Bir Gün Büyücünün Yardımcısı Oldum

İleriye Bak, Hepsinden Öteye

Neredeyse bir yıla yakın süre geçti...
Coodin le ben yoğun çalışmalarımıza başladık.. Lois ise bana oldukça bilmem gereken şey anlattı...oldukça yaralı tarzlardan... Ellie hala kulede...ama bir önemi yoktu... Teorim oldukça doğruymuş... Mary adlı bilinen bu gizemli inanılmaz kişinin kızı gerçekten ellieymiş...

Dahası lowell kıdemli olduuu VE BUNA O KADAR MUTLUYUM Kİ DELİRCEKTİM!!!

zaten okucakları biliyordum ama...
Gelecek benimle berbaer kitaptan oldukça sapsada bazı şeyler buna uygundu...

Oldukça gelmiştim ve büyümdede ilerledim..hafızamı visyonlarla yavaş yavaş kazanabildiğim için bir çok güç ve bilgide benimle hatıra yapbozlarımla birleşiyordu...
Ama hiç bir şekilde bu morupu göremiyorum... Arada coodinin yanına giderken gökten bir yerden o kokuyu aldığımı sezsemde... Ortada olmadığı gibi onun hakkında tamamen bir boşluk var... Soru işaretleriyle dolu kahverengi eski bir ajanda gibi...
Lucas neredeydi.... Hala en ufak bir fikrim oluşamıyordu...
Ve herşeyin kapanışı bu moruğa bağlıydı... Peki gerçekten sına mı ermişti... Hayır bu sadece geçici bir uyuyuştu....

İmparatoratariçeyle imparatorun arasını sağlam bozmuş olup imparatoriçeyi kendime bağımlı yapmıştım... Bir nevi onun kızı gibiydim.. Evet kulağa iğrenç gelsede içerideki en güçlü bilgi kaynağımdı ve ben bunu sonuna kadar sömürmüştüm... Earl in işleri iyidi... Her hafta konuşup onu desteklerdim biraz yanlış düşündüğünü anlasamda.... Gelecek planlarımız iyi giderken sorunsuz bir şekilde uzmanlaşıyordum... Araştırmalarla kitaplar elimizde olsada deşifreler zaman almıştı... Ama bunu için bir adamımız vardı... Oliver...
Kitap O. Yazarı
Kendisiyle tanışamaız çok komikti
Şehir festivalinde dondurma yerken
Ve bende Peşimdeki adamlardan kaçmaya çalışırken karlılaşmıştık...

Festivalin gürültüsü eşliğinde peşinden koşuşturan 5 adam imaparatorun yada çeşitli Aaoronun düşmanı olan insanların düzenle peşime takılmasıyla oluşturdu....
Bazen imparator bizim gözümüzü korkutabilmek ve gerçekleri açıklamam için koşultururdu (onu bu geçen sürede oğlunun yaşadığına o kadar ikna etmiştim ki gözü korkmaktan öte bir durma geçtiği için normaldi) bazen de ise Aaoronun mükemmel düşmanları zayıf nokta olduğumu zannedip peşimden gelirdi... Siz kiminiz de vahşetin içinden çıkan birini kkvalabiliyorsunuz... Çok dövüş sanatların uzman olmasam bile eskiden polistim ve bir kaç kere adam öldürmüşlüğüm yok değildi.. Çartık büyü gücüm bile vardı daha doğrusu başından beri... Hahhh!!! Bazen onları peşimden koşuşturmak hoşuma giderdi....

Buda o zamanlardan biriydi... Biyile dövüşeceksem onun özelliklerini ve yapabildiklerimi göremem lazımdı ki bu da süre alırdı...eğer çok güçlüleri gelirse ki gelirdi Victor çağırırdım... Bunadada gayet iyiydim... Ama sonrasında gücüm tazelenene kadar 1 gün bile baygın kalabilirdim....

Ben kalabalıkta koşuştururken.. Herkes çekilirdi ama o neşeli bir çocuk gibi dondurmasını yiyordu... Yaklaş 40 yaşında olsada 30 gibiydi fiziği düzgündğ aşırı paspal giyinmişti ve seslice gülen değişik biriydi... Onun a çarpmayı bırak resmen üstüne düşmüştüm...

Bana yetişeceklerini görünce hemen  kaçmaya çalıştım ama anında beni yakmadan yakaladı...

O an düşünebildiğim en iyi şeçenek victordu... Savunmasız da olsan coodin yakınlardaydı ve bu adamları koşoturken hafife alınmaması gerektiğini anlamıştım garibi bu dondurma yiyen aptala benzeyen adam da biliyordu....

-onu çağırma!!

-ne...

-Silüetini çağırma... O şeylerin karanlığı beni kaşındırır!!!!
Geri dur yeter...