My five kuya's(old version)

CHAPTER 19 - Wanting back the past memories

FRANCIS POV:

Andito na ako sa hospital bed ni irish binabalatan ko siya nang mansanas.

"uhm alex"tanong niya agad ko naman siya tiningnan.."hmmm?"sagot ko sakaniya.

"kaano-ano ko sina mr.and mrs santiago"takang tanong niya agad naman akong nataranta.

Paktay..pano mo naman maiiwasan na magsinungaling sa ganitong cute na babae?

"ah-uh"wala akong ma-isasagot.."francis may tiantago ka ba saakin?"naiinis na sabi niya..l

"wala ah"sabi ko at umiwas ng tingin.."so kamusta na ang nararamdaman mo?"pag iiba ko ng topic.."ang galing! iniba ang topic"natatawa niyang sabi at pumalakpak.

"HAHAAAHHA"tawa ko yan, walang aangal=_=

Ayun nga ang nangyari binantayan ko lang siya hanggang gabi hindi naka dalaw ang pamilyang angheles at santiago.

Kasi busy daw sila at humingi naman sila nang tawad kay irish by video call, sana halls may cellphone dejoke binigyan din nila ako.

Yung i-phone na bagong labas pa lang, mayabang na kung mayabang hindi ko talaga pinag-sisihan na inalagaan ko itong babaeng toh.

Yung binigyan ka na nang special treatment dahil inalagaan mo ang kaisang-isang princessa ng angheles at santiago ay siya rin yung dahilan kung bakit ako pursigido na mabuhay dahil sakaniya, hindi ko siya inalagaan kase mukha siyang mayaman kundi dahil unang tingin ko palang sakaniya ay sa tingin ko.

Nahulog ako sakaniya, impossible right?alam kong hindi niyo ako paniniwalaan.

IRISH POV:

Pagkagising ko palang ay mukha agad ni francis ang nakita ko.."hi! goodmorning"masaya niyang sabi, ehh?ano nakain ng mokong?at nagkakaganyan yan?

"low! morning"bored na sabi ko agad naman siyang nagtaka.."oh anyari sayo?masama ba gising mo?"nag aalala niyang sabi napatawa naman ako.."as if naman na mamatay ako pag masama gising ko francis hay''natatawa kong sabi.

''baka nga"nang aasar na sabi niya ilang araw nang hindi nakaka dalaw sina mom at dad and kuya's namimiss ko na sila, yas i admit it miss na miss ko sila.

"wala pa ba sina mom at dad?"malungkot na tanong ko sakaniya.."kita mo namang wala diba?''pamimilosopo nito, aba! umirap nalang ako.

Kailan kaya sila dadalaw dito?pagkatapus nang araw na nahimatay ako ay yun yung huling image na nagpakita saakin, minsan nga tinatanong ko si francis kung bakit ako nahimatay ay sabi niya palagi ay nasobrahan daw ako sa pagod.

Weh?hindi ako naniniwala pano ba naman eh ayaw nga ako pagalawin ni francis sa bahay niya eh kahit kukuha lang ng dahon sa labas ng bahay ay pinapabalik na niya ako sa bahay niya.

Like the?kahit nagpumilit pa ako na tulungan siya sa gawaing bahay ay hindi talaga siya pumapayag kaya ayun palagi siyang pagod.

Lahat kase ng gawain para mabuhay kami ay siya lang ang gumagawa, galing na nga siya sa trabaho ng pagod na pagod ay siya pa ang magluluto nang kakainin namin.

Kaya minsan napa feeling ako na pabigat ako sa bahay niya na parang reyna ako sa bahay niya walang ginawa kundi tumingin sa kawalan at minsan kinakausap siya minsan mina-masahe ko rin siya para iwas din sa sakit.

Minsan nagagalit nga ito dahil ginagawa ko daw yun na baka mapagod ako at araw-araw niya akong prino-protectahan kahit nga lamok ay hindi niya hinahayaang padapuin saakin eh.

"francis baka pabiga-"hindi ko natapos ang sasabihin nang magsalita siya.."ilang beses ba kitang dapat sabihan na babae ka na hindi ka pabigat''naiinis na sabi niya well palagi siyang ganyan pag sinasabi kong pabigat ako.