Overwinnaar

33.

33.

'Waarom heb je je zus niet meegevraagd? Als ik had geweten dat ze dit weekend wou langskomen had ik voor drie personen gereserveerd.' Zei Addy. 'Daan kan toch niet bowlen. Ze loopt nog steeds op krukken.' Antwoordde Sira.

'Ze kan toch op een stoel zitten en vanaf daar gooien.' Bedacht Addy. 'Nee joh dat gaat niet. Dat lijkt mij geen goed idee. Straks blesseert ze haar hand en kan ze helemaal niks meer doen.'

'Hoe kan je nou weer je hand blesseren met bowlen?' Vroeg Addy zich hardop af. 'Addy, denk na. Als je de bal niet goed vasthoud kan je echt handblessures daarvan oplopen.' Wist Sira te vertellen. 'Onzin. Ik heb dat nog nooit gezien.' Antwoordde Addy. 'Eens moet de eerste keer zijn. Het lijkt mij geen goed idee en bovendien had ik gerekend op een avondje met z'n tweeën.'

'Aha. Je wilt je zus er gewoon niet bij hebben.' Zei Addy. Sira werd rood. 'Dat is het niet. Het word gewoon een druk weekend.'

'Je zus wilt het huis uit. Hoelang zit nu al thuis? Twee maanden?'

'Drie maanden.'

'Dat bedoel ik! Ze roept om hulp. Ik snap niet dat je dat niet ziet.' Zei Addy hoofdschuddend. 'Ze heeft pap en mam, Evi, Amé en Sare.' Antwoordde Sira schouderophalend. 'Soms ben jij echt ongelooflijk he. Daan wilt juist even het dorp uit. Ze wilt naar haar zusje toe.'

'Van mij mag ze best komen, maar we hebben een druk weekend. Ik kan haar niet helpen en zonder hulp kan ze niks.' Zei Sira. 'Wat bedoel je? Je bent toch gewoon thuis?'

'Vanmiddag gaan wij eerst winkelen, daarna ga ik naar de gym, vanavond gaan we uiteten en bowlen, morgenochtend voor de wedstrijd ga ik wandelen en s 'middags is de wedstrijd. Daan kan niks met die krukken, dus ze kan best komen maar ik heb geen tijd voor haar.' Legde Sira uit. 'Dan gaan we toch een andere keer winkelen? Ik zie het probleem niet.'

'Ik kan haar moeilijk meenemen naar de gym. Addy fronste. 'Je doet raar. En hallo. Ik ben ook gewoon thuis. Ik wil best voor je zus zorgen.'

'Jij?'

'Ik kan haar ophalen bij het treinstation. Het is maar een kleine moeite.'

'Weet je het zeker? Ik kan mij voorstellen dat je andere dingen te doen hebt zoals op de wedstrijd van morgen focussen.' Zei Sira. 'Ik ga Daan nu bellen.' Besloot Addy. 'En het restaurant dan?' Vroeg Sira. 'Ik bel ze wel om te vragen of er een stoel bijgeschoven kan worden.'

'En het bowlen?'

'Sira, kan je alsjeblieft stoppen met overal een probleem van maken?'

'Ik maak geen probleem.'

'Jawel. Het lijkt erop dat je Daan hier niet wilt hebben.'

'Dat is niet waar.'

'Waarom blijf je dan excuses verzinnen?'

'Doe ik niet.'

'Wel.'

'Niet.'

Addy zuchtte. 'Ik ga Daan bellen. Ik spreek je zo wel weer.' Addy liep de kamer uit en Sira plofte neer op de bank. Het was niet dat ze haar zus niet wou zien, maar ze had simpelweg geen tijd. Afgelopen dinsdag had ze een gesprek gehad met Jan en dat gesprek was niet heel goed verlopen.

Jan was niet tevreden en dat had hij Sira heel duidelijk laten merken. Hij had haar naar zijn kantoortje laten komen en haar flink duidelijk gemaakt dat hij nog niet tevreden was. Sira snapte niet wat Jan tegen haar had. Het leek wel alsof hij haar niet mocht. Hij kon nooit aardig tegen haar doen. Ze moest altijd harder trainen of beter spelen.

Sira was flink geschrokken van hoe Jan tegen haar deed en stilletjes verliet ze nadat hij was uitgeraasd zijn kantoor. Misschien uitte hij al zijn frustratie gewoon op haar? Ze stonden vierde in de competitie dus de alarmbellen rinkelden in Amsterdam. Het moest beter. Sira wist ook dat het beter moest, maar naar haar idee kon zij er niet veel aan doen. Ze zat het meest van de tijd op de bank.

De verdediging stond gewoon heel slecht. Er werd niet goed meegelopen met de tegenstander en dat leidde vaak tot de tegentreffer. Het was jammer, maar Sira geloofde erin dat er betere tijden kwamen. En als die betere tijden komen staat zij in de basis en is ze keer op keer belangrijk voor het team. Sira wou de zon weer laten stralen in Amsterdam.