BUNNY

1

Biegłam co chwilę spoglądając za siebie, był niedaleko nie zdążę uciec. Z powrotem spojrzałam przed siebie, niedaleko stała grupka ludzi może uda mi się do nich podbiec. Nagle wpadłam na kogoś i upadłam na ziemię, szybko podniosłam wzrok widząc przed sobą dość wysokiego mężczyznę z zarostem i roztrzepanymi włosami
-przepraszam - rzuciłam i zerwałam się na nogi
-wszystko w porządku? - zapytał mężczyzna łapiąc moją dłoń
-tak - odpowiedziałam szybko spoglądając za niego, był tam coraz bliżej. Wyrwałam rękę z uścisku nieznajomego chcąc uciec ale z powrotem złapał mnie przytrzymujac
-na pewno wszystko dobrze? - zapytał znowu
-tak, wszystko dobrze - usłyszałam ten głos, już po mnie. Stanął koło mnie łapiąc moje ramię - chodź Aurora - wbił palce w moją rękę ciągnąc w stronę hotelowego pokoju.
Nie wyrywałam się, nic nie mówiłam, wiedziałam że to już koniec, już nie ucieknę. Spojrzałam na bruneta, jego szare oczy skanowały moją twarz z niezrozumieniem. Odwróciłam wzrok czując mocniejszy uścisk na ramieniu.
-porozmawiamy w pokoju - usłyszałam warknięcie. Prowadził mnie w stronę pokoju uśmiechając się grzecznie do mijanych ludzi, gdyby tylko wiedzieli jaki jest naprawdę. Zobaczyłam drzwi od pokoju, moje ostatnie nadzieję zniknęły wraz z dźwiękiem zamykanych drzwi.
-co ty sobie wyobrażasz!? - wrzasnął pchając mnie w głąb pokoju - myślisz że uda Ci się uciec, oh grubo się mylisz - powiedział a mój policzek zapiekł od uderzenia - głupia dziwka - dodał uderzając mnie po raz kolejny - módl się żeby nikt ważny cie nie zobaczył, wtedy twoja kara będzie trzy razy gorsza - przycisnął mnie do ściany podduszając - niewdzięczna kurwa, dałem Ci wszystko - warknął przysuwając się jeszcze bliżej tym samym mocniej zaciskając dłoń ma moim gardle.
-William - szepnęłam powoli tracąc oddech, starałam się oderwać jego dłoń od mojej szyi
-błagaj - warknął
-William - szepnęłam - błagam - łapczywie stałam się złapać oddech. Zabrał rękę a ja upadłam na ziemię łapiąc się za gardło.
-to był ostatni raz, każdy następny będzie srogo karany - powiedział patrząc na mnie z góry - rozumiesz!? - krzyknął po chwili
-tak, rozumiem - ledwo wykrztusiłam zanim z powrotem wyszedł z pokoju trzaskając drzwiami po czym zamykając je na klucz. Powoli wstałam kierując się do łazienki. Poprawiłam krótką czarną spódniczkę która kazał mi ubrać godzinę temu i popatrzyłam w lustro. Całą szyję miałam czerwoną tak samo jak prawy policzek. W obu miejscach widoczne były ślady jego palców. Wyciągnęłam z małej kosmetyczki korektor i podkład aby zakryć czerwone ślady. Za 30 minut muszę pojawić się razem z nim na ważnym spotkaniu finansowym. Kiedy zakryłam ślady zaistniałej sytuacji szybko poprawiłam roztrzepane włosy i spojrzałam na lekko czerwone oczy których mam nadzieję nikt nie zobaczy. Usłyszałam otwieranie drzwi, wrócił.
-mam nadzieję że jesteś gotowa - powiedział głośno stając przed drzwiami łazienki. Szybko wyszłam ostatni raz spoglądając w lustro. Wyszliśmy z pokoju kierując się na jedną z sal udostępnionych przez hotel. Przed wejściem położył rękę na mojej talii
-niczego nie próbuj - szepnął do mojego ucha po czym sztucznie się uśmiechnął pchając mnie w stronę drzwi
-witam panie Williamie, panno Auroro - podszedł do nas grubszy starszy mężczyzna, uścisnął dłoń Williama a do mnie delikatnie się uśmiechnął.
-witam panie Roy - odpowiedział William. Usiedliśmy na przeciwko dwóch innych mężczyzn.
-to jest Pan Thomas Martin od spraw marketingu a to Pan Scott Brown od mediów - wskazał kolejno kiedy William podawał im rękę.

Całe spotkanie przytakiwałam z uśmiechem na każdą propozycje dotyczącą mojej kariery, i tak nie mogłam nic powiedzieć.
-nie wygląda pani na zadowoloną - rzucił nagle pan Brown
-ależ skądże, jestem zachwycona wręcz nie mogę się doczekać każdej kolejnej współpracy - odpowiedziałam szybko starając się uśmiechnąć jak najbardziej naturalnie
-żona z pewnością jest zadowolona z przebiegu jej kariery - dodał William
-bardzo nas to cieszy, cóż to by było na tyle dzisiaj - powiedział starszy mężczyzna powoli wstając co zrobiliśmy również my - dziękuję za spotkanie Williamie - uścisnął dłoń bruneta obok mnie.
-ja również Thomasie - powiedział po czym skierowaliśmy się do wyjścia. Szybko weszłam do pokoju kierując się do łazienki.
-wychodzę, jak wrócę masz siedzieć w tym pokoju - powiedział po czym zniknął za drzwiami.

Zmyłam cały makijaż spoglądając na powstałe siniaki na moim gardle których szybko się nie pozbędę. Przebrałam się w satynową piżamę składającą się z czarnych krótkich spodenek i cienkiej bluzki na ramiączkach. Usiadłam na łóżku rozmyślając. William był przystojnym, wysokim brunetem. Każdy postrzegał go jako idealny materiał na męża jak i ojca, tak samo widział go mój ojciec kiedy zmusił mnie do ślubu z nim. Po ślubie cała ta iluzja szybko znikła, William coraz częściej tracił nad sobą kontrolę, bił, szarpał, gwałcił, podduszał, ale tego nikt nie widział pod jego perfekcyjną maską. Z czasem zaczęły denerwować go najmniejsze błędy które popełniałam nawet robiąc coś pierwszy raz. Dostawałam kary za każdy popełniony błąd nie wspominając już nawet o próbach ucieczki. Po czasie nauczyłam się ukrywać każdy ślad jego złości, zakładać uśmiechniętą maskę i wychodzić na światło dzienne zapewniając że jest idealnym mężem pod każdym względem. Starałam się uciec już dwa razy, za pierwszym moją karą było tylko kilka małych siniaków które z łatwością mogłam ukryć pod ubraniami, za drugim razem już nie był tak miły. Znalazł mnie w noc w którą uciekłam, siłą zaniósł do sypialni i kilkukrotnie zgwałcił zostawiając siniaki i rany na całym ciele jak i psychice. Tym razem karą nie było uderzenie czy podduszanie kara dopiero nadejdzie kiedy wróci do pokoju, pijany, nie panując nad sobą.

Z rozmyśleń wyrwał mnie dźwięk trzaskających drzwi, przyszedł, dostanę swoją karę.
-Aurora - warknął od razu do mnie podchodząc. Wbił palce w moje ramiona przyciskając moją plecy do zimnej pościeli - niegrzeczne dziewczynki dostają kary - mruknął - a ty byłaś dzisiaj nie grzeczna - dodał zwisając nade mną.
-William - szepnęłam starając się uwolnić
-mniej zaboli jak nie będziesz się szarpać - powiedział szybko zrywając ze mnie spodenki wraz z dolną częścią bielizny
-William proszę - czułam jak pod moimi oczami zbierają się łzy. Nie przestawał, szybko złapał moje dłonie przygniatając je nad moją głową i podciągnął moją bluzkę
-piękna - szepnął i ściągnął swoje spodnie. Z moich oczu leciały niekontrolowane łzy, obróciłam twarz w stronę okna kiedy wszedł we mnie gwałtownym ruchem. Nie szarpałam się, nie krzyczałam, nie mogłam po prostu patrzyłam przez okno czekając aż to się skończy.
-nie podoba Ci się - warknął drugą ręką łapiąc moją brodę i obrócił moją twarz w swoją stronę.
-oczywiście że nie, tobie nic się nie podoba - warknął po czyn szybko że mnie zszedł i poszedł do łazienki.
Naciągnęłam na siebie kołdrę wciąż płacząc. Leżałam tak dopóki nie usłyszałam że brunet obok mnie nie zasnął. Chwilę później sama odpłynęłam ze zmęczenia.