conflict/hyunmin

26

bir önceki bölüme neredeyse hiç neredeyse de değil hiç yorum gelmemiş ve önceden yayınladığım bölümlerle arasındaki fark 7 katı yani
sanırım bu kadar uzun süre ara vermek hiç iyi değildi

..

"Jeongin bekle!"

Hızlı adımlarla yürüyen Jeongin'in peşinden koşup ona yetişmişti.

"Bekle." kolundan tutmaya çalıştığı anda kolunu çekip birkaç adım geri gitmişti.

"Yoruldum Hyung." demiş ve yanına gidip sarılmıştı.

Hıçkırıkları sessiz sokağı inletiyordu.

"Hey ne olduğunu anlat bana ağlama lütfen."

Yüzünü elleri arasına almıştı.

"Ağlama anlat bana Hyungun sana bir çözüm bulacak."

Jeongin'in gözlerini silmişti ama durmaksızın göz yaşları akmaya devam ediyoru.

"Çok yoruldum. Kahrını çekmekten. Sinirini benden çıkartmasından. Her şeyde bana patlamasından. Yoruldum artık. Bir gün ya lanet olasıca bir gün mutlu olmuştuk sadece. Bir gün ya. O bile daha mutluluğumu sindiremeden uçup gitti."

"Şimdi sakin ol. Ağlama artık. Bana her şeyi anlat? Niye öyle bir tepki verdin."

Jeongin'in başını çekip göğsüne yaslamış ve saçlarını okşamıştı.

"Odaya gittim. Mutluydum gördünüz. En azından bir süreliğine Felix Hyungun olayını da unutmuştum."

Öksürmüştü.

"Hasta olacaksın Jeongin." demiş ve montunun kapüşonunu kafasına geçirmişti.

"Yanına gittim bilgisayarla uğraşıyordu. Kafası hep dolu olduğunda ne yaptığını bile bilmeden bilgisayarla uğraşıyor hep. Gittim sarıldım öptüm. Çok yoruldum yatalım mı dedim. Çocukça davranma Jeongin nelerle uğraştığımızın farkına var. Başınız dertte bir de senin çocukluklarınla uğraşamam dedi. Hyung ben sadece belki biraz rahatlatabileceğimi düşünmüştüm ama bana bi çöpmüşüm gibi davrandı. Bir tek bana da değil hepimize yapıyor bunu."

Jeongin sevgilisinin iyiliğini düşünürken ona bu tarz laflar etmesine kırılmıştı.

Böyle lafları sevdiği adamdan duymak hoş değildi.

"Bak şimdi o da gergin sinirli. Omzunda çok büyük bir yük var. Kariyeri söz konusu."

"Hyung ama biz de insanız. Kariyer her türlü yapılır. Benim kırılan kalbimi nasıl onaracak."

Hyunjin gülmüş ve Jeongin ile birlikte yurda doğru yavaşça yürümeye başlamıştı.

"Bak o seni seviyor. Eminim ki bile isteye de üzmedi seni. Gideceksin gerekirse tribini atacaksın. Vurup kıracaksın ama asla çekip gitme. Yaranın üzerine tuz basmakla aynı derecede. Emin ol bak buna. Gitmek çözüm değil Jeongin."

İkili yolun kalanında ufak tefek sohbet edip Chan'ın dedikodusunu yapmışlardı.

Yurdun kapısından girdikleri anda iki kapı aynı anda açılmıştı.

Seungmin ve Chan dı.

Hyunjin Jeongin'e gülümsemiş ve başıyla Chan'ı işaret etmişti.

O da sessiz bir şekilde Chan'ı es geçerek odalarına doğru ilerlemişti.

"Ne yaptınız."

Hyunjin kapanan kapının sesini duyunca derin bir nefes almıştı.

"Aman tanrım Seungmin çocuk sahibi olmadan baba nasihati verdim az önce. Çok stresli bir şeymiş bu nasihat verme olayları."