Overwinnaar

27.

27.

'Bedankt dat ik mee mocht. New York is echt prachtig.' Sira stopte met lopen. Ze keek recht in Addy haar groene ogen en er ging een vreemd gevoel door haar buik.

Addy glimlachte. 'Geen probleem. Ik ben blij dat je mee wou.'

'Ik ben vooral blij dat ik van mijn ouders mee mocht. Was het moeilijk om ze over te halen?'

'Dat viel wel mee. Ik moest ze wel garanderen dat ik goed op je zou passen, maar ze waren er van overtuigd dat dit goed voor je zou zijn. Even weg van het voetbal.'

'Die vliegreis doet mij iets minder goed. Ik ben zo moe.' Gaapte Sira. 'Ik denk dat het ook tijd is om terug te gaan naar het hotel. S'avonds laat wil je liever niet door de straten van New York lopen.'

Sira knikte. Ze had online gelezen dat New York s'avonds een stuk onveilig was dan overdag. Er liepen s'avonds veel mensen rond met slechte intenties.

Addy en Sira liepen terug naar de ingang van Central Park toen er wat druppels op Sira haar hoofd vielen. 'Het begint te regenen.' Zei Sira. Nadat Sira het woord regenen had uitgesproken kwamen de druppels regen met bakken uit de hemel vallen.

'Rennen.'

Addy begon te rennen en Sira volgde haar. Addy rende zo hard dat Sira haar nauwelijks bij kon houden. Ze had geen idee waar ze heen moest.

'Addy wacht. Je gaat te snel!'

Addy stopte met rennen en wachtte op Sira. 'Je bent toch een voetbalster? Hoezo kan je mij niet bijhouden?'

'Ik heb geen idee waar we heen moeten en ik zie bijna niks in het donker.' Verdedigde Sira zichzelf. Addy pakte Sira haar hand beet. 'Volg mij.'

Addy begon weer te rennen en Sira werd meegesleurd. Zo hard als ze konden renden de meisjes naar het hotel.

Gelukkig hadden ze door het voetballen allebei een goede conditie. Addy rende voorop en begeleidde Sira door de straten van New York.

Na tien minuten rennen kwamen ze aan bij het hotel. Addy en Sira renden de lobby in. 'Dat was een flinke bui.' Addy liet Sira haar hand los. Sira staarde naar haar hand.

'Ik kan niet geloven dat het ineens zo hard begon te regenen. Waar kwam die bui ook ineens vandaan?' Addy had niet door dat Sira niet naar haar luisterde en ratelde door over de weerverandering.

Addy en Sira liepen naar hun hotelkamer. Toen ze binnenkwamen hingen ze hun jas op aan de kapstok. Addy deed haar schoenen uit en gooide ze voor de kapstok neer.

'Ik ga nog eventjes snel douchen.' Zei Addy. 'Oké.' Sira ging op de rand van haar bed zitten en ze keek naar Addy. Addy pakte haar toilettas en haar pyjama en vervolgens liep ze naar de badkamer. Ze deed de deur achter haar dicht en Sira sprong op.

Onrustig liep ze rondjes door de hotelkamer. Addy was in de badkamer. Sira hoorde de douchestralen lopen.

Sira keek naar haar telefoon. Misschien moest ze Daan bellen. Sira griste haar telefoon van het nachtkastje en ze tikte Daniëlle haar nummer in. Ze drukte op het knopje bellen.

De telefoon ging een aantal keer over.

'Neem op..' Fluisterde Sira.

In Nederland was het midden in de nacht. Slaperig opende Daniëlle haar ogen. 'Hoelaat is het?' Mompelend keek ze naar de wekker die op haar nachtkastje stond. Het was te hopen dat ze met een goede reden gebeld werd, anders had die gene een heel groot probleem. Ze pakte haar telefoon van haar nachtkastje. Ze zag dat het Sira was. Daniëlle nam de telefoon op.

'Sira. What the f-.'

'Daan! Eindelijk!'

'Sira, waarom bel je? Het is midden in de nacht.'

Sira sloeg haar linkerhand voor haar mond. 'Shit. Sorry. Ik was het tijdsverschil helemaal vergeten. Ik bel je morgen wel terug.' Zei ze snel. 

'Ja dag. Ik heb mijn ogen nu al open. Waarom bel je?' Daniëlle ging rechtop in haar bed zitten. 'Het is niet belangrijk. Ik bel je morgen wel terug.'

'Sira, wat is er gebeurd?' Daniëlle haar stem klonk doordringend. 'Daan, het is niks. Ik bel je morgen wel terug. Slaaplekker.'

'Sira van de Donk, je gaat mij nu vertellen wat er aan de hand is. Je belt mij niet voor niks.'

Sira zuchtte. 'Je had gelijk.'

'Waar had ik gelijk in?'

'Ik denk dat ik verliefd ben.' Fluisterde Sira. Er verscheen een grote grijns op Daniëlle haar gezicht. 'Ik wist het wel!'

'Oh Daan! Wat moet ik nu doen?' Sira zuchtte eens diep. 'Vertel het haar!' Spoorde Daniëlle haar zusje aan. 'Wat! Nee! Ben je gek? Addy mag het niet weten. Ik weet niet eens of het wel echt verliefdheid is. Ik heb mij nog nooit zo gevoeld. Ook niet in eerdere relaties.'

Daniëlle lachte. 'Voel je vlinders in je buik als je naar Addy kijkt?'

'Jup.'

'Krijg je het warm van binnen als ze naar je kijkt?'

'Jup.'

'Wil je het liefst heel de tijd bij haar zijn?'

'Jup.'

'Je bent verliefd Siertje.'

'Dit is zo gek. Ik ben nog nooit eerder verliefd geweest op een meisje. Hoe werkt zoiets?'

'Dat vraag je aan mij?'

'Jij bent de relatie expert hier.'

'Ik denk dat je daar het beste zelf achter kunt komen.' Antwoordde Daniëlle. 'Pff aan jou heb ik ook veel.' Mopperde Sira. 'Vertel het haar gewoon. Dit is het perfecte moment.'

'Nee.'

'Waarom niet? Ze vind je leuk.'

'Daan, kan je daar is mee stoppen? Ze vind mij niet leuk. Jij baseert dat echt op niks.'

'Ik baseer dat op de manier hoe ze naar je kijkt en hoe ze tegen je doet. Geloof mij Sier. Je verdient dit. Addy is een leuk meisje.'

Sira hoorde Addy de douchekraan uit draaien. 'Ik moet gaan. Zo te horen is Addy klaar met douchen.'

'Oké. Ik ga weer slapen. Slaaplekker.'

'Slaaplekker.'