Eren
Abimin bizi o şekilde görmesinin üzerinden 2 gün geçmişti.
Bizi o gün gördüğünde başta şaşırmış ardından cihanın kolundan tutup götürmüştü.
Ondan sonra ise onu birdaha görememiştim. Odamdan hiç çıkmamıştım. Aras arada yanıma gelip konuşmak istediğini söylüyordu ama ben yanlız kalmak istediğimi söylüyordum.
Kapı tekrar çaldığında "aras lütfen yanlız kalmak istiyorum." diye seslendim.
Fakat kapı açıldığında, yüzümü kaldırıp bakmamıştım.
"Eren lütfen konuşalım" dedi aras. Oda benim bu halime üzülüyordu.
Yüzümü yastığa yan bir şekilde koydum. Aras ise tam karşımda oturuyordu.
"Ne konuşacağızki herşey ortada. Ona yalvardım. Ama dinlemedi."
Zoruma giden şey ise bana herşeyin başında yanımda olacağına dair söz verip, sonrasında ise beni dinlemeden birşeylere karar vermesiydi.
"Mirzanla konuşacağım bu kez itiraz falan istemiyorum" dedi sinirle.
Aras, mirzanla konuşmak istemişti, fakat ben bunu istememiştim. Araları bozulur diye korkmuştum çünkü.
Aras ayağa kalkıp odadan çıktı. Gidip konuşsa bile hiç bir umudum yoktu. Abim bir karar verdimi o karardan asla dönmezdi.
.
Aras
Eren'in odasından çıktıktan sonra, mirzanın çalışma odasına doğru ilerledim.
Mirza'nın hiç birşey dinlemeden, cihanın kolundan tutup evden çıkarması yanlış birşeydi.
Cihanı işten kovmuştu. Bu benim bile üzülmeme sebep olmuştu.
Odanın önüne geldiğimde kapıyı tıklatmadan içeri girdim. Hiç lafı dolandırmadan "Mirzan biraz konuşabilirmiyiz?" diye sordum.
Kaşlarını çatıp "bir sorunmu var" diye sordu.
Odanın ortasına geçip, karşısında ki tekli koltuğa oturdum. "Mirzan sence de çok abartmıyormusun? Yani demek istediğim onları ayırmakla doğru yaptığını düşünüyormusun?"
"Peki sen biliyormuydun?" diye sordu. Ama ondan gerçekleri saklamak istemiyordum. Yalan söylemekle elime birşey geçmezdi.
"Evet ama-"
"Neden gelip bana söylemedin. Çok güvendiğim adamım ve kardeşim birlikteymiş ve ben bunu sonra dan öğreniyorum. Bazenleri Eren'i, ona emanet ediyordum. Kardeş gibi gördüğünü düşünmüştüm."
Sonlara doğru bağırdığında irkilmiştim. Bu hayatta en nefret ettiğim şey de birinin bana bağırmasıydı. Çünkü hemen ağlıyordum. Biri gelip şaka olarak da bağırsa ağlardım. Bunun sebebini bir bilmiyordum.
Şuan olduğu gibi. Gözlerim dolmuştu. Bakışlarımı ellerime çevirdim.
"Kimsenin mutluluğuna engel olma. Ben seni nasıl seviyorsam, erende cihanı o şekilde seviyor. Cihanı eren'den uzak tutarak mutlu edeceğini de düşünme"
Onun cevap vermesini beklmeden hızla odayı terk ettim. Daha fazla durursam ağlayacağımı biliyordum ve onun yanında ağlamak istemiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mektup bxb
Ficción General[Tamamlandı] Herşey, rastgele bir mektup yazıp cezaevine gönderene kadar normaldi.
