Karanlıktaki Umut

9. Bölüm

JerryMabel ve liabella08 'e destekleri için çok teşekkür ederim.

•Hepiniz yeni bölüme hoşgeldiniz. Nasılsınız?

•Hadi başlayalım. Satır arası yorumlarda görüşmek üzere.

🧚‍♀️

"Arama var!" Beynimde bir süre bu ses yankılandı. Büyükçe yutkundum. Sıkmaktan acımaya başlamış elimi gevşettim. Elimde anahtarın izi çıkmaya başlamıştı bile. Sıkıntıyla mahsende bir ileri bir geri gitmeye başladım. Oturma yerlerine oturdum ve dizlerimi karnıma kadar çektim. Tırnaklarımı kemirmeye başladığımda anahtar diğer elimde öylece duruyordu. Anahtarı fark eder etmez arkama sakladım. Tam o sırada kapımın önünden geçen muhafızla derin bir nefes çektim. Garip garip baktıktan sonra yürümeye devam etti.

"Arama başlıyor. Herkes sessizce sırasını beklesin. Aranan kişiler ardından su ve kuru ekmeğini alacak."

Adam konuşmasını yapıp arama yapacak kadının arkasından ilk mahsene doğru ilerledi. Herkes sessizce beklemeye başladı. Sessizliği bozan karşı mahsendeki kız parmaklıkların arasından kolunu çıkarıp bağırdı.

"Lütfen ilk beni arayın! Karnım çok aç."

Kimse umursamadı onu. İlk mahsene girdiler ve an itibariyle aramaya başladılar. Karnım çok az sözü yankılandı kulağımda. Suçluluk ve pişmanlık yayıldı bedenime. Onun yiyeceğini yemiş ve azda olsa doymuştum ama o açtı. Üstüne üstlük kimse onu umursamamıştı. Ayağa kalkıp üzüntüyle yere çöken kıza baktım. Yıpranmış koyu kahve saçları topuz yapılmış, beyaz kanatları yarısına kadar kesilmiş, yeşil gözleri dolmuştu. Göz göze geldiğimizde kolunun tersiyle gözlerini sildi ve soluk bir gülümseme takıntı yüzüne. Ayağa kalkıp oturma yerine oturduğunu gördüm en son. Öylece durdum bir süre parmaklıkların ardında. Bir kaç mahseni aramışlardı bile. Beşinci mahsenden çıkan siyah saçlı kadının arkasından çıkan uzun boylu muhafız bağırdı:

"Biraz önce beni arayın diyen peri nerede?"

Kız oturduğu yerden resmen hoplayarak kalktı.

"Buradayım."

Muhafız kahkaha atarcasına güldü.

"Tamam seni en son arayacağız."

Komik miydi şimdi bu? Ya kendini komik sanıyordu ya da tahtaları eksikti başka bir açıklaması yoktu. Adama aşağılacı bakışlarımı göndermekle yetindim sadece.

Geldiğinden beri bana garip garip bakan kadın bulunduğum mahsene doğru yaklaşmaya başladı.

"Kızıl kızı ben ararım!"

Diğer muhafızalar en başta pek o kızın bakmasını istememiş ama sonradan olur anlamında başlarını sallamışlar sonra da aramaya kaldıkları yerden devam ettiler. Daha ben olup bitenleri idrak edememiştim ki kapı gıcırtıdadı. Belki artık ölümüme bir kaç adım kalmıştı. Kadın bir kaç adımda aramızdaki mesafeyi kapattı. Bense gözlerimi yummuş elimi resmen anahtarı yok etmek istercesine sıkmıştım. Kadının elleri vücudumu kontrol ederken tek istediğim bir şeyler olmasıydı. Belki sihir yeteneklerimi bilseydim kullanırdım ama daha ne gücüm olduğunu bile bilmiyordum ki. Boynumdaki kolye ısınmaya başladı. Sanki bedenim bir başkası tarafından ele geçiriliyor gibiydi.