Cid Madrigal: The Playboy Casanova's Son [TPCS] [BxB] UNDER EDITION

36

[⚠️GRAMMATICAL ERRORS AHEAD ⚠️]

Aki's POv

[7 YEARS LATER]

"Wag masyadong tumakbo  Ace!" Sigaw ko sa anak ko habang naghahabulan sila sa mga batang kalaro din nila.

"Hayaan mo mona silang magsaya nag iingat naman sila eh" saad pa ni Lance. Tumango naman ako sabay lingon kay Dilan na busy sa selpon niya. Ewan ko sa batang to. Kahit kailan diko nakitang nakikipaglaro kasama ang kapatid niya at ang anak ni Lance na si Clyd.

Nilapitan ko naman ito habang binantayan ni Lance ang mga bata sa playground.

"Anak Dilan? What's wrong?...andito tayo para naman makapaglaro kayo ng kapatid mo hindi yung palaging nalang kayo sa bahay pag walang pasok" saad kopa sa kanya.

"Papa I don't want to play that kinds of stuffs" saad pa niya habang nakatutok parin sa selpon niya kaya kinuha ko naman ito na ikinagulat niya sabay tingin sakin.

Aaminin kung kuhang kuha talaga niya ang mata ng ama niya,ang ilong, at mukha. Ni isa wala siyang namana sakin maliban sa kapatid niya.

"Bata kapa anak, you can play whatever you want dahil kapag malaki kana just like me and your tito Lance dimo na maranasan ang ganitong kabataan mo" saad kopa sa kanya.

"It's okay Papa. I'm happy that you and Ace is here with me that's all I wanted " saad pa niya sabay yakap sakin kaya niyakap ko naman siya pabalik sabay halik sa noo nito.

"Masaya ako na dumating kayo sa buhay ko mga anak. Diko alam kung kakayanin kung mawala kayo sa tabi ko at magdusa tulad ng ginawa kung pagtitiis sa ama niya kaya ko siya iniwan habang nasa sinapupunan palang kayo" saad ko dito.

Yes you read it right... diko pinagkait sa mga anak ko na malaman din nila kung sino ang Daddy nila dahil ayaw kung lumaki sila ni pangalan ng Totoo nipang ama di nila alam.

"Don't worry Papa, me and Ace never gonna leave you" saad pa niya kaya mahal na mahal ko itong mga anak ko. They understand my situation ganon din ako sa kanila.

"Tara na Aki. Pagod na ang mga bata uwi na muna tayo ng makapagbihis sila ang babasa ng mga damit at ang dudumi na" saad pa ni Lance kaya tumango naman ako bilang pag sang ayun.
.
.
.
.
"Ohh Aki nasan na ang mga bata?" Tanong ni Lance. Andito kasi ako sa sala. Nililigpit ang mga naiwan nilang kalat. Kala ko pag uwi namin dito ay pagod na sila kakalaro pero naglaro pa pala.

"Ayun nasa kwarto nila" sagot kopa. Sabay upo ni Lance sa sofa.

"Ahmm Aki?" Tawag niya sakin kaya napatigil naman ako sa ginagawa ko sabay lingon sa kanya.

"Bakit Lance ano yun?" Tanong kopa.

"Uuwi ako ng Pilipinas bukas... Sasama kaba sakin pauwi?" Nabigla naman ako sa tanong niyang iyon sabay kabog ng dibdib ko at di agad makasagot sa sinabi niya.

"Kung dikapa handa okay lang... bibisitahin namin si Mama doon lalo pat nagkakasakit na siya. Ayaw ko naman na diko siya madadamayan sa karamdaman niya diba?" Saad pa niya tumango naman ako.

"Sige pero sigurado kang bukas na ang alis niyo?" Tanong kopa.

"Oo eh. Tumawag kasi si Tita na pinapauwi ako ni Mama" sagot naman niya.

"Ganon ba?... pero paano si Harry. Alam mong nakalaya nayon dalawang taon na ang nakalipas. Di kaba nangangambang magkatagpo ang landas niyo?" Saad ko. Ngumiti naman siya.

"Ang totoo niya gusto ko rin siyang makita eh. At ipaalam sa kanya na nagkaanak kami. Di sa umaasa ako na mahalin niya ko pero diko naman ipagkakait kay Clyd kung sino ang Ama niya" saad niya. Sabagay tama nga naman siya.

"Kung yan ang desisyon mo,susupurtahan nalang kita. Pero sa ngayon di kita masasamahang umuwi. Dipa ako handang magtagpo ang landas namin ni Cid dahil alam kung babalik lahat ang ala-alang pitong taon ng nakalipas na gusto ko ng makalimutan at ibaon sa limot ang lahat ng pangyayaring iyon" totoo kung ani dito.

"Ikawng bahala Aki. Sige maiwan na muna kita. Kailangan kopang ihanda ang dadalhing gamit sa pag uwi namin ni Clyd sa Pilipinas" paalam niya sabay panik sa taas. Kaya napaupo naman ako sa sofa sabay hinga ng malalim.

Sa mga nakalipas na taon diko parin makalimutan ang lalaking lubos kung minahal. Sa pitong taon nayun kinaya kung buhain ang mga anak namin sa tulong ni Lance. Pero bakit ganon? Miss na miss kona siya? Pero kikuntra ako ng sarili kung isipan at diko parin lubos maisip bakit niya ako nagawa pang lokohin sa ilang buwan naming pagsasama. Kung hinayaan koba siyang mahpaliwanag? Di aabit sa ganito? Pero bakit diko kayang makita siya ulit? Natatakot ako sa maaaring mangyari, natatakot ako na baka sa pag iwan ko sa kanya ay kukunin niya ang mga anak ko. Diko na alam kung anong gagawin ko. Na hanggang ngayon binabangongot parin ako ng nakaraan ko. Na hanggang ngayon masakit parin sa puso ko ang lukuhin niya ako ng ganon.

Tumayo ako sabay lapit sa may maliit na cabinet sabay bukas doon at kinuha ang isang maliit na envelop. Iniisa-isa kung tingnan ang mga litratong matagal kung iniingatan ng di mawala.

"Cid?..kung nasan kaman ngayon mahal na mahal parin kita. Kahit niloko moko pero di ganon kadaling kalimutan ang pagmamahal ko sayo. Ang martyer ko diba? Pero yun ang totoo. Dipa ako handang magpakita sayo. Pero pangako makikita morin kami ng mga anak mo, diko ipagkakait sayo ang mga anak mo dahil lalo pat ikaw ang totoong ama nila." Saad ko habang nakatingin sa mga litrato niya. Diko alam na unti-unti na palang pumapatak ang mga luha sa mga mata ko kaya agad ko naman itong inalis sabay tayo ng biglang may nagsalita na ikinagulat ko.

"Papa?... ate you crying?" Tanong ni Dilan sakin kaya hinarap ko naman agad siya.

"No imong not baby... napuwing lang si Papa I'm okay" pagsisinungaling ko.

"Is Daddy made you cry again?" Just forget him Papa. Don't force your feelings to someone who's cheated on you" nagulat naman ako sa sinabi niyang iyon na nagpataas ng dugo ko.

"DILAN!! Why did you say that!? Ang bata mopa para alam ang lahat tungkot sa pagmamahal ko sa Daddy niyo" inis kung ani dito.

"Tssk... I don't care if he is our dad papa, but making you sad and everything... it doesn't mean we tolerate it" saad niya sabay walk out

Ngayon kolang nakita ang ganitong side niya. After all this time.

"Nagmana nga sa Daddy niya" saad ko nalang sabay itago at ibalik sa cabinet ang envelop at pumanik sa taas.

To be continue......