd dat ze hun centjes zelf moeten sparen maar elke keer weer krijg ik de liefste cadeautjes.'

'Volgende keer mag je je cadeautjes wel aan mij geven. Dan mag jij de brieven houden.' Grapte Sira. 'Haha ik houd ook liever de brieven. Er staan zulke lieve dingen in.' Antwoordde Daniëlle. 'Heb je nog nooit haatbrieven gekregen?' Vroeg Sira. Daniëlle schudde haar hoofd. 'Alleen huwelijksaanzoeken.'

'Ooit ja gezegd?' Vroeg Sira. Daniëlle schudde haar hoofd. 'Alle huwelijksaanzoeken komen van rare, oude mannetjes. Daar ben ik niet geïnteresseerd in.' Daniëlle rilde bij het idee. Sira moest lachen.

'Wacht maar. Straks als jij bij Ajax speelt krijg je daar ook mee te maken.'

Sira trok een vies gezicht. 'Ik wil gewoon voetballen. Denk je nou echt dat ik met allemaal vreemde mensen op de foto ga?' Sira zag het al helemaal voor haar. Honderden mensen aan de rand van het voetbalveld wachtende op haar in de hoop een foto met haar te kunnen maken.

'Ah joh er zitten ook leuke mensen tussen. Schattige kindjes zoals Amé en Sare.' Zei Daniëlle. Sira zei niks.

'Ach joh. Dat is pas een zorg voor later. Zou jij misschien nog wat dozen willen pakken? Ze staan op mijn kamer.' klapte de kartonnendoos dicht.

'Natuurlijk.' Sira liep naar boven. Er lagen twee kartonnen dozen op Daniëlle haar bed. Sira pakte de twee kartonnen dozen en ze nam ze mee terug naar beneden.

'Kan ik je ergens mee helpen?' Vroeg Sira. 'Heb je je huiswerk al gemaakt?' Vroeg Daniëlle. Sira knikte. 'Zeker weten? Moet je niet leren voor toetsen?' Daniëlle keek haar zusje streng aan. 'Daan, ik hoef niks aan school te doen. Als je niet wilt dat ik je help ga ik wel wat anders doen.'

'Je mag mij best helpen maar ik wil wel dat je goede cijfers haalt. Het zijn de laatste weken tot de zomervakantie en hoe hoger je cijfers zijn hoe beter.'

'Ik ben blij als ik in Nederland weer school kan volgen. Het systeem is daar veel beter dan in Engeland.' Zei Sira.

'Ga je het niet missen? Als je weer in Nederland woont zal je leven er wel heel anders uit gaan zien. Je zal school met topsport moeten combineren.'

'Dat komt wel goed. Hoe moeilijk kan dat zijn?'

'Onderschat het nou niet.' Zei Daniëlle. 'Dat doe ik niet.' Antwoordde Sira. Daniëlle wou nog wat zeggen maar plots ging haar telefoon af. Daniëlle keek op haar schermpje en ze zag dat Beth belde.

'Ik ben zo terug.' Zei Daniëlle. Ze stond op en ze liep met haar telefoon naar de keuken.

'Hey Beth! Hoe is het in Spanje?' Vroeg Daniëlle opgewekt. 'Goed. Het is hier heerlijk weer.' Antwoordde Beth.

Daniëlle kon aan haar stem horen dat ze het er erg naar haar zin had. 'Dat is fijn om te horen. Hier is het ook heerlijk weer.'

'Hey eh Daan. Ik belde je omdat ik nog een weekje langer in Spanje blijf. Ik kom dus pas terug als jij en Sira in Nederland zijn.' Vertelde Beth.

'Oh.'

Het was maar goed dat Beth Daniëlle niet kon zien want het was lastig om haar teleurstelling te verbergen.

'We hebben zo'n mooi huisje aan het strand en het is zo gezellig. We zien elkaar vast nog wel. Misschien kan ik na de olympische spelen een keer naar Frankrijk komen om naar een wedstrijd van je te komen kijken.' Zei Beth.

'Het is oké. Je hoeft het niet goed proberen te praten. Geniet van je vakantie met je familie.'

'Daan.. het spijt me.'

'Je hoeft geen sorry te zeggen. Het is goed.'

'Zeker weten? Ik maak het goed met je. Dat beloof ik je.' Zei Beth. 'Ik moet gaan. Ik heb nog veel te doen.' Daniëlle hing op en somber staarde ze voor haar uit.

'Wie was dat?' Sira kwam de keuken binnengelopen. 'Beth.' Mompelde Daniëlle. 'Oh. Hoe heeft ze het in Spanje?' Vroeg Sira. 'Volgensmij wel leuk.'

'Volgensmij?' Sira keek haar zus vragend aan. 'Ik weet het niet precies. Als je dat graag wil weten moet je der zelf maar bellen.'

'Is er iets gebeurd ofzo?' Fronste Sira. 'Nee. Hoezo?' Vroeg Daniëlle. 'Je klinkt nogal boos.' Vond Sira. 'Ik ben niet boos.' Ontkende Daniëlle.

Ze liep terug naar de woonkamer en Sira volgde haar. 'Misschien kunnen we als Beth terug is iets leuks met z'n drieën doen. Naar de film ofzo?' Opperde Sira. 'Wie weet. We zien Beth waarschijnlijk niet meer voordat we naar Nederland gaan.'

'Huh. Wat bedoel je?' Vroeg Sira. 'Beth blijft wat langer met haar familie in Spanje.' Vertelde Daniëlle. 'Aha. Daarom ben je dus boos op Beth.'

'Ik ben niet boos.' Antwoordde Daniëlle. 'Wel waar! Je bent boos omdat Beth op vakantie is met haar familie.' Zei Sira. 'Ik ben niet boos omdat ze op vakantie is met haar familie.'

'Waarom ben je dan wel boos?' Vroeg Sira nieuwsgierig. 'Ik ben niet boos.' Zuchtte Daniëlle. 'Jaja. Je zou je hoofd is moeten zien. Je kijkt hartstikke boos.' Zei Sira. Daniëlle wierp haar zusje een dodelijke blik en snel hield Sira haar mond.