ᴠᴇʀɢ!ɴ ʜᴇᴀʀᴛ || ᴛᴀᴇᴋᴏᴏᴋ || 🔞

Chapter 4~

----------------------------------

Th-"ජ්..ජන්කුක් !!"

ටෙහ්‍යුන්ග් කෑගහලා ගාර්ඩන් එක ඇතුලට දිව්වත් ජන්කුක් ඇතුලේ හිටියේ නෑ.. හයියෙන් කෑගහපු ටේහ්‍යුන්ග් කොණ්ඩේ ඇගිලි වලින් උඩට කරන ගමන් ඕක් මුල උඩින් ඉදගත්තා.. ඇත්තටම, ටේහ්‍යුන්ගේ හිතේ කවදාවත් නැති විදියට ජන්කුක් ගැන අනුකම්පාවක් ඉපදුනා !!

ටේහ්‍යුන්ග් මොකක්ද දැන් කරන්න ඕනි..? ටේහ්‍යුන්ග්ට මේ කිසිදෙයක් ගැන තේරුමක් තිබුණේ නෑ.. මොකද ටේහ්‍යුන්ගේ හිතේ කවදාවත් කා වෙනුවෙන්වත් අනුකම්පාවක් ඉපදිලා තිබුණේ නෑ.. ඉතින් ඇයි ජන්කුක් වෙනුවෙන්ම..? ටේහ්‍යුන්ග්ට කිසි දෙයක් තේරුන්නෑ..

ටේහ්‍යුන්ග් ඉදගෙන හිටියෙ ඕක් මුලෙන් නැගිටලා ඕක් මුලටත් හයියෙන් පයින් එකක් ගහලා ටේහ්‍යුන්ග් ගාර්ඩන් එකෙන් එළියට ගියේ කලබලෙන් වගේ..

><

ජන්කුක් පටු පාර දිගේ ඔහේ ඇවිදගෙන ගියා.. කොලේජ් එකේ ගාර්ඩන් එකෙන් එළියට ආපු ජන්කුක් ඔහේ පටු පාර දිගේ ඇවිදගෙන ගියා.. තාමත් ඒ ලා රෝස පැහැති කම්මුල් වල වේළුණ කදුළු පාරවල්..

ජන්කුක් ගිය කලින් කොලේජ් එකෙනුත් ජන්කුක්ට හරි හැටි ඉගනීමක් ලැබුනේ නැතත්, ජන්කුක් ගොඩක් දක්ශයි.. ශිෂ්‍යත්වෙකින් හරි ජන්කුක්ට කිම් කොලේජ් එකට එන්න ලැබුණ එක ගැන ජන්කුක් කොච්චර සතුටු උනාද කියලා දන්නේ ජන්කුක්ගේ පුංචි හිතම තමා..

ජන්කුක් කියන්නේ කොච්චර හුරතල් බෝල ගෙඩියක්ද කියලා දන්නේ ජන්කුක්ගේ දැන් තරු දෙකක් වෙලා අහසේ දිළිසෙන ජන්කුක්ගේ ඔම්මයි අප්පයි විතරයි.. ජන්කුක්ගේ ඔම්මයි අප්පයි ජන්කුක්ව තනි කරලා දාලා යනකොට ජන්කුක්ට වයස අවුරුදු දොළහක්..