In Your Eyes

Chapter 8

TRUST...

Habang nagmamaneho ako patungo sa restaurant kung saan kami magkikita ni Elliott, ay hindi mawala sa isip ko si Aristaeus Sobrang naguguilty ako sa ginawa at sinabi ko kanina.

Hanggang sa makapasok ako sa restaurant at mauupo sa upuan ni nireserved para sa amin dalawa ni Elliott ay si Aristaeus pa rin ang naiisip ko. Pero isinantabi ko muna iyon ng makita kong papalapit na sa puwesto namin si Elliott . Nakangiti ako sa kanya sabay tumayo sa pagkakaupo.

"Someone is excited." Natatawang wika niya sa akin sabay abot sa akin ng isang bouquet ng bulaklak.

"Hindi kasi traffic kaya napa aga ako." Kunwari masaya kong tugon na siyang kinangiti niya hanggang tenga. Pssh kung alam mo lang... hindi ka mamakakangiti ng ganyan.

"Shall we eat ?" Tanong sa akin ni Elliott na siyang kinatango ko. First kumain muna na kami ng appetiser na shrimp cocktail habang hinitay ang main course na inorder namin.

Halos mabagal lang ang pagkain ko dahil nakokonsensya talaga ko sa ginawa ko. Tapos idagdag pa yung nahimigan kong pagmamakaawa niya sa bose niya bago ako umalis.

"Is there so wrong?" Nag-aalala tanong sa akin ni Elliott na siyang kinailing ko, pagkatapos ay pilit akong ngumiti.

Hanggang sa maiihain sa amin ang inorder naming main course namin
na Rogan Josh ay halos wala akong kaganagang kumain. Ni hindi ko malasahan ng maayos ang pagkain dahil lumilipad ang utak ko sa kawalan. Nagbalik ako sa realidad ng marinig ang pagkalansing ng mga kurbertos sa plato ni Elliott.

"Your physical present but your mentally absent. Kina pa ako nagsasalita dito pero para wala kaman lang naririnig." Elliott said in a pissed tone. I bit my lips because I'm guilty about what he said.

"I'm sorry. Hindi ko alam kung bakit ba ako nagkakaganito." Pagpapaumanhin kong wika habang nakayuko. Narinig ko ang malalim niyang pagbuntong hininga.

" Ang dalang na lang nating magkita tapos ganito pa?" Nagtatampo niya saad na siyang lalong kinayuko ko.

"I'm really sorry, meron lang talagang gumugulo sa isipan ko. Pakiramdam ko kasi meron akong dapat gawin pero hindi ko alam kung ano yon." Pang-aamin ko bago ko sinalubong ang mata ni Elliott.

"Importante ba yon hmm...?" Taas kilay niya tanong sa akin na siyang pinagkibit balikat ko.

"I don't know, I'm just trying my best to get rid of that off." I try my best to show off some smile before I take another bit of my food.

"You can go, babe, I understand." Saad ni Elliott mayamaya na siyang kinaangat ki ng tingin.

"No, I will stay with -" he cut me off.

"You can go, I understand. I'm so sorry kung medyo naiinis ako. Feeling ko kasi ay hindi ka masaya na kasama ako. Pero mas hindi naman ako makapakaling makita kitang ganya. Para hindi ikaw. You must go now, babe. I understand na baka meron ka talgang kailang asikasuhin. " Malungkot niya saad na siyang kina-awang ng labi ko.

"I'm so sorry... Babawi na lang ako bukas. I just really need to do something even though I'm not sure about what I'm gonna supposed to do." Nahihiya kong saad na siyang kinatango niya.

"You can go now, babe. Kahit huwag ka ng bumawi ayos lang." Nakangiti niya saad sa akin na siyang nagpagaan ng loob ko.

"No. Babawi ako bukas, dinner na ulit tayo. I'll make sure na ayos na ako bukas. Thanks for your understanding, babe." Saad ko bago ko inabot ang kamay niya na nakapatong sa mesa.

Nang makapagpaalam ako ng mabuti kay Elliott ay dali-dali akong sumakay sa sasakyan ko. Hindi ko alam kung bakit dinala ko ang sarili sa Brewtiful Day, saktong isang oras bago ito magsara. Halos puno ang lugar ng tao na bahagya kinangiti ko. Agad akong lumapit sa counter kung saan na kapuwesto ngayon si Owen.