My five kuya's(old version)

CHAPTER 17 - Dinner

JACOB POV:

Ahh!! masakit ang ulo ko fvcking sh!t na hang-over, tumayo na ako naligo na ako at nag ayos nang mukha mukha akong timang.

Bumaba na ako habang hawak hawak ang ulo ko, bat kasi ako uminom ay dahil pala sa hindi niya ako kilala.

Hindi na ako iiyak dahil walang magagawa kung iiyak nalang ako palagi, kailangan ko na kompermahin kung siya nga yun.

Hindi naman nakakagulat kung hindi niya ako kilala mataas ang bangin na hinulugan niya.

Eh kung siya yun?sino namang nilamayan namin?shockss pag hindi siya yun, ang swerte naman nang nilamayan namin.

Pagkatapus kong kumain ay agad akong nag search nang mga na accidente sa lugar na ito maraming na aksidente.

Kung magbibigay si mom nang pangangailangan nang mga tao dito, ibig sabihin makikita ko siya mamaya.

Kaya agad akong nag ayos.."anak!! jacob tara na pupunta na tayo sa court''sigaw ni mom sa labas nang kwarto ko.

"coming mom''sigaw ko..''cge mauuna na kami sa court habol ka na lang"sabi ni mom at narinig ko ang mga hakbang papalayo saakin.

Nang matapos lahat nang gawin ko ay pumunta na ako sa court, naabutan ko si mom at dad na nagbibigay nang relief goods at pera at marami pa like foods,clothes.

"oh anak andiyan ka na pala, tulungan mo kami dito"naka ngiting sabi ni dadvagad naman akong tumulong.

Bale naka pila sila sa tatlong linya may nagbibigay naman sa bawat linya, babae, lalaki matanda.

Nang makita si princess na tumatawa at ngumingiti sa kausap niya ay may sakit at saya ang dumadaloy sa puso ko, masaya kasi tumatawa siya at ngumingiti at malungkot kasi hindi kami ang nagpapasaya sakaniya.

Or should i say, hindi ko pa sigurado na siya yan pero sa puso ko may nagsasabing siya yun.

Nang makalapit na si princess kay mom i mean sa harapan na niya, nang tingnan ko si mom ay mukhang iiyak na siya pero pinipigilan niya nga lang.

Kinuha ko naman ang cellphone ko at pinic-turan sila, para ma-ipost sa fb at aalala na buhay pa si princess.

Habang nagbibigay si mom nang bigas ay sinasadya niyang mahawakan ang kamay niya.

Tingnan naman siya ni irish nang nagtataka dahil nakikita niyang umiiyak si mom.

"hala ma'am ano po ang nagawa ko at umiiyak kayo?"nag-aalalang tanong niya at hinawakan ang kamay ni mom lalong napa iyak si mom sa ginawa niya.

Siguro nararamdaman niya din ang lukso nang dugo..''ahha i-h-ha"nahihirapang sabi ni mom sa iha, siguro hindi siya sanay na tawagin ang sarling anak na iha na parang hindi siya nanggaling doon.

"ah ganun po bah im arianna haides po"naka ngiting sabi niya.."ah nice to meet you iha"sabi ni mom.."salamat din po sainyo at tinulungan niyo kami"pagpapasalamat ni irish.."ahha all of you are welcome"mom.

"ahm iha can i invite you this evening in my house?"tanong ni mom.."ahm titingnan ko po pwede ko ba dalhin ang kaibigan ko, isa lang po"pag papacute ni irish.."cge iha sana pumunta ka''sabi ni mom pagkatapus nun umalis na si irish.

Tinuloy naman namin ang pagbigay hanggang sa gumabi na.

"you're right anak..buhay nga si irish"naiiyak na sabi ni mom andito kami ngayun sa balcony.

Maya maya pa kami maghahapunan maaga pa.

"and anak tama ka nga..masakit..sarili niyang ina hindi niya makilala..kasi kung hindi sana pumasok sa pamilya si shaira ay walang ganitong sitwasyon tayo ngayun."sabi ni habang umiiyak.