Aynada kendime son kez bakıp, kendimi dışarı attım. Bugün gün boyunca iş arayacaktım.
İş bulmalıydım yoksa açlıktan ölebilirim. İş bulmakta zorlanıyordum, çünkü zayıf ve sıska biriydim. Bu yüzden beni işe almıyorlardı.
Kendimi perişan hissediyordum. Dayanacak gücüm kalmadı artık. Evin kirası vardı, suyu ve elektiriği de kestiler. Kimseden yardım isteyemiyordum.
Yolda ilerlerken esnaf dükanlarında asılan kağıtlara dikkat etmeye çalışıyordum.
Bir süre sonra bir kafenin duvarında garson aranıyor diye bir broşür gördüm. Vakit kaybetmeden kafeye girdim. Etrafıma göz gezdirdiğimde sade bi o kadarda şık bir mekan olduğunu fark ettim.
"Hoşgeldiniz?" dedi hemen yanımdaki garson kız.
Ona gülümseyip "hoşbuldum" hala bir yere geçip oturmadığımı gördüğünde şaşırmıştı.
"Şu kısımlar boş isterseniz oraya oturabilirsiniz" dedi.
"Şey ben aslında iş ilanı için gelmiştim " dedim.
Başta anlamayarak bana baktı, ardından hatırladığını belli eden bir ifadeyle "ah siz o ilandan bahsediyorsunuz" dedi.
Başımı onaylarcasına salladım. "Aslında biz birini bulduk bile bu sabah başladı ilanıda kaldırmayı unutmuşuz" dedi.
O sıra olduğum yere çökmek istedim. Şimdi ne yapacaktım. Evin sahibi beni bi kaç gün sonra çıkaracaktı. Açtım, susuzdum.
Daha fazla durmayarak kafeden dışarı attım kendimi. Ve bir parka gidip akşama kadar orda oturdum.
~
Günün 3. Bölümü. Umarım beğenirsiniz. 🖤
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mektup bxb
Ficción General[Tamamlandı] Herşey, rastgele bir mektup yazıp cezaevine gönderene kadar normaldi.
