Mektup bxb

13.Bölüm

Gözlerime değen gün ışığıyla, ellerimi gözlerime siper ettim. Hava çoktan aydınlanmıştı.

Gözlerimi bir kaç kez kırpıştırıp tamamen açtım. Yerimden doğrulup etrafa baktığımda mirzanın olmadığını görmüştüm. Sanırım gitmişti.

Ayaklarımı yataktan sarkıtıp, indim. Tam o sırada komidinin üstündeki notu fark ettim. Sanırım mirzan yazmıştı. Elime alıp okumaya başladım.

Acilen çıkmam gerekti, yoksa sen uyandıktan sonra çıkacaktım. Senin için kahvaltı söyledim mutfakta onları ye. Seni seviyorum.
                                       Mirzan...

Kendimi gülümsemekten alıkoyamadım. Daha sonra odadan çıkıp mutfağa ilerledim. Masanın üstünde kahvaltlıklar duruyordu ve hepsi benim en sevdiklerimdendi.

Oturup yemeğe başlayacağım sırada evin içini dolduran zil sesiyle ayağa kalkıp kapıya doğru ilerledim.

Kapıyı açtığımda kimse yoktu etrafta fakat hemen önümde bir kutu vardı. Biri kutuyu bırakıp gitmişti.

Kutuyu elime alıp içeri girdim. Salona yönelip üçlü koltuklardan birine oturdum.

Kutunun kapağını açtığımda gördüğüm şeyle kanım donmuştu adeta. Ellerim titremeye başlamıştı, nefeslerim düzensiz olmaya başladı.

Ellerimi korkakça kutunu içinde fotoğrafa yönlendirdim.

Bu fotoğraflar, bana tecavüz eden adamların fotoğraflarıydı. Ve beni tam tecavüz ettikleri anıda çekmişlerdi.

Fotoğrafların en alt kısmında not gördüm. Elime alıp okumaya başladım.

Bu anı hatırlıyormusun. Çok güzel bir gündü. Abim ve ben tadına bakıyorduk harikaydı. Bu sefer tek bakacağım tadına. Çünkü abim senin yüzünden öldü. Sana hiç acımayacağım. Görüşmek üzere...

Kağıdı elimden fırlatırcasına attım. Şuan hiç olmadığım kadar çaresiz bir durumdaydım.

Koşarak odama gittim elime telefonumu alıp kayıtlı olan tek numaraya tıkladım. Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülmeye başlamıştı bile.

Telefon ilk çalışta açılmıştı. "Mirzan l-lütfen yardım et. Yanıma gel korkuyorum lütfen."

"Sen nerdesin biri bişeymi yaptı.!?" dedi telaşla.

"Sadece yanıma gel lütfen" dedim çaresizce.

"Tamam bebeğim az kaldı geliyorum!"

Telefon kapanır kapanmaz odanın en uç köşesine oturdum. Dizlerimi kendime çekip kollarımı bacaklarıma dolladım.

Aradan geçen 10 dakika sonra kapı çalmıştı. Hızla ayağa kalkıp kapıya yöneldim. Açtığım gibi karşımda telaş içinde bir mirzan gördüm.

Onu görür görmez kollarımı boynuna dolayıp sarıldım. Oda bunu bekliyormuş gibi kollarını belime doladı.

Başımı boynuna gömüp tekrar ağlamaya başladım.

"Şş tamam bak ben yanındayım sakın ol."

Birlikte içeri doğru girdik hala ondan ayrılamamıştım. Birlikte salona girip üçlü koltuklardan birine oturduk.

"Söyle şimdi bana ne oldu? Biri birşeymi yaptı.? "

Kafamı hafifçe kaldırıp elimle karşı koltuğun üstündeki kutuyu gösterdim. O benden yavaşça ayrılıp karşıdaki koltuğa yöneldi. Kutuyu eline alıp içindeki fotoğraflara bakmaya başladı.

Sinirden kendini sıkmaya başlamıştı. Elleri yumruk halini almış, şakağındaki damarlarda belirginleşmişti. Çenesini sıktığımda keskin yüz hatları ortaya çıkmış onu daha da korkutucu bir hale sokmuştu.

Elindeki kutuyu karşı duvara fırlattı. Aniden olan şeyle ağzımdan çığlık kaçmıştı. Bana bakıp yanıma geldi.

Yüzümü avuç içlerine almış gözlerime bakıyordu. "Bundan sonra benimle kalacaksın tamam mı? İtiraz istemiyorum." dedi kesin bir şekilde.

Başımı salladığımda. Ellerini elime dolayıp birlikte kapıdan çıkacağımız zaman benim durmamla oda durmuştu. Bana bakıp "ne oldu? " diye sordu.

"Benim kıyafetlerim." dedim.

"Merak etme cihana söylerim o halleder" dedi ve o eve birdaha girmemek üzere çıktık.

Mirzanın evinde kalacaktım. Hissetiğim duygular korku ve heyecan dı. Ama o adamın eline geçmektense mirzanla kalmam daha güvenliydi.

~

Umarım beğenirsiniz.
Oy verenlere teşekkürler.
𖨆𖨆𖨆𖨆𖨆𖨆