TAD BOOK II: Caught and Die

Chapter #20

                    Rhexyl's P.O.V

Ang grupo ni Kendricks at ang Venomous Blood ay sabay at magkasamang narating ang battle field. Ito ang pangalawang beses na makita ko silang muling magkakasama. Iyon pang oras na nagkaroon ako ng laban kay Alkaline nang huli ko silang makita. Speaking of Alkaline? Napadako ako tingin ko sa kaniya. Wala namang nangyari sa kaniya pagkatapos ng laban namin. Puro daplis at kunting bali lang naman ginawa ko sa kaniya. Hindi na rin ako nagkaroon pa ng pagkakataon na mag-cross ang landas namin.

Ang nakapagtataka lang, parehong sides ay tahimik tila walang issue sa bawat isa. Napakaseryoso nilang lahat. Marahil napaliwanag na sa kanila kung anong mayr'on ngayong araw. Ang suwerte naman nila, red code pa ang unang susubok sa kanila. Naranasan ko na ang tatlong code. Ano naman kaya ang mararanasan ko sa pang-apat? Inilibot ko ang tingin ko sa buong field.

Pinagmasdan at sinuri ko nang mabuti ang bawat sulok subalit wala naman akong nakikitang kakaiba. Ang tanging narito lamang ay ang sobrang lawak na space na napupuno ng mga Der Mord students. Para kaming nasa gitna ng soccer field.

Gaano man ka-plain tingnan ang lugar pero iba pa rin ang nararamdaman ko. Ano ang inihanda nila sa lugar na ito? Anong pagbabago ang ginawa nila? At anong purpose ng pagbago nila sa mechanics ng laro?

"What kind of bloody game did you have in your previous red code?" I asked.

"There are no rules. All you have to do is kill." Ang unang sumagot ay si Rhem.

"The more you kill, the more points you'll gain." Yhoquin answered too. 

"Everyone is wild. If you don't want to join, you better find a place where no one can find you until the day is over." seryosong tugon naman ni Zandrey.

"It's like a war. After the day, once you survived, and when you look around, you'd think the whole place was massacred, with so many dead people scattered around." Briel described.

"The whole Der Mord was covered in blood." Phixier seriously stated.

Nai-imagine ko na ang scene na tinutukoy nila. I feel goosebumps seeing those scene. What more if you see it personally. Siguro kong pipiliing mong tumago sa mga oras na iyon. Lalabas kang tahimik ang buong paligid pero makikita mo ang mga patay kung saan-saan. Parang mayr'ong sumugod na zombie siguro sa daming dugong nakakalat, or hindi kaya mayr'ong sumugod na hindi mo inaasahan dahilan para maging murder or talagang minasaccre ang buong lugar.

"A bloody day is not a simple day for everyone. This is the reason everyone here is serious, and no one dares take it as a joke." Acer respond too.

"Nakadepende sa iyong lakas, talino at husay ang iyong buhay. Kung mahina ka at ang iyong loob. Hindi ka na aabutan ng sikat ng araw." Fhinn explained.

"You have no future if you live in mercy." Kheizar simply added.

Tiningnan ko ang bawat isang studyanteng nakapaligid sa amin. Ako lang ba? O talagang wala akong nakikitang pagdadalawang isip sa bawat isa kanila. They all looked prepared and calm. That calmness I felt, the moment I got out of bed in the morning, when the moment I open my eyes. 

The determination in their eyes is vivid. There's no fear, no nervousness, and no thought of backing out.

"Without determination. They won't survive. We will not see how beautiful the next day is." inaantok na dagdag naman ni Drewhein.

Why the hell do they have this kind of f*cking system? 

What's the reason of this?

It's freaking insane!