ရှဲ့ဟယ် ချူရှင်းကို ကြည့်နေတယ်....လူလုံးသဲကွဲအောင် အချိန်ယူနေခဲ့ရတယ်.....
ခဏကြာတော့ ရှဲ့ဟယ်ရဲ့ မျက်ဝန်းတွေထဲမှာ မပီမပြင် အပြုံးလေးတစ်ခုဖြစ်တည်လာခဲ့တယ်.....
ဒီအပြုံးကြောင့် ချူရှင်းရဲ့နှလုံးသားတစ်ခုလုံး ကျဉ်းကြပ်လာခဲ့ရတယ်......
ထပ်ဖြစ်ပြန်ပြီ....ထပ်ဖြစ်ပြန်ပြီ.... ဘယ်လောက်ပဲနှိပ်စက်နေပါစေ ဘာလို့ အနှစ်အရသာကင်းမဲ့တဲ့အပြုံးမျိုးတွေပဲ ပြုံးပြနေရတာလဲ.....
ဒီအပြုံးတွေက ငါ့ကိုဘယ်လောက်ပဲ နှိပ်စက်နေပါစေ မင်း အားကုန်တာပဲ အဖတ်တင်မယ်လို့ လှောင်ပြောင်နေသလိုပဲ......
" မင်းကြီးက ကိုယ့်အခြေနေ ကိုယ်နားမလည်နိူင်သေးဘူးပဲ....."
ချူရှင်းရဲ့လေသံက ရေခဲတမျှအေးစက်နေတယ်.....
" မင်းကြီးသာ နာခံမယ်ဆို ကျုပ်လဲ ခက်ခဲတာမျိုးတွေ မလုပ်တော့ဘူး....ကျုပ်က ပြောရင်ပြောတဲ့အတိုင်းပဲ လုပ်တတ်တယ်....သဘောတူတယ်ဆို လက်ချောင်းလှုပ်ပြ...."
ရှဲ့ဟယ်က ချူရှင်းကိုသာ နင့်နင့်နဲနဲ ကြည့်နေခဲ့တယ်.....တခဏကြာတော့မှ အပြုံးလေးတစ်ခုနဲ့အတူ လက်ချောင်းလေး လှုပ်ပြခဲ့တယ်.....
ဘာကြောင့်မှန်းမသိပေမယ့် ချူရှင်း စိတ်သက်သာရာရသွားခဲ့ပါတယ်...တကယ်ဆို သူကာနှိပ်စက်နေသူပါ...ဘာကြောင့်များ နှိပ်စက်ခံရေသူထက်ပိုပြီး ဒါတွေကို ရပ်တန့်ချင်နေခဲ့ရတာလဲ.....
အခုဆို နှိပ်စက်ခြင်းတွေကို အဆုံးသတ်နိုင်ခဲ့ပြီ........
ရှဲ့ဟယ် ပါးစပ်က အစို့လေးကို ချွတ်ပေးလိုက်တဲ့အခါ တိုးလျတဲ့စကားသံလေး ထွက်ပေါ်လာတယ်...တိုးလျလွန်းလို့ ချူရှင်း သေချာနားထောင်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ.....
"အိမ်...မက်..မက်..နေ..လိုက်...."
ချူရှင်ရဲ့ အမူအရာတွေ တမဟုတ်ချင်းပြောင်းလဲသွားခဲ့ရပြန်တယ်....ရှဲ့ဟယ်ရဲ့ မျက်ဝန်းတွေကို စိုက်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ လှောင်ပြောင်ခြင်းအငွေ့အသက်တွေကိုတွေ့လိုက်ရတယ်.....
ဒီမျက်ဝန်းတွေကပြောနေတဲ့ စကားတွေကတော့.....
မြင့်မြတ်လှတဲ့ ဘုရင်တစ်ပါးက သစ္စာဖောက်တစ်ယောက်ရှေ့မှာ ဘယ်တော့မှ ဉီးညွှတ်မှာမဟုတ်ဘူး.......
YOU ARE READING
ငါးဆားနူအထက်ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်ကိုဖြားယောင်းခြင်းနည်းဗျူဟာ
General Fictionဝင်ဖတ်ကြည့်ပါ။အားမနာတမ်းဝေဖန်ပေးပါ။
