KURT DØKUZ 18+

2.5. BÖLÜM | NEFRET EDİYØRUM SENDEN

Hayat hızlı değişkenlere sahip bir oyun alanı gibiydi. Onun gibi bir adamla tanışmam normal şartlarda mümkün bile değilken normalde asla oturmayacağım bir masaya oturarak o gece ona doğru ilk adımımı atmıştım. Sonrasında hayatlarımızın birbirinden oldukça farklı olduğu görsem de ondan uzak kalamamıştım. Normalde denk gelsem arkama bakmadan kaçacağım bir adamken onun tehlikeli aurasına kapılıp gitmiştim. Günden güne de o suyun içinde akıp gidiyordum. Hayat beni öyle bir noktaya getirmişti ki artık onunla aynı evde yaşamaya başlayacaktık. Lazım olacağını düşündüğüm birkaç eşyamı toplayıp gelmiştim evine. Yatak odasındaydım, valizimi açmış giymek için rahat bir şeyler bakıyorken o da aşağıda yiyecek bir şeyler hazırlıyordu.

Belime koyduğum ellerimi çözerek ofladım. Rahat bir şeyler giymek istiyordum ama gecelikle aşağı insem muhtemelen ona karşı hiç şansım olmazdı. Adamın görmediği tek bir noktam bile kalmamışken bunları düşünüp çekinmem yersizdi belki ama yine de biraz normal giyinmek istiyordum.

Eğilip birkaç kumaş parçasını araladım ve kafamdaki saten pijama takımını çıkardım. Hem biraz kapalı sayılırdı hem de rahattı. Bir şort ve askılıdan oluşan takımı giyip saçlarımı serbest bıraktım. Çıplak ayaklarım parkede sesler bırakırken kapıyı araladım ve küçük adımlarla birlikte aşağıya indim.
Her ne kadar buraya ilk defa gelmemiş olsam da bu sefer daha uzun kalacağım için olsa gerek etrafı daha detaylı inceliyordum.

Basamakları bitirip mutfağa bakındım ama ortalıkta görünmüyordu. Salona geçtiğimde ise onu koltukta otururken bulmuştum. Orta sehpanın üzerindeki pizza kutularına ve şarap doldurulmuş iki kadehe kısaca bakarak konuştum. "Oyun mu oynasak?"
İçeriye adımlayarak konsolun üzerindeki Playstation kollarına baktım. Yunus birlikte oynadıklarını söylemişti, onunla oynamayı o zamandan beri istiyordum.

Bakışları bana döndüğünde kendimi koltuğun boş köşesine bırakmıştım çoktan. Üzerimde dolanan gözlerine dönerek ondan bir cevap bekliyormuş gibi baktığımda "Olur." demişti ama bence neye olur dediğini dahi bilmiyordu. Dalıp giden ifadesine karşılık uzanıp pizza dilimlerinden birini aldım. Şirketteki öğle yemeğinden beri hiçbir şey yememiştim ve kurt gibi açtım. Gerçek bir kurt gibi yani.

Benim devam eden hareketlerimden sonra toparlanmıştı. Pizza diliminin neredeyse yarısına geldiğimde oyunu hazır hale getirmiş ve yanıma oturarak şarap dolu kadehine uzandı. "Şirkette yemek vermiyorlar mı size?"

O kadar mı aç görünüyordum? Duraksadım. Ağzımdaki lokmayı çiğnerken onun gözünden kendimi görmeye çalıştım ama herhangi bir sorun yoktu bence. Sadece fazla açtım kabul ediyorum.

Ağzımdaki lokmayı yuttuktan sonra elimdeki dilimin kalanını bıraktım. "İştahı fazla olan çalışanlara sahipsiniz malesef Kurt Bey."
Ellerimi hafifçe birbirine sürterek elimde kalan kırıntıları da temizledikten sonra yerimde toparlandım.

"Hadi oynayalım."

"Ben öyle boş boş oynamam ama. Karşılığında bir şey kazanmalıyım." Gözleri yüzümde dolanırken uzanıp dudağımın kenarına yasladığı parmağıyla birlikte nazikçe dudağımı sildi. Bakışları dudaklarımdayken ona "Ne istiyorsun?" demiştim. Gözleri gözlerime çıktı. "Ne istediğim belli değil mi?"

Dudaklarımı birbirine bastırarak ondan uzaklaşmaya çalıştım. "Pekala, ben de kazanabilirim elbet. Ne istediğimi kazandığımda söyleyeceğim."

"Söz konusu benken, kazanabileceğini sanıyor musun gerçekten?"

Alayla güldüm ve ondan uzaklaşarak oyun kolunu ellerim arasına aldım. "İddialı konuşmak istemem ama iyi oynarım."

Oyunu başlattı. Arkasına yaslandığında gözlerinin üzerimde olduğunu hissetsem de dönüp ona bakma cesaretini gösteremedim. Bacaklarımı kendime doğru çektim ve yerimde toplanarak bütün dikkatimi oyuna verdim. Yunus'la oynadığımda kaybetmiştim ve onun dediğine göre Kurt ondan çok daha iyi oynuyordu. Bu yüzden pek umudum olmasa da elimden geleni yapacaktım.