Overwinnaar

12.

12.

Het was zover. Vandaag had Sira haar eerste training als speelster van Ajax. Sira had het gisteravond erg gezellig gehad met Adeline. Ze hadden samen pizza gegeten en een film gekeken. Daarna is ze gaan slapen. Of nou ja slapen?

Ze heeft bijna heel de nacht wakker gelegen door de zenuwen. Ze vind het zo spannend om mee te trainen met het eerste elftal van Ajax. Wat als ze het niet goed genoeg is? Die vraag spookte continu in haar hoofd. Ze hoopte zo dat ze het niveau aankon.

'Goedemorgen dames. Voor de mensen die mij nog niet kennen, mijn naam is Jan de Vries. Ik ben vierenvijftig jaar en ben geboren en getogen in Amsterdam. Ik ben dit jaar jullie trainer.' Vertelde Jan.

Het was precies elf uur en de Ajax vrouwen stonden op het sportcomplex van sportpark de Toekomst. Sira luisterde geïnteresseerd naar Jan. Ze had hem al ontmoet toen ze haar contract kwam tekenen maar toen had hij niet veel over zichzelf verteld.

Na een korte introductie begonnen ze aan de training. Het was een eenvoudige training. Jan wou het seizoen niet al te zwaar beginnen. Na een warming-up deden ze wat simpele oefeningen en ze eindigden de training met een partijtje.

Nadat het partijtje in 2-3 in het nadeel van Sira haar team was geëindigd liet ze zich uitgeput in het gras neervallen. Het tempo ging hier toch wel wat sneller dan bij haar oude club.

'Gaat alles goed?' Adeline plofte naast Sira neer in het gras. 'Ik ben kapot.' Zei Sira. 'Nu al? Deze training was pas een inkomertje voor de rest van het seizoen.' Lachte Adeline. 'Ik weet het. Hoe ga ik het niveau van jullie ooit halen? iedereen is zoveel beter dan mij.' Zuchtte Sira.

'Dat is niet waar! Zag je Kim niet rennen? Die bakt er helemaal niks van.' Giechelde Adeline. 'Kim is vierendertig. Het is een wonder dat ze nog kan voetballen.' Antwoordde Sira. Adeline lachte. 'Je bent beter dan je denkt. Je moet alleen nog in jezelf geloven.'

'Dat zeggen mijn zussen ook altijd.' Antwoordde Sira. 'Houden je zussen ook van voetbal?' Vroeg Adeline nieuwsgierig. 'Mijn oudste zus niet echt. Ze vind voetbal wel leuk maar ze kijkt liever naar ons vanaf het tribune. Mijn andere zus is wel gek op voetbal. Ze gaat aankomend seizoen bij Olympique Lyon spelen.'

'Wacht. Wat was jouw achternaam ook alweer?' Vroeg Adeline. 'Van de Donk.' Zei Sira. Adeline haar mond viel open en Sira grijnsde. 'Daniëlle van de Donk is jouw zus? Waarom had ik daar niet eerder aan gedacht?'

'Niet veel mensen weten dat ik haar zusje ben.' Zei Sira. 'Niet? Jullie lijken sprekend op elkaar. Ik snap niet dat ik het niet eerder zag.' Antwoordde Adeline lachte. 'Mijn andere zus Evi lijkt nog meer op Daan.' Vertelde Sira. 'Heb je een foto?' Vroeg Adeline. 'Ik zal straks is kijken.'

'Vertel me eens wat meer over jouw familie. Woont iedereen nog in Amerika?' Nieuwsgierig keek Sira haar teamgenoot aan. Adeline knikte. 'Mijn hele familie is nog in Amerika. Ik ben hier in mijn eentje naar toegekomen.' Vertelde Adeline. 'Mis je ze?'

'Heel erg. Vooral mijn oma.' Adeline plukte wat grassprietjes uit de grond en ze keek voor haar uit. 'Heb je een goede band met haar?' Vroeg Sira. 'Een hele goede band. Ze is mijn grootste fan.'

'Ah wat lief. Ze is vast heel trots op je.' Glimlachte Sira. 'Dat is ze zeker. Ze is soms wel in de war met het tijdverschil tussen Amerika en Nederland. Drie dagen geleden belde ze mij om vier uur in de nacht op. Ik dacht minstens dat er wat ergs aan de hand was.' Vertelde Adeline. 'Gelukkig maar dat het niet zo was.'

'Zullen we zometeen voordat we naar huis gaan nog even de stad in gaan? Ik wil kijken voor nieuwe kleren.' Zei Adeline. 'Ja, dat lijkt mij leuk!' Antwoordde Sira. 'Ik weet nog niet of ik iets ga kopen hoor. Ik wil gewoon even kijken wat voor kleding jullie hier in Nederland hebben.'

'Sira, je telefoon blijft maar afgaan.' Sira ging rechtop in het gras zitten en ze zag dat er een teamgenoot naar haar toegelopen kwam. 'Oh bedankt.' Sira pakte haar telefoon aan. Ze zag dat Daniëlle haar twee keer had gebeld. Sira belde haar zus meteen terug. Ze drukte op de knop en vrijwel meteen had ze haar zus aan de lijn.

'Hey. Ik zag dat je had gebeld!' Begon Sira. 'Hey, hoe was de training?' Vroeg Daniëlle nieuwsgierig. 'Was wel prima. Ik heb eerlijk gezegd niet veel tijd om te praten. Ik ga zo met een teamgenootje de stad in.' Antwoordde Sira. 'Leuk! Is ze aardig?' Vroeg Daniëlle. 'Zeker. Ze heet Addy en ze komt uit Amerika. Ze is ook mijn huisgenootje.' Vertelde Sira enthousiast.

'Hoe oud is ze?' Vroeg Daniëlle. 'Zeventien. Hoe is het bij jou? Wanneer vlieg je naar Japan?' Sira veranderde snel het onderwerp. Daniëlle kon soms overbezorgd zijn en ze wou niet dat Daniëlle raar over haar en Addy ging denken.

'Overmorgen vertrekken we naar Japan.' Vertelde Daniëlle. 'Heb je er al zin in?' Vroeg Sira belangstellend. 'Jawel!' Antwoordde Daniëlle. 'Dat klinkt niet heel enthousiast.'

'Het is gewoon anders dan normaal vanwege het corona virus. Het komt wel goed.' Stelde Daniëlle haar zusje gerust. 'Ik ga maar weer ophangen. Veel plezier in de stad met Ally.'

'Addy.' Verbeterde Sira haar zus. 'Die bedoelde ik.' Daniëlle lachte en ze zei haar zusje gedag. Sira hing op en ze liep terug naar Adeline die nog in het gras lag. 'Was dat je zus?' Vroeg Addy nieuwsgierig toen Sira weer naast haar ging liggen. 'Jup.'