Ayperi: Sen benimle dalga mı geçiyorsun?
0531***: Aksine çok ciddiyim.
0531***: Uslu olman gerekiyor.
Sarhoş olduğunuzda en fazla ne yapabilirsiniz?
************
Dudakları dudaklarımın üzerinde, "Bedenin beni istiyor. Buna sen dahi engel olamıyorsun...
Bu bölümü hızlıca yazıp attım. Yazım yanlışlarını kontrol etmedim. Daha sonra bakacağım. Hemen okumanız için yazar yazmaz attım.
Bir anda aklıma gelip yazdığım bir kurguydu. Fakat gittikçe bağlandığımı hissediyorum. Kafamda baya oturdu. Eh, bana da adım adım yazmak kaldı. O yüzden de kurgu adını değiştirmeyi planlıyorum. İsminin ilerde yazacağım sahneler için çok basit kalacağını düşünüyorum. Ama sizinde fikrinizi almak isterim. Sizce değiştirmeli miyim? Yoksa bekleyip finalden sonra sizinle mi karar verelim? :)
Bu arada yorumlarınız beni çok mutlu ediyor. Sizi özlemişim. Daha önce yoğunluktan göremediğim yorumları hepsini kontrol ettim. Çok tatlısınız. Yerim sizi ya.🥲 Lütfen yorum yapmaktan ve panoma yazmaktan çekinmeyin. Kaynatırız buralardayım artık hehehehe.
O zaman sizi yeni bölümle baş başa bırakıyorum.
Keyifli okumalar.
|HALSEY - DİE 4 ME|
(03.07.2023 - 20:30)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
★★★
İnsan hayatında kaç kez hata yapar? Sayabilir mi? Hayatımda belki de sayamayacağım kadar hata yaptım ama hiçbiri bunun kadar güzel değildi. İçimde küçükte olsa rahat bir yan vardı. Yaptığım hatalardan biri şu an hayatıma mal olmuştu. Değer miydi? Bunu hiçbir zaman öğrenemeyecektim. Benden sonra ne olur bilmiyordum.
Beni neden öldürmüştü? Bilmiyordum.
Takılan maskeler düştüğünde insan gerçeği daha net görebiliyordu. Ben maske takmayı beceremeyen bir insandım. Sedefte benim gibiydi. Ama çevremde bunu başarabilen çok insan vardı, farkındaydım. Belki de bu yüzden hayatım kolay değildi. Aklıma bir yerde okuduğum bir paragraf geldi. Hayat gerçekten de bir maskeli baloymuş.
"Boş verebilseydim, hiçbir şeye aldırmasaydım, üzülecek yerde gülseydim... Ama yapamadım, anlamamıştım yaşamın maskeli bir balo olduğunu. İnsanların her gün, her an değişik maskeler taktıklarını... Bende kendime çeşitli maskeler hazırlamalıymışım! Boy boy, renk renk... Yerine göre kullanmalıymışım, duruma göre... Güleç, kızgın, aşık suratlı, üzgün, perişan, mutlu... Hepsinin yeri geldi ama yapamadım. Hep kendi yüzümü taşıdım. "Binbir surat" denilen insanlar arasında maskesiz biri yaşayabilir miydi? Dayanabilir miydi?"
Dayanamamıştım.
Gözlerim kapalı bilincim kaybolurken aniden nefes nefese yatakta doğruldum.
Gördüğüm kabusun şokunu yaşıyordum. Elim boğazıma giderek orayı okşadı. Gözlerim odağını bulunca derin derin nefes almaya devam ettim. Zira nefeslerim düzensizdi. Son zamanlarda gördüğüm kabuslar iyice çığrından çıkmıştı. Komodin üzerindeki sürahiden bardağa titreyen ellerimle su doldurarak hepsini içtim.
