Elimdeki papatyalarla birlikte, odama doğru ilerledim. Yatağımın üstüne oturup çiçekleri kokladım.
Her ne kadar papatyaların kokusu güzel kokusu olmasada bu papatyalar olduğundan güzel kokuyorlardı ve bu hayatta en sevdiğim çiçeklerden biride papatyaydı.
Üstünde ki notu alıp açtım. Ve o tanıdık yazıyı okumaya başladım.
Aras'ım
Güzel bebeğim, umarım çiçeklerimi seversin. Eğer izin verirsen sana yeni ve güzel bir hayat vermek istiyorum. Umarım sana özel seçtiğim etek, toka, çorap, oje ve takıları beğenmişsin dir. Denediğin zaman bana fotoğrafını atarmısın bebeğim. Asla zorunda hissetme. İstersen atabilirsin.
Sen hazır hissetiğinde karşına çıkacağım.
Seni seviyorum bebeğim...
Mirzan...
Yine gözlerim dolmaya başlamıştı. Nedenini bilmiyordum. Onu tanımıyordum. Ama bana yaptığı şeyler çok... Güzel bir histi.
Fakat bi o kadarda yanlıştı. Başka bir amacı olabilirdi. Ne düşünmem gerekiyor onu bile bilmiyordum.
Derin bir nefes alarak kendime gelmeye çalıştım. Hala üzerimdeki etek, crop ve çorablaydım. Çıkarmayı düşünmüyordum.
Elimdeki papatyalarla ayağa kalktım ve onları şu dolu bir vazoya koyup odamın en güzel yerine koydum. Mirzanın yazdığı notu da çekmeceme koymuştum.
Aynanın karşısında durduğumda üzerimi süzdüm bir süre aklıma aniden aklıma notta yazdığı şey geldi. Bana özel seçmişti bunları. Bu istemsizce utanmama sebep olmuştu.
Bana mesafeli bir şekilde yaklaşması çok güzeldi. Hazır olduğum zaman karşıma çıkacağını yazmıştı, ve bana seçtiği kıyafetlerle ona istersem fotoğraf atabileceğimi de yazmıştı.
Acaba atsam mı diye düşünüyordum. Bir yanım bunu isterken diğer yanım reddediyordu.
Çünkü bunu en son yaptığımda...
Derin bir nefes alıp sakladığım notu aldım ve arkasındaki numarayı telefonuma kaydettim.
Tam tamına 20 dakikadır ne yazmam gerekiyor diye düşünüyordum en sonda dayanamayıp yazdım.
Aras: mirzan merhaba
Mirzan: aras bebeğim?
Bir sorunmu var?
İyimisin?
Aniden cevap vermesini beklemiyordum. Benim için bu denli endişelenmesi benim yabancı olduğum bir duyguydu. Daha fazla bekletmemek için cevap verdim.
Aras: iyim ben
Şey diyecektim...
Çiçekler için teşekkür ederim.
Mirzan:seni mutlu edebildiysem
Ne mutlu bana
Aras: neden bana yardım ediyorsun
Demek istediğim beni tanımıyorsun.
Ben korkuyorum.
Senden, herkesden.
Bunu demem gerekiyordu amacı neydi bilmiyorum. Ama korkuyordum sadece kendisine not yazan birine bu denli yardım edemezdi.
Mirzan: sana söyledim güzelim
Seni hiçbir şeye zorlamam.
Sana asla istemeyeceğin bir şey yapmam yaptırmam. Benden korkman doğal çünkü beni tanımıyorsun. İzin ver yanında olup yaralarını sarayım.
Okuduklarımla göz yaşlarımı tutamamıştım. Onun bana böyle davranması çok güzel bir şeydi ama bana o büyük travmamı hatırlatıyordu.
Ya oda bana öyle yaparsa. Ya daha fazla kabus görürsem.
Bu düşüncelerle mirzana da cevap veremeden kendimi uykunun kollarına teslim etmiştim.
~
Çok fazla saçma bir hikaye biliyorum. Yinede yazmaktan vazgeçmem.
Oy verenler ve okuyanlara teşekkür ederimmm
Umarım beğenirsiniz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mektup bxb
General Fiction[Tamamlandı] Herşey, rastgele bir mektup yazıp cezaevine gönderene kadar normaldi.
