Overwinnaar

41.

41.

'Daar moet ik uiteraard ook niet aandenken. De gezondheid van mijn speelsters is het belangrijkste wat er is, maar ik ben wel van mening dat Sira harder moet trainen als ze de top wil halen. Ze heeft duidelijk potentie maar ze is nog zo jong en naïef. Het is nog een kind.'

'En juist daarom zou u haar beter moeten beschermen. Zoals u zegt is ze nog maar één kind. Die opmerking die u na de wedstrijd tegen haar maakte gaat heel de wereld over. Ze krijgt haatberichten, bedreigingen. Ik weet niet eens of mijn zusje wel in staat is om vandaag weer op te komen dagen. Ze heeft heel de nacht wakker gelegen omdat ze zich zo slecht voelt over haar prestatie van gisteren. Ze is zodra we thuiskwamen na de wedstrijd weggelopen. Ik vond haar in de stromende regen op het trainingsveld. Ik maak mij echt ernstige zorgen om haar.'

Daniëlle probeerde tot Jan door te dringen maar ze had het idee dat Sira haar gezondheid hem niet interesseerde. Het leek alsof hij alleen maar geïnteresseerd was in de teamprestatie en niet naar de gezondheid van de individuele speelster.

'Luister Daniëlle. Ik waardeer je bezoek heel erg en ik begrijp je zorgen maar maakt u zich alsjeblieft geen zorgen. Ik denk dat u zich beter kunt focussen op u eigen herstel.' Jan keek naar de krukken die op de grond lagen. 'Uw zusje is hier in goede handen. Ik zal haar later vandaag uitnodigen op mijn kantoor en dan zal ik het met haar over gisteren hebben.'

'Wees alsjeblieft niet te hard tegen haar. Ze heeft het al moeilijk genoeg.' Daniëlle keek de coach smekend aan. Jan gaf haar een kort knikje. Daniëlle bedankte de coach en ze nam afscheid van hem.

Addy stond al op Daniëlle te wachten toen ze de gang opkwam gestrompeld met haar krukken.
'Hoe ging het?' vroeg ze nieuwsgierig. 'Ik heb er geen goed gevoel bij. Hij leek mij niet echt serieus te nemen.' vertelde Daniëlle 'Daar was ik al bang voor, daarom heb ik een plan B bedacht. Waarom ga je niet naar Daphne?'

'Daphne?'

'Daphne Koster. De manager van het vrouwenvoetbal binnen Ajax.' zei Addy. 'Maar natuurlijk! Waarom had ik daar niet eerder aan gedacht? Waar kan ik Daphne vinden?'

*

'Hey. Heb je Daan gezien?'

Sira kwam naar Addy toegelopen. 'Ze is in gesprek met Daphne. Ik denk dat je beter even hier kunt wachten.'

'Het gesprek met Jan ging dus slecht?' concludeerde Sira. 'Slecht wil ik niet zeggen. Daan dacht alleen dat het beter was om naar iemand anders te gaan. Iemand met ehm misschien wat meer empathie.'

'Dat is iets wat Jan duidelijk niet heeft.'

'Trek het je niet aan. Het komt goed.' zei Addy troostend. 'Denk je? Ik heb vannacht zitten denken en misschien is het beter als ik stop met voetballen.'

'Wat? Nee! Hoe kom je daar nou bij? Je kunt niet stoppen.' riep Addy geschrokken uit. 'Waarom niet? Jullie hebben toch niks aan mij.'

'Ik kan toch niet zonder jou voetballen! We horen samen te spelen. Eerst bij Ajax en daarna verhuizen we samen naar Barcelona.' zei Addy. 'Barcelona? Dat is niet eens realistisch. FC Barcelona wil mij niet hoor. Zeker niet na gisteren.'

'Nu misschien nog niet, maar over een paar jaar zijn wij de twee bekendste voetbalsters van de wereld. Addy Jones en Sira van de Donk. Het gevaarlijkste aanvalsduo dat het vrouwenvoetbal ooit heeft gekend.' Addy fantaseerde er flink op los. Ze zag het al helemaal voor haar. Sira vond het idee ook wel erg leuk. Ze zag zichzelf al samen met Addy bij Barcelona spelen. Ze passeerde verdediger na verdediger en schoot de bal naar Addy die de bal in het doel ramde.

'Geef je droom alsjeblieft niet op Sier. Ik weet dat je het niet makkelijk hebt maar het seizoen duurt nog maar een paar maanden.' smeekte Addy. Sira knikte. 'Je hebt gelijk. Het seizoen is bijna voorbij en daarna kan ik doen wat ik wil.'

'Correctie. Wij kunnen doen wat we willen. Wat we ook besluiten. We zullen voor altijd samenblijven.' Addy kneep zachtjes in Sira haar hand. Sira glimlachte. 'Meen je dat?'

'Natuurlijk. Je bent mijn vriendin.'

Addy gaf Sira een kus.

'Iewl. Zoek een kamer.'

Sira en Addy draaiden zich om en ze zagen Daniëlle met haar krukken aankomen lopen. 'Daan! Hoe ging je gesprek?' vroeg Sira nerveus. 'Met Jan was geen gesprek te beginnen maar ik heb Daphne gesproken en die had een stuk meer empathie. Het komt allemaal goed Sier. Ajax gaat een psycholoog voor je regelen en Daphne wil ergens deze week met je op gesprek.'

'Een psycholoog?' Sira trok een vies gezicht. 'Een sportpsycholoog. Iemand die jou mentaal kan begeleiden bij de uitdagingen die komen kijken bij de topsport. Daphne was erg positief over je. Je hebt de afgelopen maanden veel groei gemaakt.' vertelde Daniëlle. 'Serieus?' Sira keek verbaasd.

'Je hebt veel talent Sira. Het zou zonde zijn als je die niet benut. Ajax wil je helpen.'

'Thanks Daan. Ik vind het zo lief dat je dit allemaal voor mij doet.' Sira gaf haar zus een knuffel. 'Geen probleem. Ik ben blij dat ik je nu met een gerust hart kan achterlaten. Het zat mij toch niet lekker.'

'Achterlaten? Wat bedoel je?'

'Ik keer volgende week terug naar Frankrijk om verder te werken aan mijn herstel.' vertelde Daniëlle. 'Oh.' Sira wist niet wat ze moest zeggen. Het zat er aan te komen maar toch was ze teleurgesteld. Ze vond het heerlijk haar zus in de buurt te hebben.

'He, niet verdrietig zijn! We hebben nog een aantal dagen samen. We gaan er nog wat leuke dagen van maken. Voor je het weet is het zomerstop en kunnen we elkaar opzoeken.' probeerde Daniëlle haar zusje te troosten. 'Je hebt al zoveel uitdagingen overwonnen. Die laatste vijf maanden kun jij aan!'

'En jij ook! Jij bent de echte overwinnaar hier. Jij staat deze zomer gewoon op het EK in Engeland.'

'Dat hoop ik.'

'Daar ga jij keihard voor werken. Daniëlle van de Donk is een overwinnaar en kan alles aan.'