baş belası - hyunin [minsung]

sıkıntılar

Hyunjin

Anneme anneannemin yanında kalabileceğimi söyledim, ama buna izin vermedi. Anneannem de aynı şekilde eve gidip dinlenmemi istediklerini söylediler. Zor da olsa kabul ettim ve odadan çıktım, merdivenden aşağıya indim ve daha sonrasında hastaneden çıktım. Kapının önünde duvara yaslanan birini gördüm siyah bir şapkası vardı ve birilerini gözetliyordu.

Dikkatimi çekmişti garip tavırları ile daha sonrasında ise aldırış etmeden yürümeye başladım. Arkama bakıp o adam hala orada mı diye duruyordum evet hala oradaydı ve giriş kapısına bakıp duruyordu, bu rahatsız ediciydi. Nedense adamdan çok şüphe duymuştum, birden bire yürümeyi bıraktım ve banklardan birine oturdum. Yanıma yaşlı bir teyze geldi ve konuşmaya başladı. "Şu adam seninde dikkatini çekiyor değil mi delikanlı." dedi.

"Evet teyze. Birisini bekliyor gibi ama adam hiç de gözüme iyi gözükmedi." dedim ve yine adama bakmaya başladım. "Oğlum dik dik bakma bir şey olduğunu anlayacak, çaktırmadan bakmaya çalış. Ben öyle yapıyorum." dedi. "Vay teyze sende de ne şeyler varmış." dedim ve gülümsedim.

"Eşi polis olunca insan bir şeyleri öğreniyor işte oğlum, sen hasta mıydın?" dedi ve bana baktı. Teyzeye döndüm ve gülümsedim. "Yok teyzecim, anneannem düşmüştü. Onun için geldim." dedim ve güldüm. "Çok geçmiş olsun, demek ki bu yüzden koşuşturuyordun. Seni girişte gördüm." dedi ve eliyle omzumu sıvazladı.

"Sağol teyze. Sen niye buradasın?" dedim ve ona hafifçe gülümsedim, ikimize çay alabileceğimi söyledim. Başını salladı ve iki çay alıp geldim, biz konuşurken adam hala orada birilerini izliyordu. "Kemoterapi tedavisi alıyorum oğlum, her gün hastenedeyim diyebilirim." dediği zaman yüzüm düşmüştü.

"Nasıl gidiyor peki, iyi mi gidiyor?" dedim endişeyle teyze gülümsedi ve çayından bir yudum aldı. "İyi gidiyor diyorlar oğlum, iyi olacakmışım." dedi ve gülümsedi. "Teyze adın ne seni ziyarete geleyim." dedim ve gülümsedim. "Adım Sa-emin oğlum. Senin adın ne?" dediği zaman gülümsedim ve çayımı yudumladım.

"Hyunjin." dediğim zaman gülümsedi. "Çok tanıdık geliyor ismin, biliyor musun? Bi' çocuk vardı onu sürekli parkta görürdüm. Adı Hyunjin'di. Ama sonra o çocuk vefat etti." dediği zaman yüzü düşmüştü. "Neden ne olmuştu ki çocuğa?" dedim.

"Çocuğu kaçırdılar oğlum. Yüklü bir miktarda da para istediler ailesinin de durumu yoktu ama bir yerlerden para buldular, polislerle beraber parayı verilecek yere gittiler. Orada da çocuğu gözlerinin önünde öldürmüşler. İnsanlar gerçekten acımasız ve pislik varlıklar, bir çocuğu nasıl öldürebilirsin." dedi...

"İnsanlar kötü teyze. Görüyoruz her yerde. Burada,okulda ve kim bilir daha nerelerde. Hiçbirini sevmiyorum. Bir çocuk. Küçük bir çocuk belki ne hayalleri vardı çocuğun, kabullenmek zor." dedim ve çayımdan bir yudum daha aldım. Daha sonrasında ise adama bakmaya devam ettim, biri hastanenin kapısından çıktı. 17-18 yaşlarında bir kızdı. Adam kızın peşinden gitmeye başlayınca ayağa kalktım, "Hyunjin oğlum, birilerine söyleyelim tek başına gitme."

"Sa-emin teyze sen şurdaki polislere haber ver ben gidiyorum." dedim ve adamı takip etmeye başladım. Adam tıpkı gangster gibiydi, herhalde herkese öyle bir izlenim bırakmıştı. Sessizce arkasından ilerlerken duvarın arkasına geçtim, adam arkasını döndü ve etrafı kontrol etti. Kimse olduğunu göremeyince kızı takip etmeye devam etti, kız hastanenin arkasına gidiyordu.

Sessizce onları takip etmeye başladım, şuan kendimi polis gibi hissediyordum. İleride belki polis olabilirdim, ama resim çizmek daha iyi hissettiriyordu. Polis olmak da zor işti, onca yaşanan olaya rağmen kendini toparlaman ve kendini kontrol etmen gerekiyor. Kim bilir psikolojileri nasıldır?