Olanları daha anlayamamışken onun bana o kişinin ben olduğumu söylemesi çok komik gelmişti.
"Ne saçmaladığını sanıyorsun?"
"Doğruları duymak istediğini söylememiş miydin? Al işte. Araştırdım, o hastaneden kaçan kişi de sensin!"
Kimse bana böyle bir leke atamazdı. Onun yakasına yapıştım ve hakaretler haykırmaya başladım. Nefes alamadığını fark ettiğimde onu bıraktım. Nefes almakta güçlük çekerken yüzünün kızarmış halini görmem beni çok kötü hissettirdi. Yakasını düzeltip bana acıyan gözlerle baktı,ve;
"Bu yüzden işte. Sen iyi değilsin! Kafanda kuruyorsun her şeyi! Kendine gel artık, kendine gel rocherst! Ben yokum,Anlıyor musun yokum! Beni de sen kurdun! Anla artık. Her şey bir oyun! Kendin yaptın bunu."
Başımı kaldırıp etrafa baktığımda başım dönüyordu. Gözlerim karardı ve huzursuz hissettim. Kanepeye oturdum, su içtim. Ayağa kalkmaya gücüm yoktu. Hemde hiç..
Sehpada duran fotoğrafı aldım sonra elime,uzun uzun baktım. Ah dedim fred,sen şimdi olsaydın burada,bana bütün bunların ne olduğunu anlamamda yardım ederdin,kardeşim.
Yere çömelip hüngür hüngür ağladım. Ben bütün bunları hak edecek ne yapmıştım? Şimdi de bana deli,şizofren gibi davranılıyordu. Ben hiç bir şeyi kafamda kurmadım kurmuyorum dedim. Arkama dönüp baktığımda shep yoktu. Ellerimin titremesine engel olamadım. Gereksiz bir insanın söylediği bir kaç cümle beni çok mu fazla etkilemişti yoksa,o cümleler hayatımdaki karmaşıklıkları anlatan şeyler miydi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAFAMDAKİ SESLER|°BİTTİ°
TerrorBir yılbaşı eğlencesinde bir araya gelen bir grup gençleri birbirine düşürecek bir olay meydana gelir. Polisler kapıyı çaldıklarında bu evdeki herkes biribirinden şüphelenmektedir. Peki ya bu cinayetin sorumlusu veya sorumluları kimdir?
