TAD BOOK II: Caught and Die

Chapter #21

                  Rhexyl's P.O.V

"I am your husband." sagot niya sa tanong ko, ngunit sa halip na takot ang maramdaman ko. Mabilis na pagkabog ng dibdib ang siyang nabuhay at naramdaman ko.

Iyong takot at panginginig kanina ay mabilis na naglaho. Napatitig ako sa kaniya. Magkalapit ang aming mga mukha.

Bakit isang pakiramdam lang ang nararamdaman ko ngayon?

He is a dangerous person yet I still feel safe.

Am I damn insane?

Those walls I created and built for myself are now gone. He melted it in just one touch. Gusto kong tawanan ang aking sarili. I am killing myself.

Nakita ko ang dahan-dahang pagbaba ng kaniyang ulo until he successfully reach my lips.

If he is my enemy, he probably the biggest enemies I have. I'll admit that I am the biggest loser between us because he is my greatest weakness. Just like now, all the strength I have is now taken by him.

Naramdaman ko ang pag-angat niya sa'kin at kasabay din nito ang paggalaw ng lupang tinatapakan namin.

Bigla akong natauhan. Bumalik sa reyalidad ang utak ko. Marahang bumitaw ako sa halikan namin ni Sylvester at tumingin sa paligid namin. Gumagalaw ang buong battle field tila nagbabago ito ng anyo. Sumilip ako sa tinatapakan namin. Ang carabao grass na tinatapakan namin ay unti-unting nawawala. Marahan akong binaba ni Sylvester na maging isang metal na ang tinatapakan namin.

Dahil patuloy pa ring gumagalaw ang buong battle field. Ang pagbabalanse ay mahalaga. Hindi sa akin naging mahirap dahil hawak pa rin ako ni Sylvester. Nasa baywang ko ang mga kamay niya, nakapulupot sa'kin kaya walang problema sa'kin kung matumba man ako o hindi.

Inabot ng sampung minuto ang pagbabagong anyo ng battle field. Nang tuluyan na itong nagbago. Unti-unting nawala ang paggalaw nito. Now, the battle field is different.

Mula sa maliwanag na battle field ay naging isang malawak na arena. Tila nakakulong kami sa loob nito. Lahat kaming studyante ay nasa gitna nito. Nang tumingin ako sa paligid, napalilibutan kami ng mga bleachers. Hagdan ang siyang naghahati sa bawat bleachers. Sobrang lawak nito dahil ang pinakadulo nito ay halos hindi mo na makita. Para itong concert arena subalit walang tatalo sa laki nito.

Bumukas ng sabay-sabay ang lahat ng ilaw. Kasabay nito ang pagkalat ng mga holographic screen sa taas namin. Marami ring maliliit na drone ang siyang nagsiliparan. Ang ilan sa mga ito lumapit pa mismo sa amin. Bumukas ang malaking screen at mula roon makikita mo kaming lahat. Sa paglapit sa'yo ng drone mazo-zoom in ang iyong mukha sa holographic screen.

"I am excited to see how much blood will be shed today inside of this place." Fhinn commented.

Umalis ako sa pagkakahawak ni Sylvester.

"Good day, everyone." Isang boses ang siyang aming narinig.

Ang boses niya ay hindi pamilyar sa amin. Ngayon lang namin ito narinig.

"I am Lez. I am your system announcer for today's red coding." masiglang wika niya.

Walang mukhang pinakikita sa amin. Tanging boses lamang niya ang aming naririnig.

"I'll be the one who announces the mechanics and rules. I am also the one who will accompany you until the end of the day." sambit nito.

"But, before that. Dean will having an announcement too." Pagkasabi nito, lumitaw ang pagmumukha ni Tanda sa screen.

"I won't make it long. I am just here to announce to all of you that my grandson, Sylvester, is no longer my co-holder of the school." walang paligoy-ligoy na wika nito.