Dikkat! Bir MoTzu(Twice) gxg hikayesidir. Bolca hayal gücü barındırır...
Chou Tzuyu evden okula, okuldan işe giden, vasisi olan halasının içkileri için para
kazanmaya odaklı hayatını, bir şekilde sürdürmeye çalışan genç bir kızdı.
O akşam her zaman...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Finale hızlı bir şekilde geldik. 🥲
İyi okumalar dilerim.💚
***
Nayeon tam kapıya koşacaktı ki henüz Chaeyoung'un yanına gelemeden içeriye hızlı bir şekilde biri girdi.
Hepsi şok içinde gelene bakıyorlardı. Gelen kişi kan ter içindeydi. Ciddi anlamda hem kan hemde ter içindeydi. Muhtemelen düşmüştü ve dizleri, elleri, hatta başı kanıyordu. Nefes nefese tek bir kişiye sabitlemişti gözleri.
Göğsü hızlı nefes alışverişlerinden dolayı inip kalkarken gözlerinden yanaklarına doğru yaşlar süzülüyordu. Tam karşısında duran Momo'ya hızlıca koşup boynuna atladı ve sıkıca sarıldı.
Momo boynuna dolanan ve bedenine değen bu temas sayesinde geçirdiği şoktan çıkmıştı. Rüya değildi, hayal görmüyordu o gerçekti.
**
Tzuyu buradaydı.
Kollarını kıza sıkıca sarıp gerçekliğine tamamen emin oldu Momo. Sonra kalbinin yerinden çıkarcasına atmasını göz ardı etmeye çalıştı. Öyle düzensiz ve hızlı atıyordu ki, bir an kalp krizi geçiriyor olup olmadığını sorguladı.
"Tz-Tzuyu ! Se-sen buradasın nasıl? Aman tanrım, buna inanamıyorum!"
Momo sesini zorla bulup konuşurken kızlar da aynı şekilde hem şaşkın hem mutluydular. Nayeon başta olmak üzere hepsi iki kızın yanına gidip sarılmalarına katıldı. Jihyo ve Jeongyeon da dahil olmuştu tabi.
"Bu nasıl oldu? Nasıl uyana bildin?"dedi Nayeon geri çekilirken. Hepsi ayrılmıştı. Tzuyu kollarını Momo'nun boynundan çekmeden başını kızın omzuna yaslarayak konuştu. Hala nefes nefeseydi.
"Be-ben bilmiyorum uyandığımda halamla yaşadığım o evdeydim. Her şeyin bir rüya olup olmadığını bilmiyordum ama evde benden başka kimse yoktu. Sonra odamda gitarın olmadığını gördüm, işte o zaman anladım rüya olmadığını ve sizin gibi insan olduğumu. Çıkıp koşarak buraya geldim, normalde uyanmamam lazımken uyandım ve şaşırdım, gerçekten yaşayıp yaşamadığınıza emin olamıyordum bu yüzden çok endişelendim ve buraya geldim. Şükür ki hepiniz buradasınız."
Kızlar çok şaşkındı. Hala anlamamışlardı neler olduğunu. Jeongyeon'un bir köşede gülümsediğini gördü Nayeon.
"Se-sen biliyordun değil mi? O yüzden o kadar neşeli ve rahattın sabahtan beri?"
Jeongyeon onlara masumca gülümsedi.
"Üzgünüm Kahin bana Tzuyu gelene kadar sır olarak saklamamı söyledi. Neden yaptığını bilmiyorum ama beklememi istediği için size söyleyemedim."
"Pe-peki neden ölmediğimi biliyor musun unni?"dedi Tzuyu.
Jeongyeon gülümsedi.
"Daha öncekiyle benzer bir durum. Evet bir büyücüydün ama melezdin, bir yanın insan diğer yanın koruyucu. Safkan melezi bile olsan tamamen bir safkan değildin. Momo'nun konseye karşı seni savunmasıyla aynı sebep. Safkan bir büyücünün soyundan gelsen bile bir tarafın hala insandı. Sen aynı zamanda bir büyücü-insan meleziydin, bu yüzden yaşamaya hakkın vardı."
