35.Final

2K 102 5
                                    

Mirzan ve Eren'in evliliğinin üzerinden 5 ay geçmişti. Bu süreçte herşey iyiydi. Fakat aras son günlerdr çok üzgündü.

Çünkü mirzan bu son 2 hafta da çok meşguldı. Sürekli telefonla uğraşıyor, eve geç geliyor, aras ne zaman onunla vakit geçirmek istese, mirzan işim var diyerek geçiştiriyordu.

Şuan ise gece yarısı olmuş ve mirzan hala gelmemişti. Aklındaki kötü düşünceleri hep uzaklaştırıyord. Ama diğer yandan korkuyordu ya mirzan benden sıkılmışsa ya başka bir-sen

Ve aniden gözyaşları almaya başladı. Düşüncesi bile onu kahrediyordu. Yapamazdı, onsuz devam edemezdi hayata.

Kapının açılıp kapanma sesi geldiğinde. Hareket etmedi, bacaklarını kendine çekip kollarını doladı ve yüzünü kapattı. Kırgındı ona.

Mirzan oturma odasında cenin pozisyonu almış olan arası gördü. Kucağındaki bebeği ile birlikte arasın yanına oturdu.

"Aras bebeğim"

Aras hiçbir tepki vermedi. Mirzan kucağındaki bebekle arasın karşısında durdu.

Arasın gözleri açık olduğu için karşısında mirzan ve kucağındaki bebeği görmüştü. Aniden yerinden doğruldu. Mirzan gülümseyerek arası izliyordu.

"M-mirzan bu kim?" diye sordu.

Mirzan önce kucağındaki bebeğe, sonrada arasa baktı. "Bizim bebeğimiz." dedi.

Arasın gözleri kocaman açılmıştı. Ne demek bizim bebeğimiz?

Mirzan ayağa kalkıp arasın yanına oturdu. "Son 2 haftadır bununla uğraşıyordum. Bir çocuk evlat edindim. Çok uğraştırdı beni. Ama değdi. Şuan bir bebeğimiz var"

Mirzan, arasa daha dikkatli bir şekilde baktığında gözlerinin kızarık ve ıslak olduğunu gördü. Kaşlarını çatarak "sen ağladınmı"

Aras başını sallayarak onayladı. "Çok korktum sandımki benden sıkıldın. Beni artık sevmiyorsun."

Mirzan bir elini arasın yanaklarına koyup baş parmağıyla okşamaya başladı.

"Asla öyle düşünme birdaha. Seni asla bırakmam ben sen istesende istemesende."

Aras gözlerini tekrar mirzanın kucağındaki bebeğe çevirdi. Çok tatlı bir bebekti. "İsmi ne peki?" diye sordu mirzana.

"İsmi yok birlikte bulalım istedim."

Bir süre düşündükten sonra aras heyecanla "deniz olsunmu" dedi. Mirzan "olsun" diye yanıt verdi.

"Kucağıma alabilirmiyim?"

"Aras bebeğim bunun için izin isteme benden o seninde oğlun. Tamam mı?"

Aras başını salladı. Mirzan yavaşça kucağındaki bebeği arasın kucağına bıraktı.

Aras gözlerini denizden ayırmayarak "bu çok tatlı ama" dedi duygulu bir sesle.

"Senin gibi."

Uzanıp önce bebeğinin yanaklarıma tüy kadar öpücük kondurdu ardından eşinin dıudaklarına.

Bilemezdiler bir mektup ile buraya kadar geleceklerini. Aras daha bir kaç yıl öncesine kadar yanlız kimsesiz kendi şuan da eşi ve çocuğuyla birlikteydi.

.

Bitti... Öncelikle okuyan ve oy veren herkese çok ama çok teşekkür ederim.
Biraz saçma bir kurgu. Ama ilk olduğu için heyecanlıydım. (Zaaf) adlı bir kitap yazıyorum umarım onuda okursunuz...

Mektup bxbHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin