My five kuya's(old version)

CHAPTER 21 - Second life

IRISH POV:
Bagong araw bagong buhay nang matapos ang lahat na dapat gawin sa sarili at kwarto ko ay bumaba na ako.

I can't still believe that im alive, hindi ako namatay this is my second life to live.

Minsan lang ang tao na mabigyan nang second life/chance kaya dapat hindi ko yun sayangin.

At sobra akong nagpapasalamat dun na nabuhay ako ulit.

Akalain niyo yun? nabuhay pa ako kahit galing ako sa pinaka mataas na bangin at nahulog sa pinaka madalim?

Naputol lang yung iniisip ko nang makita si kuya cj na naka upo sa sofa at busy sa cellphone niya.

Ack!na-miss ko talaga to ng sobra ang kuya Cj ko.

"Kuyaa!!!"pagpapansin ko sakaniya at tumakbo patungo sakaniya.

"Oh hinay-hinay lang princess baka madulas ka" sabi niya ng may pag-aalala sa boses niya.

"Kuya alam mo ba na-miss talaga kita ng sobra"paiyak kong sabi at yinakap siya nang mahigpit nang makalapit sakaniya.

"Mas na miss kita princess at huwag ka ngang umiyak nahahawa ako eh"

Tahimik lang ako at niyakap lang siya sa labing limang minuto.

Hays na-miss ko ang yakapin siya like its a torture for me to ignore him and survived a day without annoying him.

"Oyy oyy ano ang ka-dramahan yan?"maarteng tanong ni kuya Mico at pinamukhang babae pa ang boses niya, I mean parang bakla.

"Wala ka bang mata? para hindi mo makita?"pag susuplada ko sakaniya, napa simangot naman siya sa sinabi ko.

"Aba't! bumalik na nga itong batang 'to, nagsusuplada na eh"naka msimangot niyang sabi.

"Pero I'm happy na bumalik ka na princess"sabi niya at niyakap din ako.

"Mahirap mabuhay pag wala ka princess..alam mo ba yun?"paiyak nitong sabi tumulo na naman ulit ang mga luha ko.

"Gaano kahirap kuya?"asar kong tanong sakaniya, akala ko magbibiro din siya pero ang seryoso niya..shocks!

"Mahirap pa sa mahirap princess..kapag gumigising kami tuwing umaga na wala ka na walang irish na nagsusuplada tuwing umaga.. mahirap.''he paused pati na din si kuya Cj ay umiiyak na rin.

"Para kaming nasa impyerno at paulit-ulit na sinasaktan ng karayom o ng mga kutsilyo. ." he said beetween his sobs, doon na  ang malalakas kong luha at iyak.

Nanatili kaming umiiyak nang nakayakap. walang nagsasalita saamin, iyak at hagulgol lang ang maririnig sa sala.

"Oh ba't kayo umiiyak jan?para kayong iniwan ng mga nanay niyo at iniwan sa gilid ng kalsada"pang aasar ni kuya Andrei saamin.

"Oo nga bro noh?mukha kayong iniwan sa kalsada"sabi naman ni kuya Nico na kakadating lang, mga wala atang magawa sa buhay at kami pa ang napag-tripan na asarin.

"At Mico sabi ko nga sayo diba na huwag kang umiyak dahil ang pangit mong umiyak"mico

"ga*o to"kuya Mico said at binato si kuya Nico ng unan pero nakaiag si kuya Nico kaya mas ininis pa siya.

Nagkatitigan muna kaming tatlo at ngumisi, pag tutulungan namin sila.

"Itong saiyooo"sigaw ko at pinagbabato ng unan si kuya Andrei. ."Hoy! walang ganyanan, masakit pa naman 'yang unan na yan"sabi niya saka pilit iniiwasan ang unan na pinagbabato ko sakaniya.

"Walang ganyanan tol"sigaw naman ni kuya Nico dahil pilit pinapalapit sakaniya ang isang snake toy.

Takot kasi si kuya Nico sa snake, may phobia siya riyan dahil nung nine years old palang siya ay nakakakita siya ng isang malaking Anaconda, sa harap niya. Well, nakagat siya ng Anaconda sa paa pero maliit lang yun dahil umalis agad ang snake, syempre agad nina mom at dad na dinala si kuya sa malapit na hospital at pina inject nang anti-tetanus.