EFSERYAN AİLESİ

BÖLÜM 8

İlayda Efseryan

"Kan kustu! Yardım edin!" Dehliz abinin bağırışını duymam ile hızla ayağa kalktım ve odadan çıkıp aşağı indim. Ağlayarak içeri girdi. Eliz kucağında baygındı.

"Eliz! Eliz ne olur uyan bebeğim! Ne olur aç gözlerini..." Ehliz abi onun başında biterken Dehliz abi ağlayarak yere diz çöktü. "Biriniz bir şey yapsın!" dedi haykırarak.

"Hastane! Abi hastaneye gidelim!" dedi Deniz abi."Olmaz!" dedim. O anda tüm bakışlar bana dönerken "Eliz de biz de normal insanlar değiliz! Bu anlaşılırsa ne olacak?" dedim. "Şu an bunun hiç sırası değil! Kardeşim kan kustu!" dedi Dehliz abi.

Haklıydı... Hiç sırası değildi. "Tamam gidelim. Oğuz'u arayacağım. Ares abi mutlaka yapacak bir şey bilir." dedim. Oflaz abimin aldığı telefondan Oğuz'u aradım.

İyi ki dördümüze de almıştı.

"Oğuz! Telefonu Ares abiye verir misin!? O sana durumu açıklar sonra." dedim açtığı gibi. Bir şey demedi. Kısa süre sonra Ares abinin sesini duydum.

"Abi! Eliz kan kustu. Tunç kriz geçirince ona müdahale etti ama sanırım ağır geldi. Ne yapacağımızı bilmiyoruz,hastaneye geleceğiz! Lütfen oraya gelin." dedim diğerlerinin peşinden evden çıkarken.

"Benim bir arkadaşım var. Adı Duman Gençalp. Biz zaten geliyoruz,gelene kadar o sizinle ilgilenecek. Ona güvenebilirsiniz merak etme." dedi. Bu sırada çoktan arabaya binmiş,yola çıkmıştık.

"Tamam abi!" dedim. Telefonu kapattım ve "Derin Hastanesine gideceğiz!" dedim. O yola saptılar. Göz ucuyla Eliz'e baktım.

Dehliz abi yanağını okşuyor ve "Daha yeni buldum seni... Kaybedemem..." diyip duruyordu.

Diğer perilerden farklıydım. Bu farklılık güzeldi ama kötü bir yanı vardı... Hepsinin belli alanlarda şifacı gücü vardı ama ben yapamıyordum.

Bu güç Eliz,İzel ve Oğuz için de geçerliydi. Ama ben yapamıyordum ve bunun gibi şeylere sonuç veriyordu...

Hastanenin önünd geldiğimizde hepimiz arabadan indik. Bahçede bir doktor ve bir hemşire vardı. İkiside hızla yanımıza geldi. "Doktor Duman Gençalp! İlayda Efseryan?" dedi bana dönmeden. "Evet,benim! Arkadaşım iyi değil,Ares abi size güvenebileceğimizi söyledi." dedim. Doktor başını salladı.

"Eylem,onları hastanenin arkasına yönlendir. Geliyorum." dedi. Yanındaki hemşire onu onayladı ve Dehliz abileri yönlendirdi.

Duman doktor bana baktı. "Beni tanıdın mı?" dedi. Ona dikkatle baktım. "Duman abi!?" dedim. "Tanıdığına göre şüpheli bakışlarına gerek kalmadı. Ne yapacağımızı biliyoruz,gel." dedi. Onu takip ettim ve hastanenin arkasına ilerledik.

İçeri girdiğimizde Eliz bir sedyeye yatırılmıştı. Eylem isimli kadın onları odanın içindeki başka odaya girmeye ikna etmeye çalışırken Eliz'in abileri kabul etmiyordu.

"Eylem tamam. Kalsınlar." dedi Duman abi. Eylem onu onayladı. Abileri Eliz'in hemen yanı başına yerleşirken Duman abi Eliz'in gözlerine ışık tuttu.

"Geç kalıyoruz!" dedi ışığı hızla ceketinin cebine koyarken. Eylem bir serum getirdi. Onu Eliz'in koluna takarken Duman abi nabzına baktı.

"Nabzı yavaşlıyor!" dedi. Bana döndü. "Şifacı gücünü kullanırken ona ağır mı geldi? Ares'e bir şeyler demişsin ama..." dedi. "Evet,evet! İçimizden biri değildi akıl okuma gücüne sahipti o yüzden ağır geldi sanırım." dedim.

Beni onaylayıp kenardaki ilaçlara baktı. İçlerinden birini alıp şırınga ile çekti. Onu Eliz'e yaparken kapı açıldı. Oğuz ve abileri gelmişti.