My five kuya's(old version)

CHAPTER 14 - Passed years

5 years later....

Jacob POV:

Limang taon na rin ang nakalipas simula nang mawala si Irish. Unti-unti kaming nakabangon sa trahedya na yun. Unti-unti na rin kaming nakaka move on na wala na siya.

Pero hindi pa rin mawawala ang lungkot sa puso namin, na wala na siya. Unti-unti na kami nakamove on pero wala pa ring mas sasakit sa trahedya na nagpaguho sa mundo o buhay namin.

At yun ang nawala siya. Nung ilang weeks palang pagkatapus ng trahedya na iyon, ay para kaming robot na walang battery. Kung hindi pa kami kakausapin ng maids ay hindi kami gagalaw o magsasalita.

Hindi ko pa kasi noon matanggap na wala na siya. Para bang, bumabalik paulit-ulit sa utak ko ang nangyari. Gusto ko nga sana lang magmukmok sa kwarto at umiyak nang umiyak.

Pero hindi ko magawa kasi bumabalik pa ulit-ulit sa utak ko ang sinabi ni princess na huwag kami magmumukmok sa kwarto pag wala na siya.

Isang araw nga, habang kumakain kami ay walang nagsasalita saaming lahat. Para kaming lantang gulay na nabulok, pero nabalik kami sa realidad nang sabihin ng financial holder namin na nababankrupt na kami.

Kahit labag sa loob ko ay nagtrabaho ako, para hindi kami malugi at para na rin sa resort na pinuntahan ni Irish noon. Kung saan, nasampal siya ni Mommy.

Marami kasi siyang memories doon. Marami siyang picture sa kwarto na kung saan siya natulog, nagpahinga.

Yung kwarto na ginamit niya ay hindi na available na resort bilang pagraramdam kay princess.

Kung sino mang pupunta roon ay may dalang picture ni princess dinidikit yun doon.

Palagi ding may naglilinis doon para hindi maging luma. Nang malaman ng lahat na wala na si princess ay para rin silang binagsakan ng langit at lupa.

Pero, unti-unti na nga kami naka move on. Kasi sabi niya noon, start a new life at mabuhay nang wala siyam Ayoko namang hindi tuparin yun. Baka magtampo at magtanim nang tampo saakin yung baby na yun.

----

"So, tara na?"masayang tanong ko sakanila.

But hindi pa nga ako nakarating doon ay para na akong maiiyak.

Pa'no naman kasi, bibisitahin namin si princess, hindi namin siya cri-nimate, eventhough her face is can't be define na siya talaga 'yon. As in, her face is little fix, but not like it was na.

"Tara, binisitahin na natin si princess sa Canada"nakangiting sabi ni kuya Jacob.

Iniisip lang namin na nag-aaral lang siya sa Canada. Sa Canada kasi namin siya nilibing. Kasi sabi niya nung bata pa siya, ay gusto niyang ilibing siya sa Canada.

"Tara, exited na akong makita si princess ulit"nakangiting sabi ni Andrei.

Two times a month namin dinadalaw si princess sa Canada.

Sama-sama kami palagi. Walang araw na hindi kami bibista ng hindi buo.

Kahit importanteng meeting pa ang magaganap sa plano namin na bibisita kay princess ay cina-cancel agad namin o rinene-schedule.

Kahit mawala pa ang million o billion saamin dahil cinan-cel namin yun. It doesn't matter to us dahil mas importante pa rin si princess sa kahit ano.

Hindi namin siya ipagpapalit. Habang sumasakay sa eroplano ay nakikinig ako sa music nang may makita akong kamukha ni princess.

Gusto ko sana siyang habulin pero nakababa na siya at baka namamalik mata lang ako. Mapahiya pa ako eh.

Nang makababa na sa eroplano ay agad naming pinahanda sa driver namin ang sasakyan, na gagamitin namin papunta sa puntod ni princess.

Bago kami makasakay ay bumili muna kami ng chocolate, syempre yung favorite niya at bulaklak, actually palagi namin itong ginagawa.

Nang makarating na kami sa puntod niya ay agad kaming ngumiti pero sa loob namin maiiyak na kami. Palagi kasi namin nalaala ang ngiti niya, ang tawa niya, ang iyak niya.

"Hi princess, andito na ang favorite mong kuya"nang aasar na sabi ni Nico kay princess na akala mo ay maririnig niya.

"Hoyy! sino nagsabi na paborito ka ni Irish?nagkakamali ka dude. Ako ang paborito ni Irish" pagmamayabang ni Cj, kaya natawa kaming lahat.

Nang magsimula ang trahedya na yun ay wala na kaming naging gf. Ayaw na naming maulit ang nangyari.

Nakipag break na rin ako kay Faye. Naintindihan naman niya. Kaya tinanggap niya nang hindi labag sa loob.

Pati nga siya ay nalungkot nang malaman na wala na si Irish. Tama raw ang hinala niya, na hindi talaga mabait na babae si Shaira.

Tss. That girl. Pagkatapus niyang makalabas sa kulungan ay wala na ang kompanya ng daddy niya. Namat@y na rin ang daddy niya nang nawala rin si Irish. Marami rin ang may galit kay Shaira. Kaya kung sino man ang makakita sakaniya ay nakakatanggap siya nang masasamang salita at mga sampal o sabunot.

Pero ilang buwan din, nung makalabas siya sa kulungan ay namat@y rin siya dahil may gumahasa sakaniya kaya nag commite siya nang sucide.

Hindi naman namin ipinalangin na may mangyari na masama sakaniya. Baka karma niya talaga yun
Hindi kami naging masaya na nag sucide siya at hindi rin kami malungkot or in short, wala kaming pake sakaniya.

''Hi anak, andito na ang magandang Mommy mo"natatawa na sabi niya.

Pag andito kami sa puntod niya ay nagiging childish kami, nag aasaran. Public ang lugar na 'to pero pag dumadalaw kami ay prinaprivate namin ang lugar. Pinapabantayan din naman ang lugar na 'to.

"Andito naman ang pinakagwapong Daddy mo anak''nakangiting sabi ni dad sa puntod ni Irish.

Sabay naman kaming nagtawanan dahil nakikisali na rin si dad sa kalokohan namin. Nung una ayaw pa niya sumali.

Ayun nagyabangan naman kami habang kinakausap si princess.

"Daddy, mommy, bro's (kapatid).
Alam niyo ba, may nakita akong babae kanina na parang si Irish"sabi ko sakanila pero tinawanan naman ako ng mga kapatid ko. Si daddy at mommy naman ay nag aaway sa tingin. Opps mali ata pagkakaintindi nila.

"Eduardo, kumabit ka ba?'' panimula ni mom.

Hala iba ang pagkakaintindi nila.

"Hindi hon ah. Ikaw lang kaya"sabi ni daddy saka sinubukan na yakapin si mom pero lumayo si momnaunubig na ang mata ni mom."Sabihin mo ang totoo, Eduardo"

"Mommy, daddy. 'wag kayo mag-away. What I mean is, baka buhay talaga si princess''pagpapaliwanag ko sakanila.

"Siguraduhin mo lang, Eduardo
Na hindi ka kumabit" naiinis na sabi ni mommy.

Isasawalang bahala ko na sana ang sinabi ko kanina pero agad naman silang nagsimulang ngumiti nang mapait.

"Saan, kuya Jacob?"tanong ni Nico sa'kin.

"Well, doon kanina sa eroplano. Hahabulin ko sana pero nakababa na"I said and smile bitterly.."Aww, baka namamalik mata ka lang kuya Jacob.."malungkot na sabi ni Mico.

"Well baka nga, dahil sa sobrang miss ko  na siya"sabi ko at huminga nang malalim.."Hays, na miss ko nga rin siya eh"nakayuko na sabi ni Cj.

---

"Ayaw ko pa sanang umalis princess. But, kailangan na naming umuwi eh. Goodbye, see you next time naman"nakangiting pamamaalam ko sakaniya.

"Me too. Goodbye, princess" pamamalam ni Cj.

We bid our goodbyes before going back to Manila. Bago rin kaming umalis ay nilagay na namin ang pasalubong namin sakaniya.

Wala namang kumukuha roon. Hindi rin nilalangam. After 5 hours, dumating na nga kami sa Manila. Dahil sa sobrang pagod sa biyahe ay nakatulog kaagad kami.

-----
Samantha_pretty0

Comments and Votes are highly appriciated to the Author ^♡^