Melez Kız ~Son Mühür~

Kanlı Yemin

Berkay'ın Gözünden

Kalbimin tam ortasında bir sızı yer ederken karanlığın izleri peşimden geliyordu. Zihnimde sanki bir pus vardı ve neler olduğunu hatırlamakta zorlanıyordum. Derin bir nefes alacağım sırada kalbimde ki acı tekrar yer alırken beni nefessiz bırakmıştı. Çevreme bakındığımda yıkık dökük bir şehirle karşılaşmıştım. En son olanları hatırlamıyordum.

Alara...

"Alara!" diyerek kocaman, bomboş ölü ruhların yaşadığı şehre bağırdığımda sesim geri yansımıştı. Hiç kimse yoktu? Herkes nereye gitmişti? En son büyük bir savaşın ortasındaydık şimdi... Kocaman bir boşluğun içindeydim. Yapayalnızdım.

"Alara! Melezcik!" diyerek yerimden kalkıp en son gittiği yere yürümek istemiştim. Ama kalbimde sanki büyük bir boşluk vardı. Her nefesimde kalbimin içinden oluşan karadelik büyüyordu.

Neden böyle hissediyordum?

"Alara!" diye son kez bağırdığımda arkamda bir hareketlenme olduğunu hissettim. Alara olacağını düşünerek hızlıca döndüğümde binaların arasında birisinin koştuğunu görmüştüm. Turgay!

Yerimden kalkarak o tarafa doğru kurt hızımla koşmaya başlamıştım. En son kurt formumdaydım hangi ara insan formuma dönmüştüm! O siyah silueti gördüğümde hızımı daha da arttırdım ve yerden destek alarak üzerine atmıştım.

Yerde savurularak o kişiyle beraber dönmeye başlamıştık. En sonunda sırtım duvara sertçe çarptığında dudaklarımdan bir inilti kaçsa da o siyah silueti bırakmadım.

Gözlerimi araladığımda bunun birer kurt olduğunu görmüştüm. Silkelenerek elimden kurtulmaya çalıştığında korkudan kalbinin atışlarını duyabiliyordum. Onu korkutmadan bıraktığımda başını eğerek yerden kalkmıştı. Ela renginde ki gözlerini gördüğümde kalbimde tekrar aynı sızı belirmişti.

"Ah!" diyerek elimi kalbime götürdüğüm sırada bir başka kurt onun yanına gelerek başını sürterek yalamıştı. Neler oluyordu?

"Sizleri çağırdığımı hatırlamıyorum." Dediğimde bir diğeri sanırım erkek olduğunu düşündüğüm kurt gözlerini yüzüme çevirmişti. Çevirdiğinde deniz renginde olan mavi gözleri beni gafil avlamıştı. Alara'nın göz rengiyle aynıydı...

Olabilir mi? Bunlar...Onlar olabilir mi?

Ama bu imkânsız beynim bana oyun kuruyor olmalıydı. Gözlerim ikisinin üzerinde gezinirken kahverengi tüylere sahip olan kurt ela gözlerini yüzüme çevirdi.

"Kendine gel baba..." dediğini duyduğumda başımdan aşağı kızgın sular inmişti. Sanki zihnimde bir dolu bilyelerin olduğu kese yırtılmıştı da hepsi bir yere savrulmuştu.

"Sen..." diyebilmiştim. Ama devamını getirememiştim. Bu nasıl mümkün olabilirdi?

Deniz rengine sahip,berrak mavisi gözlü olan kurt ona destek olarak gökyüzüne ulumuştu. Uluduğu an içimde garip, adını tarif edemeyeceğim bir duygu belirmişti. Sanki yardımlarıma ihtiyaçları vardı ve içimdeki garip his onları kurtarmak istercesine bedenimi yırtıp dışarı çıkmak istiyordu.

"Annemin sana ihtiyacı var baba." Dediğinde sağ gözümden bir yaş düşmüştü. Onların güzelliğini gözlerim kamaşırken kahverengi tüyleri olan kurt tekrar konuştu.