In Your Eyes

Chapter 1

GRANDMA ...

Tahimik lang kami ng buong biyahe. Kahit gusto ko siyang kausapin ay nadadala ako ng takot. Napabuntong hiniga ako at marahan siyang tinignan. Nakapikit ang mata niya habang nakahalukipkip ang mga kamay niya sa kanyang dibdib. Aristaeus was indeed a nice guy, plus he's intelligent and good-looking man. Halos lahat ng magagandang salita ay nakadikit na ata sa lalaking toh. Habang ako... ay ang kabaligtaran niya. And to be frank I don't feel to be his wife. Pakiramdam ko ay dapat siyang mapunta sa kagaya niya at hindi sa akin.

"Feeling guilty? Come on Radleigh, saying sorry won't hurt your ego. Stopped playing bitches and stop staring at me." He said in a serious and cold tone while looking at me, which bring me back to reality.

"Did I really stare at you?! Don't assume too much, little jerk. And I like playing this game called not putting down your ego and pride." I grin at him which makes him angry.

"Oh well, why I would expect a bitch like you to change? No matter how they dressed or live in a luxury mansion nothing would change. They are born to be bitch and slut and they will die to be like that." Pang-iinsulto niya sa akin na siyang kinakuyom ko. Di ako nagsalita, at matalim ko lang siyang tinitigan.

Nang huminto ang sasakyan namin sa tapat ng entrada ng mansion tinitirahan naman ay agad akong lumabas at dumaan sa kabilang pinto. Padabog akong naglakad papasok ng masion. Ni hindi ko na nabati si Nanay Lourdes dahil sa inis.

"Nag-away nanaman ba kayong mag-asawa?" Tanong ni nanay Lourdes kay Aristaues.

"Hmm...at dahil yon sa katigasan ng ulo ng alaga niyo. Kapagod na siyang pagsabihin Nay." Dinig ko pagsusumbong ni Aristaues kay nanay Lourdes habang papaakyat ako sa ikalawang palapag. Mas lalong kumulo ng dugo ko sa sinabi ng hayop na yon!!

Padabog kong sinarado ang pintuan ko at sinusi iyon. Nanghihina akong lumapit sa kama ko at napa higa. Mayamaya lang ay unti-untingnamasama ang mata ko hanggang sa mapansin ko na lang na umiiyak na pala ko. Agad akong pinakalam ang sarili ko dahil kapag nagtuloy-tuloy ito ay baka ikapahamak ko pa. Hanggat maari ay nilimimitahan ko ang pag-iyak dahil. Nang isang beses akong umiiyak ng sobrang tagal at sobrang haba ay dugo ang iniyak ko. Hindi pa ganoon kagaling ang mga mata ko kaya magmula noon ay kinokontrol kong huwag maiiyak or maistress ng sobra.

Nang tuluyan na akong kumalma ay, pumunta ako sa banyo para mag half bath, katapos noon ay nagpalit ako ng night dress. Bumalik ulit ako sa kama ko para mahiga at makapagpahinga. Di agad ako dinalaw ng antok dahil naalala ko si lola...

Mapait akong napangiti habang inaalala siya at buhay ko noon.

Eight years ago...

"Elle apo... hindi ka ba tapos diyan." Pagtawag sa akin ni lola. Kasalukuyan kong gumagawa ng paso. Kahit di ako nakakakita ay hindi handalang yon para magawa ako ng paso, palayok, vase at iba pa. Si Lola rin ang nagturo sa akin kung papaano gumawa ng mga paso, kaya kahit papaano ay nakakabuo ako ng kung-ano anong bagay.

"Sandali lang po lola, tatapusin ko na po ito malapit na rin pong matapos." Saad ko habang pinakikiramdaman ko ang taas at lapad ng paso na gingawa ko. Nang maramdamang ayos na iyon ay huminto ako sa paggawa.

Marahan akong tumayo gamit ang baston na nasa akin kanan. Gamit ang aking baston ay pinakikiramdaman ko ang akin paligid bago maglakad. At dahil kabisado ko naman ang daan pa punta sa amin ay hindi ako masyadong nahirapan.

"Lola, nandito na po ako." Saad ko ng maradaman kong nasa bahay na ako. Maingat akong humakbang sa hagdaan ng aming bahay. Nangtuluyan akong makaakyat ay pumasok ako sa loob at kaagad dumiretso sa kusina.