Overwinnaar

14.

14.

'He, vanmiddag speelt Amerika tegen Nederland. Heb je zin om de wedstrijd samen te kijken?' Addy kwam de woonkamer binnengelopen. Sira keek op van haar telefoon.

'Durf je dat wel?' Met een grote grijns op haar gezicht keek ze haar huisgenoot aan. 'Natuurlijk. Wij gaan winnen.' Zei Addy. 'Is dat zo? Volgensmij missen jullie een aantal belangrijke speelsters.' Plaagde Sira. Addy haalde haar schouders op. 'We hebben genoeg goede speelsters op de bank zitten.'

'Ik plaag je maar. Je snapt natuurlijk wel dat ik voor Nederland ben.'

'Speelt je zus?' Vroeg Addy. 'Waarschijnlijk wel. Zonder haar is Nederland niet veel.' Antwoordde Sira. Addy grinnikte. 'Is dat zo? Ik vind jullie spits anders ook wel goed. Hoe heet ze ook alweer? Miedema?'

'Viv. Viv is inderdaad heel goed. Het is de beste spits die Nederland heeft.' Vertelde Sira trots. 'Viv? Is dat haar voornaam?' Vroeg Addy lachend. 'Vivianne, maar ik mag haar Viv noemen. Toen ik nog in Engeland woonde speelde ik weleens FIFA met haar.'

'Is ze er goed in?' Vroeg Addy. 'Ze is goed maar ik ben beter.' Lachte Sira. Addy moest ook lachen.

Sira woonde nu bijna een maand samen met Addy en ze kon het goed vinden met de Amerikaanse spits. Ze trokken veel met elkaar op. Sira leerde Addy veel over de Nederlandse cultuur. Addy moest erg wennen aan de typische trekjes van de Nederlanders.

Sira moest juist erg wennen bij Ajax. Ze had het zwaar. Op moment was het team bezig met de voorbereiding op het aankomende seizoen en de trainingen vielen Sira zwaar. Ze had moeite met de snelheid waarin het team de bal overspeelde en ook kwam ze fysiek veel kracht te kort.

Jan had vorige week geadviseerd om eens een kijkje te nemen in de gym. Sira ging nu braaf elke ochtend voor de training naar de gym. Ze wou er alles aan doen om fitter te worden.

Ondanks dat de andere vrouwen erg aardig waren voelde Sira zich toch wel een beetje het lachertje van de groep. Ze was het zusje van van de Donk maar ondanks dat had ze nog geen goede bal geraakt terwijl haar zus nu op de olympische spelen schitterde.

Dat was altijd het verschil geweest tussen haar en Daniëlle. Sira droomde ervan om een profvoetbalster te zijn en Daniëlle maakte het waar. Daniëlle was veel gedisciplineerder dan Sira. Niet alleen met voetbal maar ook met school. Alhoewel Daniëlle lang een opleiding had gevolgd had ze er wel altijd hard haar best voor gedaan. Sira had juist lange tijd niks aan school gedaan.

Achteraf gezien had Sira daar best veel spijt van. Ze had het flink verpest op school. Toen ze naar Engeland verhuisde om bij haar zus te gaan wonen ging het beter. Op haar nieuwe school had ze fijne docenten en kreeg ze bijlessen om haar cijfers te verbeteren. Ze was erg veranderd in de afgelopen jaren. Nu had ze een droom en die wou ze laten uitkomen.

Het was inmiddels halverwege de middag en de wedstrijd stond op het punt van beginnen. De opstellingen werden laten zien en Addy en Sira gingen er klaar voor zitten.

Het beloofde een spannende wedstrijd te worden. Het grote Amerika tegen Nederland. Sira hoopte met heel haar hart dat het kleine kikkerland zou winnen.

Het eerste kwartier ging de bal over en weer. Nederland en Amerika creëerden beiden kansen maar niemand wist door te drukken. Uiteindelijk maakte Vivianne Miedema het eerste doelpunt in de achttiende minuut. De speelsters juichte. Het was gek dat er geen publiek bij was.

Helaas kon Nederland de score niet vasthouden. Na tien minuten scoorde Amerika en kwamen ze op gelijke hoogte. Zuur keek Sira naar de televisie.

Niet snel na de 1-1 maakte Amerika de 1-2 door het slordige uitverdedigen van Nederland. Sira haar gezicht stond nu op onweer. Ze haatte het om te verliezen. Nederland moest wat terug gaan doen als ze nog wilden winnen. Het antwoord kwam al snel. Het werd 2-2 dankzij Vivianne Miedema.

Het was een spannende wedstrijd. Sira en Addy zaten op het puntje van de bank. Nederland werd steeds sterker en in de tachtigste minuut dwong Nederland een penalty af. Lieke Martens mistte en blij sprong Addy op. Ze juichte en boos keek Sira haar kant op.

'Niet zo boos kijken Siertje. Als jullie keeper een bal tegenhoud juich jij ook.' Verdedigde Addy zichzelf. 'Ja duh. Het is niks persoonlijks naar jou maar Amerika verdiend het echt niet om te winnen.'

'Hoezo niet?' Vroeg Addy. 'Jullie winnen altijd.' Antwoordde Sira. Addy lachte. 'Dat komt omdat wij het beste voetballand van de wereld zijn.'

'Of dat komt omdat jullie Alex Morgan hebben.' Zei Sira. 'Oh, je wilt het zo gaan spelen? Nederland is anders ook niet veel zonder Miedema.' Kaatste Addy terug. 

'En mijn zus dan? Daan beukt iedereen omver.' Sira nam het op voor haar zus. 'Hmm.' Addy keek bedenkelijk naar de televisie. 'Oh kom. Geef toe. Mijn zus is best goed.' Sira gaf Addy plagend een duwtje. Addy lachte. 'Misschien een beetje.'