Overwinnaar

21.

21.

'Je bent terug!' Addy vloog van de bank af en ze sprong in Sira haar armen. Lachend ving Sira haar huisgenootje op. 'Ik kan niet geloven dat je bent weggelopen zonder iets tegen mij te zeggen.' Zei Addy. 'Sorry.' Mompelde Sira. 'Het is oké, maar beloof me dat je mij nooit meer zo erg laat schrikken.'

'Belooft.'

'Daar hou ik je aan. Hoe was het bij je ouders?' Vroeg Addy. 'Het was eigenlijk wel heel fijn om weer thuis te zijn.' Gaf Sira toe. 'Dat kan ik mij voorstellen. Ik zou ook zo graag even naar huis willen. Gewoon om weer even iedereen te zien en een knuffel te geven.'

'Je gaat in de winterstop toch een paar weken naar huis?'

'Dat is wel het plan. Mijn oma heeft een groot vakantiehuis in Texas waar we met heel de familie heen gaan rond de kerstdagen.' Vertelde Addy. 'Klinkt leuk. Gaat heel je familie erheen?' Vroeg Sira. Addy knikte. 'Het is de familievakantie van het jaar. Mijn oma vind het altijd prachtig alle kinderen en kleinkinderen bij elkaar. Het is een groot feest.'

'Ik zou ook ooit nog wel naar Amerika willen.' Vertelde Sira. 'Echt waar?' Verrast keek Addy haar huisgenoot aan. 'Jup. New York lijkt mij heel gaaf om eens te bezoeken. Ik heb de film Home Alone al zo vaak gezien.'

'Waarom ga je niet mee naar mijn familie? Ze zullen het vast niet erg vinden als ik iemand meeneem.' Stelde Addy voor. 'Naar Amerika? Ik weet niet of mijn ouders dat een goed idee vinden.'

'Je bent zestien. Ik denk dat je oud en volwassen genoeg bent om zonder je ouders naar Amerika te reizen. We reizen sowieso dan samen dus alleen ben je niet.' Zei Addy.

'Hmm ik kan het vragen maar ik vrees voor een nee.' Antwoordde Sira. 'Vraag het alsjeblieft. Het worden leuke weken. Ik beloof het je.' Addy trok een pruillip op en Sira giechelde.

'Het is niet New York maar ik weet zeker dat je Texas ook leuk gaat vinden.' Addy deed er alles aan om Sira over te halen. 'Ik hoor altijd horrorverhalen over Texas.'

'Die zijn niet waar. Die zijn er om mensen af te schrikken. Texas is hartstikke groot.' Praatte Addy op het meisje in. 'Ik zal het aan mijn ouders vragen. Bovendien word ik volgende week zeventien. Het zou een leuk verjaardagscadeautje zijn.'

'Wat? Echt? Welke dag?'

'De elfde.'

'En dat vertel je mij nu pas? Ga je je verjaardag vieren?' Vroeg Addy. Sira haalde haar schouders op. 'Ik had er eigenlijk nog niet echt over nagedacht. Ik zou niet weten wie ik moet uitnodigen.'

'Heb je geen vrienden?' Vroeg Addy. 'Jawel of nou ja ik had altijd veel vrienden maar dat waren niet altijd de juiste mensen om mee om te gaan.'

'Wat deden ze dan?' Vroeg Addy geïnteresseerd. 'Wat deden we niet? We meldden ons ziek van school, rookten, dronken, we hadden feestjes tot laat in de nacht en deden eigenlijk alles wat niet mocht.'

Sira was er niet trots op maar toch kon ze er met een glimlach aan terug denken. Ze was twee jaar geleden een heel ander persoon.

'Oh wauw. Ik wist niet dat jij dat in je had.' Gniffelde Addy.

'Wat?'

'Nou gewoon. De Sira waar je het over hebt heb ik nog nooit zien drinken of roken.'

'De Sira van twee jaar geleden was in de war en een losgeslagen puber. Ik ben daarom ook bij Daan in Engeland gaan wonen. Sindsdien gaat het beter I guess.'

'Ik vind het nog steeds bizar dat je bij Daan en Beth in huis hebt gewoond. Besef je je niet hoe goed hun zijn? Ze horen bij de betere voetbalsters ter wereld.'

'Ik heb zelfs ons huis laten afbranden.' Gniffelde Sira. 'Dat meen je niet.' Addy sloeg een hand voor haar mond en Sira moest lachen om de reactie van haar huisgenoot.

'Tess, het halfzusje van Beth kwam bij ons logeren voor een tijdje en we besloten samen koekjes te gaan bakken. Daan en Beth waren trainen dus we hadden het huis voor ons zelf. Ik had per ongeluk de oven iets te warm aangezet. Heel de keuken stond in brand. Het was een drama.'

'O my god. Wat erg!'

'Ik was zo bang. Ik dacht dat ik dood ging. Gelukkig wisten Tess en ik het huis uit te komen.' Vertelde Sira. 'En hoe reageerden Daan en Beth? Waren ze boos?'

'Ze waren wel boos, maar ze waren vooral blij dat Tess en ik niks hadden. Daan was vooral verdrietig om haar nieuwe voetbalschoenen die ze van Nike had gehad.' Gniffelde Sira. 'Er is met jou ook altijd wat te beleven. Ik hoop zo erg dat je mee mag naar Amerika. Dat zou echt heel gaaf zijn!'