Fake Ac S' | chanmin

Umut vermemek için.

Chan:
İyiyim, Değersiz değilsin kim dedi bunu sana?

Seungmin:
Yazmayacağını düşünmüştüm.

Chan:
Yazdım işte, uyandığında yaz demişsin.

Seungmin:
Hoşlandığım çocuk beni umursamadığını söyledi.

Chan:
Sevmek zorunda değil ama sevdiğin kişinin böyle demesi üzücü gerçekten.

Seungmin:
Dershanede oturup konuşalım mı?

Chan:
Dershaneye gelemicem.

Seungmin:
Neden?

Chan:
Biraz rahatsızım.

Seungmin:
Neyin var? Bir şey mi oldu? İyi misin?

Seungmin art arda sorduğu sorular üzerine bunalmıştım. Beni düşünmesi güzeldi, sorması da iyiydi ama tek bir soru yetmiyorken üst üste birkaç soru sormuştu. Sevmiyordum böyle şeyleri.

Chan:
Görüşürüz Seungmin.

Telefonu kapatıp yola baktım. Wook hyungun geldiğini görünce zamanlaması hoşuma gitmişti. Gülümsedim. Araba durunca arka koltuğa çantamı koyduktan sonra ön koltuğa oturdum.

"İyi misin Chan?" der demez arabayı hareket ettirdi. Koltuğa yayılarak oturdum. Nefes kontrolü yapmaya başladım her zaman yaptığım gibi.

"İyiyim hyung. Sadece uyumak istiyorum." dedim. Başını salladı.

"Sağlıklı yemekler ye diye eve çalışan tuttum." deyiverdi birden.

Bunu istemediğimi biliyor olması gerekiyordu. Yabancı insanlarla göz teması kurmaya bile korkarken bu adam eve yabancı aldığını söylüyordu. Marketten yiyebilirdim, veya bir restaurantta. Yejin'in böreklerini de yiyorum. Bana yetiyordu, ne diye yabancı birini eve alırdı ki!

"Neden yaptın bunu?"

"Güven bana Chan, çok güzel yemek yapıyor. Şirkette de beraber çalıştığımız için tanıyorum onu." deyip göz kırptı.

"Peki, odama adım atmasın yeter." dedim. Sesim oldukça öfkeli ve ciddi çıkmıştı.

"Onu çoktan uyardım. Seninle ilgili hiçbir şeye dokunmayacak. Sadece yemek yapacak." dedi.

Gülümsedim.
Çok geçmeden eve gelmiştik. Artık bu koca villada yaşayacaktım. Hâlâ alışamamıştım, en çok istediğim evin yakınında bir market olmasıydı. Var mıydı bilmiyorum. Arabadan inip çantamı aldım ve hızlı adımlarla eve girdim. Girdiğim an Berry'i görünce ruhumdaki sıkıntı kaybolmuştu bir anda.

Çantamı yere atarken Berry'nin koşmasını izledim. Kahverengi-beyaz tüylerini her izlediğimde büyüleniyordum o kadar güzeldi ki. Benim kızımdı o.

"Güzelimm!" diyerek öptüm onu. O kadar çok öptüm ki her öpüşümde özlem gidereceğime daha da özlüyordum sanki. Beni bırakıp içeriye koşturunca ben de odama gitmek için çantamı alıp arkasından gittim. Üst kata çıkıp odama ilerledim. Eski ev olsaydı kapıdan girdiğin an yatak odası görünürdü ama bu evde biraz enerji sarf edecektim.

Kapıyı açıp içeriye girdim. Batman'li eşyalar ile göz göze gelmenin mutluluğu güldürmüştü beni. Çantamı koltuğa fırlatıp hemen üzerimi değiştirmek için dolabı açtım. Siyah pijama takımını giyecektim her zaman olduğu gibi. Hızla giyinip telefonu aldım ve yatağa yattım. Midem biraz ağrıyordu ama normal ağrıydı biliyordum. Sabah yemek yemiştim zaten. Sabah dediğim saat 6 gibi falan. Şimdi de saat 8'i geçiyordu. Seongjin'e mesaj attım heyecanla.