Gruz na ziemi,
Deski skrzypią pod stopami.
Porzucony naszyjnik błękitem się mieni,
Na podłodze ponurej sieni.
Tynk osypuje się ze ścian.
Pytam siebie, co zrobić mam.
Ten budynek; tyle historii, tyle smutku...
Walczyć o nie chcę, do skutku.
Lecz, co ja mogę, skoro nikt nie pamięta?
Dom ten całkiem już zdrobniał.
Porzucony, opuszczony...
Kiedyś ludzi tu miliony,
Dziś sufit niby oszklony,
Ale jednak nie...
Nade mną sufit z nieba.
Nieba pełnego gwiazd...
YOU ARE READING
Wiersze do Ciszy...
PoetryWiersze to sposób mówienia kiedy nikt nie chce słuchać. Dlatego właśnie zaczęłam pisać. Włożyłam w każdy wiersz część swojej duszy. Może ty odnajdziesz w nich cząstkę swojej? #1 wiersze (7.11.2023) #2 wiersze (3.07.2024)
