Melez Kız ~Son Mühür~

Kader Ağlarının Birleşimi

Yeni başlangıçlar... Her zaman yola bu sözlerle başlamıyor muyuz? Bir darbe aldığımızda, yıkıldığımızda kendimizi toplamak adına söylediğimiz iki kelime... Bazen yeni başlangıçlar yapmak adına gidersiniz. Peki, gerçekten yeniden başlamış oluyor musunuz? Geçmişinizi, yaşadıklarınızı sevmeseniz o anıları bile unutabiliyor musunuz? Ben unutamıyorum. Seneler öncesinde buraya gelmem yeni bir başlangıçtı, bunu inkâr edemem yâda buraya gelmemi ben yeni başlangıç sandım. Bilmiyordum ki onunla tanışıp birlikte olmam yeni bir hayat ve yeni başlangıçları getireceğini... Berkay'dan önce ben hırçın, vahşi herkesin bilip korktuğu o kızdım. Alara Korel'dim. Onu tanıyarak yeni bir başlangıç yaptım. İyi ki de yaptım zerre pişman değildim. Onunla birlikte kötü anılarımızı uzaklaştırmak adına bu şehirden gittik.

Ama kader ya da kararlar bizi hiçbir zaman yeni başlangıçlar yaptırmadı. Yine buradayız geçmişte ne kadar acı hatırlarımız olsa da buradayız. Kader ağlarını tekrar örüyordu. 

"O nasıl bir söz melezcik. Her zaman ve sonsuza dek yanındayım." Diyerek belimde ki elini sıkılaştığında bakışlarım onun ormanına çevirdim.

"Yanımda ol ve her zaman yaşamaya çalış unutma beni bıraktığın an ölüm ensemde olur." Dediğimde Berkay kaşlarını çatarak yüzüme baktı.

"Hayda seneler sonra bu ölüm muhabbeti nereden çıktı güzelim?" dediğinde burukça gülümsedim ve iyice ona sokularak karanlık kurt kokusunu içime çektim.

" Buraya geldiğim her an aklıma o anılar geliyor." Dediğimde gözlerimin dolduğunun farkında değildim. "Malum yanımda ki kurt ölmeye baya meraklıydı." Diyerek sesime vurgu yaptığımda Berkay o eşsiz gülüşünü bahşetti.

"Ah şimdi anlaşıldı melez hanımın bu tavırları," diyerek beni sıkıca sardı. Ve saçlarımın arasına öpücüğünü bıraktı. Çenesini başıma yaslayarak derince iç çekti.

"Seninle bunun tartışmasına girmiyorum melezcik, çünkü o gün gerçekleşecek," dediğinde ondan uzaklaşıp yüzüne baktım.

"Berkay!" diyerek sesimi yükselttiğimde omzunu silkerek ela gözlerini ormana çevirdi.

"Gerçek bu güzelim, bunu ne sen nede bir başkası değiştiremez." Dediğinde içimde o korku tekrar filizlenmeye başlamıştı. Berkay bunu fark ettiğinde oturduğu yerden kalkıp arkama geçti ve ellerini belime sararak sıkıca sarıldı. Çenesini omzuma koyarak yandan yüzüme bakmaya başladı.

"Asma şu tapılası yüzünü, doldurma hemen okyanus rengi gözlerini..." diyerek sırtımı sırtına yasladı. Ve bakışlarını tekrar ormana çevirdi. "Şöyle düşün Çetin beni öldürmeye çalıştı başaramadı. Buse seni kazıklayacağı sırada önüne atladım ve beni kazıkladı. O zaman bile ölüme kafa tuttum. Ve tabi Bahadır piçinin beni zehirleyip az kalsın ölümle buluşturacaktı ama o zaman bile ölmedim. Şuan da ölmediğime göre daha yaşayacak çok yıllarımız var." Dediğinde derin bir nefes alarak kafamı arkaya, omzuna denk getirdim ve titrek bir şekilde nefesimi bıraktım.

"O günün hiç gelmesini istemiyorum ama!" Diye küçük bir çocuk gibi direttiğimde Berkay gülerek boynumu öptü.

" Asi kızım yine doğa anaya meydan okuyor ha?" diyerek tekrar öptüğünde burukça gülümsedim ve aklımda bir diğer soruyu sordum.

"Burada kalmakta kararlı mısın?" dediğimde Berkay derin iç çekti.

"Aslında değildim. Bahadır şerefsizi gaza getirdiğinden dolayı ağzımdan öyle bir söz kaçırdım. Birkaç ay burada takılırız sonra istersen evimize geri döneriz melezcik." Dediğinde sesimi çıkartmadım. Kızıla dönen gökyüzünü izlemeye devam ettim.