The Rozovsky Heirs 10: Adam Mikolos Rozovsky

Chapter Eighteen

Chapter Eighteen

Safe

After Adam found me in that small old apartment he brought me with him in his condo in Manila. Gusto kong magtanong sa kaniya kung ano ang nangyayari...

Kung bakit kami ngayon nandito na sa Manila at paano ang pag-aaral at estate niya sa Masbate. Pero ayaw ko na rin na bumalik pa siya doon dahil hindi na siya ligtas sa lugar na iyon.

Hindi ko pa muli nakakausap si Kuya Levi. Pero nakausap ko na rin sa tawag si Jose and I'm glad that he's just fine. I told him to go home to Hacienda Avila and continue his life there. After Kuya Levi reassured me na wala naman daw alam sina Mama tungkol sa pagtulong sa akin ni Jose hanggang noong nakaraan.

"Sigurado ka bang ayos ka lang d'yan, Aeva?" Naririnig ko ang pag-aalala sa boses ni Jose habang kausap ko siya sa phone.

"Ayos lang ako, Jose. Huwag ka nang mag-alala sa akin. Nakakausap ko rin naman si Kuya Levi..." Napabaling ako nang marinig kong bumukas ang pinto ng kwarto ni Adam dito sa condo niya. "Uh, kailangan ko nang ibaba itong tawag, Jose. Basta iyong sinabi ko sa 'yo. Mag-ingat ka na lang d'yan sa hacienda. At magiging okay lang ako. Hindi naman ako papabayaan ni Kuya Levi..." sabi ko na lang at pagkatapos ay binaba ko na ang tawag.

Bumaling ako kay Adam habang hawak ko pa rin ang cell phone ko. Hindi niya naman ito kinuha sa akin nang magdesisyon siyang isama ako sa kaniya... Kuya Levi was worried when I told him that Adam got me, pero nakatawag pa rin ako sa kaniya.

"Are you sure you're doing fine, Aeva?" Kuya Levi asked me through the phone.

"I'm fine, kuya. Hindi pa kami nag-uusap ni Adam... Pero mukhang hindi naman niya ako sasaktan. I just can feel it. And I trust him." I said.

I can hear Kuya Levi sighing from the other line. "Are you sure about this, Aeva? Sabihin mo lang sa akin kung nasaan ka ngayon. I'll come get you no matter what." He firmly said.

Hindi pa agad ako nakasagot sa sinabi niya at bahagya lang umawang ang labi. And then a small smile formed on my lips. I just thought that my brother was being so thoughtful of me. And I never expected this from him. Hindi ko inakala noon na balang araw ay mangyayari ang ganito sa akin. Na ang kapatid na pinaka hindi ko inasahan ay siya pang magpaparamdam sa akin na poprotektahan niya ako.

Ayaw ko na lang isipin si Aldrich... Although I remember how we met at the orphanage when we were young... How I thought he'd protect me from then on...

"T-Thank you, Kuya Levi... I appreciate it a lot, but... I think I'll stay here for a bit..." Marahan kong sinabi sa kaniya sa nagpapatuloy naming tawag.

I heard him let out another sigh. "I don't understand, Aeva..." Humina ang boses niya na parang hindi na nga niya naiintindihan...

"Don't worry about me... I'll be fine, Kuya Levi..." I tried to reassure him.

Iyon ang naging pag-uusap namin ni Kuya Levi bago ko pa nakausap din si Jose.

"Who are you talking to?" Adam asked me when he entered the room and caught me talking to someone on my phone.

"Uh, a friend..." mahinang sagot ko sa kaniya.

Kumunot ang noo niya sa akin. And I thought that he'd take my phone from me. Pero hindi naman niya ginawa. And I thought that he's not being careful... Kaya ako na lang din ang nagpatay sa phone ko at tinago na lang sa may bedside table. Ang mahalaga naman ay natawagan ko na sina Kuya Levi at Jose na nasabi ko sa kanilang maayos lang ako...

Nagluto si Adam ng pagkain para sa amin. Pagkatapos ay tahimik lang din kaming kumain. Mabagal ang pagnguya ko sa pagkain at patingin-tingin din ako sa kaniya. Although he just busied himself with the food.

But after a while he asked me a question. "Who was with you back in that place?" he asked.

Tumingin ako sa kaniya. "A friend..." I quietly answered.

"The same friend that you called earlier?" Mula sa pagkain niya ay nag-angat siya ng tingin sa akin.

Unti-unti na lang akong tumango...

"Why... were you hiding? And away from your family?"

"I have contact with my brother..." was my first answer to his question.

Nagkatinginan kami ni Adam. At pagkatapos ay wala na siyang naging tanong sa akin. Iyon lang.

And I feel like I could answer whatever questions he has for me. I feel like I can be so honest with him with everything now...

Hindi ako makalabas kung kailan ko gusto noon dahil nga nagtatago ako. At isa pa ay madalas din sumama ang pakiramdam ko and I didn't want to just faint while I'm outside. Kaya naman si Jose ang nagdadala sa akin ng groceries ko at iba pang mga pangangailangan at inuutusan din siya ni Kuya Levi. Pangatlong paglipat ko na rin iyon and I was in a remote area here in Luzon... Kasi hindi naman ako pwedeng manatili sa Negros o saang lugar na mas malapit lang pa rin ako sa mga Zachmann o sa hacienda...

And that's when Adam found me. At bumiyahe na lang agad kami papunta na rito sa Metro Manila galing ng probinsya... Kaya hindi na rin ako naabutan ni Kuya Levi, because Jose even tried to contact him right away pero wala na ako roon sa lumang apartment nang dumating si Kuya Levi at nadala na ako ni Adam.

Napahawak ako sa dibdib ko at nagulat pa nang paglabas ko ng banyo ay nandoon na si Adam malapit sa pintuan ng bathroom. Nagkatinginan kami. "Are you all right?" He asked me.

Unti-unti naman akong tumango at kinabahan. "Oo, ayos lang ako..." I gulped a bit. Hindi naman ako nagsuka sa banyo kagaya ng madalas... Pero nahihilo ako kanina kaya nakapagtagal din sa banyo...

"You've been inside for a while..." he said pertaining to his bathroom.

Tumango lang ako. "Uh, medyo masama lang... ang tiyan ko..." I lied.

Hanggang sa tumango lang din si Adam sa naging sagot ko...

Pero iyon lang naman ang naranasan ko simula nang magkasama na kaming muli ni Adam. Because the next days were unexpectedly fine. I mean hindi na yata ako nagsusuka or my morning sickness... Parang nawala na rin ang pagkakahilo ko na madalas din mangyari noon sa akin.

Bigla na lang akong napangiti sa sarili ko... Sa pag-iisip din na maybe my child knows that his/her father is here so he doesn't make me feel sick... I'm just not sure if it's possible, tho. But it can be that...

I may not know what I was doing... or thinking... na hinahayaan ko pa rin ang sarili ko ngayon na makasama si Adam. But I thought that I wanted to stay with him. And that's because I feel safe here... No matter if we're not really okay...