The Rozovsky Heirs 10: Adam Mikolos Rozovsky

Chapter Thirteen

Chapter Thirteen

Feelings

I woke up in the middle of the night. I was inside Adam's bedroom. Dinala niya ako rito kanina sa kwarto niya pagkatapos ng may nangyari sa amin...

Hawak ko ang kumot sa dibdib ko habang nakaupo ako sa kama niya ay binalingan ko siya sa tabi ko. Natutulog na si Adam.

Inangat ko ang isang kamay ko at unti-unti itong binaba sa mukha ni Adam pagkatapos ay marahan kong hinaplos ang pisngi niya. I was careful not to wake him up. I didn't want to disturb his sleep.

I sighed quietly and stopped caressing his face... Mahabang panahon ko rin siyang napagmasdan habang natutulog siya...

Mga madaling araw nang magising din si Adam. Nakahiga na akong muli sa tabi niya at pinikit ko pa ang mga mata ko pero naabutan na niya siguro akong gising na rin kaya tinawag niya ang pangalan ko. "Aeva..." He gently called.

Unti-unti na lang muli akong nagmulat ng mga mata. Agad nagtagpo ang mga mata namin ni Adam at nagkatinginan kami. "Let's talk..." he gently said as he caressed my face...

Marahan lang akong tumango. Bumangon ako at umupong muli sa kama. Sumunod din na bumangon si Adam sa akin. We were quiet for awhile before he first spoke. "I'm sorry..." he quietly said.

"Do you regret what happened to us?" I asked him. Pagkatapos ay tiningnan ko siya.

Tumingin din siya sa akin. At pagkatapos ay umiling siya. "No. I'm just... I'm guilty that it happened to us too soon..." He really seemed conflicted.

Nanatili lang naman ang tingin ko sa kaniya. Muli kaming nagkatinginan nang tumingin din siya sa akin. "Are you really okay with it..." He worriedly asked me.

Tumango lang naman ako.

Nag-aalala pa rin si Adam habang tinitingnan ako kasi siguro dahil sa mukha ko that I was only wearing a straight face... or emotionless...

And then I thought, should I smile to reassure Adam... "It's fine, Adam." I reassured him with a small smile I tried to form on my lips.

Nanatili pa rin siyang nakatingin lang sa akin nang ilan pang sandali. Bago siya muling nagsalita. "I'm really sorry. I should've controlled the situation..." And then he sighed. Then he gently took my hand and held it. I felt the warmth of his careful hold. "Pero nagpadala pa rin ako sa emosyon ko. But, Aeva," Tinitigan niya ako sa mga mata ko. "Again, I don't regret what happened to us. Because to be honest, ginusto ko rin 'yon. Tsk. You see, I'm such a jerk. But I want you to know that I'll take responsibility for what happened."

"Hindi pa naman siguro ako mabubuntis agad." Pero natigilan din ako sa nasabi. Halos wala sa sarili akong umiling pagkatapos kong matulala. Hindi ako pwedeng mabuntis. Paano ang bata? Ano ang mangyayari sa kaniya...

Naramdaman ko ang bahagyang paghigpit sandali ng hawak ni Adam sa kamay ko. Kaya natuon muli sa kaniya ang atensyon ko. "But no matter what will happen next, I will take care of you. And I want to do it, always." Adam said to me with his face full of perseverance...

Unti-unti lang muli akong tumango sa kaniya...

"Aeva..." he called again.

"Hmm?"

Nagkatinginan muli kami at nakita ko siyang bahagya pang napalunok, bago siya nagsalita. "I... Please I don't want you to think that I'm only saying this now because something already happened between us... I..." Mukhang nahihirapan siya sa gusto niyang sabihin...

Kaya nagsalita na rin ako. "Ayos lang, Adam." I just tried to reassure him again. I don't want him guilty when I was the one who initiated it first.

Pero umiling siya. "No. Aeva, I..." Tumingin siya sa mga mata ko. "I have liked you ever since I first saw you in our class..." pag-amin niya.