Ławka w parku,
Dawno nikt jej nie używał.
Ludzie pędzą jak w amoku,
Nikt się przy niej nie zatrzymał.
Nikt nie usiadł,
Nie rozmawiał z kimś obcym.
Teraz wrogość diabeł posiał,
Wśród ludzi bez dobroci krzty.
Nikt nie znajdzie czasu,
By choć na chwilkę
Zatrzymać życie swe przy krzewie bzu.
I pomyśleć: "Odpocznę odrobinkę"
YOU ARE READING
Wiersze do Ciszy...
PoesíaWiersze to sposób mówienia kiedy nikt nie chce słuchać. Dlatego właśnie zaczęłam pisać. Włożyłam w każdy wiersz część swojej duszy. Może ty odnajdziesz w nich cząstkę swojej? #1 wiersze (7.11.2023) #2 wiersze (3.07.2024)
