My five kuya's(old version)

CHAPTER 24 - Friends nga lang ba?

MITCHY POV:

Pauwi na kami ngayon at tatlo kaming magkakasama ngayon, kasama ko sina Xiann at Alex.

Sabi daw ni Xiann ay gusto niya daw akong samahan at ihatid sa parking lot upang masigurado daw niya na makauwi ako nang ligtas at upang hindi na daw siya mag alala pa.

Ito namang si Alex walang sinabi nanatili siyang tahimik sa buong paglalakad namin, alam kong kanina niya pa kami sinaside-eye at baka nga nag iisip na siya ng kung ano-ano diyan.

Ang mahirap sa sitwasyon ko ngayon ay baka makita ako ng mga bodyguards ko at isumbong nila ako kay daddy na may kinakasama akong lalaki sa school, =___= please send help.

"So dito ka nalang? so I guess see you tomorrow?"sabi niya at kinuha ang braso niya na kanina pa nakaakbay saakin.

"Yeah, thankyou sa paghatid Xiann mabait na tao ka talaga at sinasamahan mo pa ako. Actually hindi mo na ako kailangan ihatid pa, ayan tuloy ilang oras ka na naman magalalakad pauwi"sabi ko.

"It doesn't matter to me, as long na masigurado ko lang ang kaligtasan mo ay okey na saakin. Malapit lang naman ang lalakarin ko don't worry about it"sabi niya at ngumiti.

"O sige na nga wala naman akong magagawa sa desisyon mo, see you tomorrow!"paalam ko sakaniya.

"Yeah, see you tomorrow! have a safe ride"he said and start walking away from our place.

When he completely left, I heard a fake cough on my back, who do you think it is?ofcourse Alex.

"Hmmm?"I hum and turned my gaze to him

"BOYFRIEND mo?"tanong niya at diniinan pa talaga ang salitang boyfriend, anong problema nito?

"Hindi ah, kaibigan ko lang 'yon."

"Ba't kung umakto, parang boyfriend mo?at ano ang meaning ng pag-akbay akbay niya sayo?may meaning ba yun?"he asked.

"Haha, wala iyon ano ka ba! ganyan talaga si Xiann we are so close talaga noon, na to the point that napagkamalan na kaming magshota"pagkwe-kwento ko.

"Oh I see"sabi niya at tumango upang ipabatid na naiintindihan na niya.

"So how is your first day of school here?"tanong ko at umupo sa bench, sumunod naman siya.

"Masaya, hindi ko inaasahan na ganito pala kasaya mag aral kaysa mag trabaho buong araw."

Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa or malungkot, bat ba naman pinaghalo?at saka gurl pls hindi ako marunong mag comfort.

Pagkatapus ng salita niyang iyon ay hindi na kami ulit nagpansinan, alam kong may gusto siyang sabihin at ako rin pero hindi ko alam kung ano ang pumipigil saamin na magsalita.

Maya-maya ay dumating na nga ang sundo namin kaya agad kaming pinagbuksan nito at agad naman kaming pumasok, kahit na nakapasok na sa loob ay hindi pa rin kami nagpansinan.

****

Nakauwi na nga kami at nandito na ako ngayon sa living room naglalakad, habang naglalakad ay naabutan ako ni mommy. Kahit na gusto kong magtago ay hindi ko na magawa dahil huli na, idagdag mo pa na nakakatakot ang tingin niya saakin na para bang kakaninin niya ako nang buhay.

Parang alam ko na to.

"Go change your clothes Irish and come here in the living room because we will talk about something"mommy said and kiss my cheek and then leave me standing on my place.

Paktay  ˃̣̣̣̣̣̣︿˂̣̣̣̣̣̣

Hindi manlang hinintay ang sagot ko hindi rin ako kinamusta, galit ba si mommy saakin?hindi ko talaga makakaya kung magagalit siya saakin. Syempre si mommy na yan eh, anong laban ko diyan?baka bigla niya ako mamaya ipalayas sa bahay na ito.